Do przeczytania książki zachęcił mnie jeden z Czytelników, który tak bardzo zachwalał sobie Autorkę, jak i jej inne twórczości. Zaintrygowana tymi słowami postanowiłam zatopić się w treść i wyrobić własne zdanie.

Szczęśliwa, średnio zamożna, wręcz idealna rodzina Dollangangerów składa się z sześciu osób: mamy (Corrine), taty (Christopher senior), czwórki rodzeństwa: najstarszy Christopher (junior), jego młodsza siostra Cathy, oraz najmłodsze bliźnięta Carrie i Cory. Po stracie męża Corrine została sama z czwórką dzieci bez środków do życia. Postanawiają zatrzymać się w domu rodzinnym. Bardzo bogaci rodzice mieszkają w wielkiej posiadłości, pełnej przepychu. Rodzina wyrzeka się córki na skutek wyjścia za mąż za swojego wujka i urodzenia ich dzieci. Owoce miłości tych dwojga uważają za przeklęte. Wnuki żyją w tajemnicy na poddaszu, którego nigdy nie mogą opuścić.

Fabuła książki jest widziana tak jak to obrazuje Cathy. Lektura jest smutna, jednak jak najbardziej prawdziwa. Czyta się płynnie, akcja jest konkretna do czasu. Wyczuwalna jest ogromna tajemnica domu, jak i w zachowaniu ludzi, ciekawość sięga zenitu- z tego też powodu powieść przyciąga do siebie. Tekst wywołał we mnie tyle emocji zaczynając od złości a kończąc na współczuciu. Powieść jest bez dwóch zdań wstrząsająca, poruszająca. Niestety, myślałam, że akcja będzie wartka cały czas, jak to było na początku, tu też tempo ze strony na stronę niebezpiecznie zwalnia. Sprawiło to, że zmniejszyły się moje chęci na czytanie i co się z tym wiązało odstawienie książki na kilka dni. W końcu moja cierpliwość się skończyła, nie miałam ochoty dalej czytać jak matka zachowuje się nie tak jak powinna. Całe szczęście, że lektura nie jest długa, to też dałam radę ją przeczytać.

Podsumowując: "Kwiaty na poddaszu" zaciekawiła mnie początkowo, treść nie jest banalna, postacie są dość dobrze nakreślone. Minus za przeciętną stronę literacką, momentami trudno zrozumieć co Autorka miała na myśli.

"To właśnie wtedy uświadomiłam sobie, że zyskując coś, jednocześnie zawsze będę coś tracić."

"Prawdziwe piękno emanuje z wnętrza."

"Wszystko kwestionujesz, we wszystko wątpisz, a powinnaś już wiedzieć, że można zrobić wszystko, jeśli tylko bardzo się tego pragnie. Zdradzę Ci sekret, gdzie wszystko jest bardzo skomplikowane, są też książki, które mogą cię nauczyć, w jaki sposób wszystko może stać się prostsze."

Do przeczytania książki zachęcił mnie jeden z Czytelników, który tak bardzo zachwalał sobie Autorkę, jak i jej inne twórczości. Zaintrygowana tymi słowami postanowiłam zatopić się w treść i wyrobić własne zdanie.

Szczęśliwa, średnio zamożna, wręcz idealna rodzina Dollangangerów składa się z sześciu osób: mamy (Corrine), taty (Christopher senior), czwórki rodzeństwa:...