Zapewne nie do końca jest sens oceniać tego typu książkę jako, że są to prywatne wspomnienia, listy i fotografie Poświatowskiej. Ale pomijając ten fakt, książka jest po prostu wspaniała. Czaiłam się na nią bardzo długo, lecz było mi jakoś nie po drodze. Więc gdy tylko ją zakupiłam i zaczęłam czytać wciągnęłam się niesamowicie. Chyba zresztą jak każdy kto Haśkę lubi i ceni. Ja lubię nawet bardzo, wręcz uwielbiam i sądziłam że nie dowiem się niczego zupełnie nowego na jej temat podczas owej lektury. Myliłam się. Nie są to wielce znaczące fakty, lecz dla mnie ważne jak wszystkie inne. Co niewątpliwie jest plusem bo nie odczuwałam, że czytam to co już przecież znam. Książka ściska za serce, a raczej historia Poświatowskiej i jej życia. Są w niej zawarte wspomnienia przeróżnych osób z jej grona. Tych bardzo bliskich i tych wręcz odległych. Są piękne zdjęcia, rękopisy, okładki tomików i skany dokumentów. Myślę, że to prawdziwa perełka dla "fana" Haliny Poświatowskiej. Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i aż żal było mi ją kończyć. Jest jednakże coś czego chyba nie wywieje ze mnie żadna lektura na temat Haśki, fascynacja jej osobowością. To kim była i jak była. Co w dużej mierze sprawia, że wydaje mi się taka nierealna i odległa. Nie mniej jednak czytając jej zapiski czułam się bliżej.

Zapewne nie do końca jest sens oceniać tego typu książkę jako, że są to prywatne wspomnienia, listy i fotografie Poświatowskiej. Ale pomijając ten fakt, książka jest po prostu wspaniała. Czaiłam się na nią bardzo długo, lecz było mi jakoś nie po drodze. Więc gdy tylko ją zakupiłam i zaczęłam czytać wciągnęłam się niesamowicie. Chyba zresztą jak każdy kto Haśkę lubi i ceni....