To jedna z tych książek, które jak zaczniesz czytać to musisz skończyć.. I w moim a raczej w naszym przypadku „mamo czytaj” pojawiało się na tyle często, że zaczęłam ukrywać ją przed wzrokiem córki, skończyło się jednak na tym, że przeczytałyśmy ją w ciągu 3 dni: czytaliśmy rano przed przedszkolem, w drodze do przedszkola... (tata kierował i też słuchał), w przychodni i wieczorem przed zaśnięciem, a mi zasychało w gardle... Na szczęście to na tyle ciekawa pozycja, że z przyjemnością ją czytałam, a nawet mąż, który uczestniczył w niektórych fragmentach i preferuje zdecydowanie inną literaturę ;) pytał i co z tym czerwonym krzesłem?

A. Maleszka fantastycznie połączył problemy współczesnego życia dzieci z magią, czarami. Dla dorosłych (tzn. dla mnie) przygody dzieci są trochę dziwne - jakby autor był pod wpływem pewnych środków odurzających, ale to książka przecież dla dzieci a nie dla dorosłych, no i nie można autorowi zarzucić braku wyobraźni (i nagród – poczytałam trochę o tym Panu i byłam zaskoczona, że to taki płodny pisarz/reżyser, tłumaczy mnie jedynie to, że jego głównym odbiorcą są starsze dzieci).

Ciekawe przygody, wartka akcja... i rzecz która dla mnie nie była bez znaczenia, otóż Andrzej Maleszka opisuje nasze współczesne polskie rodziny, szkołę, środowisko w taki sposób, że słuchacze/czytelnicy jeszcze bardziej przenikają do świata wyłaniającego się z kart książki.
Głównymi bohaterami „Czerwonego Krzesła” są dzieci Kuki, Filip, Tosia - rodzeństwo, które chodzi do szkoły i zmaga się z prozą życia codziennego. W tym przypadku cała trójka wyrusza w niebezpieczną podróż, by móc odczarować rodziców, którzy zostawili ich u cioci a oni wyruszyli do pracy za granicą, w celu zarobienia dużej kwoty pieniędzy...
Eurosieroty?

Aktualnie czytamy kolejną książkę z serii magicznego drzewa i wczoraj wieczorem prawie straciłam głos...

To jedna z tych książek, które jak zaczniesz czytać to musisz skończyć.. I w moim a raczej w naszym przypadku „mamo czytaj” pojawiało się na tyle często, że zaczęłam ukrywać ją przed wzrokiem córki, skończyło się jednak na tym, że przeczytałyśmy ją w ciągu 3 dni: czytaliśmy rano przed przedszkolem, w drodze do przedszkola... (tata kierował i też słuchał), w przychodni i...