Nie podejmę się oceny "Małego Księcia", to po prostu niepotrzebne. Nigdy nie spotkałem się z książką tak przesyconą symbolizmem i metaforą. Podchodziłem do niej z wielkim szacunkiem, mając z tyłu głowy jej miejsce w różnych topach literackich oraz jej milionów czytelników. Pamiętałem o opiniach mówiących, że do tego arcydzieła trzeba dojrzeć, że odczyt książki różni się w zależności od naszego wieku, czy tego co w życiu szukamy i przez co przeszliśmy.
Pozostaje mi się z tym zgodzić, choć przecież prawdy "Małego Księcia" mogą się wydać banalne i proste. Że trzeba kochać i dbać o swoją różę, starając się pomijać jej wady. Że przyjaźń wymaga czasu i wysiłku i nie da się jej kupić. Że owoce ciężkiej pracy smakują najlepiej. No i ta plejada mieszkańców planet, każdy uosabiający ludzkie cechy i przywary...
Wszystko to nie jest najwyższych lotów, przecież każdy z nas zdaje sobie sprawę z np. niekończącego się wyścigu szczurów. Przecież motyw docenienia życia i oderwania się od pracy, która nie jest najważniejsza sama w sobie jest wyświechtany i nawet nieco patetyczny. Ale jest prawdziwy i wciąż obowiązuje. A "Mały Książę" może wpoić to młodym czytelnikom i przypomnieć starszym... To i mnóstwo innych prawd.
Wrócę do tej powieści w przyszłości. Krótka forma i prosty język sprawiają, że powroty mogą być częste i bezbolesne. Jestem ciekaw mojego odbioru "Księcia" za rok, za 10, za 50...

Nie podejmę się oceny "Małego Księcia", to po prostu niepotrzebne. Nigdy nie spotkałem się z książką tak przesyconą symbolizmem i metaforą. Podchodziłem do niej z wielkim szacunkiem, mając z tyłu głowy jej miejsce w różnych topach literackich oraz jej milionów czytelników. Pamiętałem o opiniach mówiących, że do tego arcydzieła trzeba dojrzeć, że odczyt książki różni się w...