Jakiś czas temu próbowałam się z twórczością pana Krajewskiego, próba ta nie skończyła się sukcesem, to była dla mnie ciężka, mozolna i nierówna walka, którą przegrałam nie dobrnąwszy nawet do połowy książki. Zupełnie inaczej jest z prozą pana Czubaja, który tworząc i kryminalny cykl z Heinzem, i westernowy z Hłasko, już dawno stał się jednym z moich ulubionych autorów, i to właśnie jego nazwisko stało się bodźcem dla którego zdecydowałam się sięgnąć po "Aleję samobójców", której to historii panowie są współautorami.
Patrząc z perspektywy tego do czego przyzwyczaił mnie pan Czubaj, muszę powiedzieć, że w tym przypadku współpraca, niestety, się nie opłaca, a "Aleja..." to najsłabsze co czytałam jego autorstwa (a zarazem, o ironio! najlepsze co przeczytałam Krajewskiego - bo doczytane do końca).
Największym minusem, według mnie, wcale nie jest trudna i ciężka w odbiorze osobowość głównego bohatera, Jarosława Patra, bo przecież każdy ma jakiegoś bzika, każdy jakieś hobby ma...
Bardzo powolne tempo akcji, uniemożliwiające budowanie napięcia nim jest. Pomysł na zagadkę kryminalną był naprawdę niezły jednak wkradł się chaos, który nigdy nie prowadzi do niczego dobrego. Pozostaje mi liczyć, na poprawę w drugiej części cyklu, po którą z marszu sięgam.

Jakiś czas temu próbowałam się z twórczością pana Krajewskiego, próba ta nie skończyła się sukcesem, to była dla mnie ciężka, mozolna i nierówna walka, którą przegrałam nie dobrnąwszy nawet do połowy książki. Zupełnie inaczej jest z prozą pana Czubaja, który tworząc i kryminalny cykl z Heinzem, i westernowy z Hłasko, już dawno stał się jednym z moich ulubionych autorów, i...