Nie spodziewałam się, że książka Kody Keplinger wywoła u mnie tyle pozytywnych emocji i wciągnie mnie na tyle, że nie będę w stanie jej odłożyć. Co ciekawe, autorka napisała historię będąc w ostatniej klasie liceum i sama dowiedziała się o określeniu „Duff”, siedząc w szkolnej kafeterii. I może właśnie dlatego o losach nastolatków czyta się tak przyjemnie, a główna bohaterka, Bianca jest wszystkim, czego oczekuję od narratorki książki dla młodzieży.

„Duff” to określenie, które pojawia się przez całą książkę. Określa on osobę w grupie znajomych, która jest najmniej atrakcyjna i najczęściej najbardziej dostępna. Co trzeba podkreślić, nie oznacza to wcale, że trzeba być koniecznie brzydkim i grubym. Samo słowo będzie zmieniało swoje znaczenie w oczach głównej bohaterki w trakcie historii opowiedzianej w książce.

Bianca jest cyniczna, inteligentna i nie martwi się tym, co ludzie sobie o niej pomyślą. W wielu momentach można się z nią utożsamić. Sama przyznaje, że czasami ocenia innych, aby poczuć się lepiej, a oprócz tego jest świadoma, co w życiu jest najważniejsze. Nie sprawia problemów swoim rodzicom, dobrze się uczy i ma dwie najlepsze przyjaciółki, Casey i Jessicę, dla których jest w stanie wiele poświęcić. Raz złamano jej serce, więc teraz boi się odrzucenia, sekretnie podkochując się w Tobym Tuckerze, ucieleśnieniu perfekcji i mądrości.

Pewnego dnia dziewczyna dowiaduje się, że najprzystojniejszy chłopak w szkole, Wesley Rush uważa, że jest ona Duffem.

Wesley jest chłopakiem, na widok którego dziewczyny omdlewają. Popularny sportowiec, któremu wszystko uchodzi na sucho. Mieszka w najpiękniejszej willi w miasteczku, jego rodzina jest niesamowicie bogata, a on popularny. Jest znany z bycia zawsze otoczonym dziewczynami, które same poddają się jego urokowi, więc nie musi ich nawet podrywać. Dowiadujemy się jednak również o jego dobrych cechach. Jego zachowania wywoływały u mnie podobne emocje jak u głównej bohaterki, ale także dało się zrozumieć, co nim kieruje, dlaczego jest jaki jest.

Jest to nie tylko romans - zawiera w sobie elementy dramatu. Zaglądamy bohaterom do domów, na pierwszy rzut amerykańskich sielanek i widzimy jak wiele bólu kryje się za zamkniętymi drzwiami. Autorka rozumie problemy współczesnych nastolatków. Seks nie jest tematem tabu, nie mamy mydlonych oczu, że nie jest to jeden z głównych tematów rozmów i rozmyślań uczniów amerykańskiego liceum. Nie są oni także bezbłędni w osądach, gubią się czasami w swoich decyzjach i obawiają się reakcji swoich przyjaciół, unikając mówienia im prawdy. Najlepsze przyjaciółki Bianci, czyli Casey i Jessica są zawsze pomocne i oddane, a przy tym także nie pozbawione wad.

W książce nic nie jest przesłodzone. Mamy tu problemy społeczne jak alkoholizm, rozpady rodzin, samotność, wykluczenie i wszechobecne plotki, którymi bohaterowie leczą sobie kompleksy. Tak samo jest z określeniem „Duff” - każdy z nich jest na swój sposób nietrakcyjny, pełny niepewności co do swojej urody, bo dla niektórych jest to wzrost, dla innych inteligencja. Dawno nie czytałam książki młodzieżowej, w której nawet rzeczy, które mnie na pierwszy rzut oka denerwowały, potem dawały się inteligentnie wytłumaczyć. Wszystko było dopełnione, logicznie skonstruowane. Książka z jednej strony bawi (sam pomysł istnienia kogoś takiego jak „Duff”), z drugiej jest pouczająca - pokazuje wartość przyjaźni, a także, że najważniejsze, abyśmy akceptowali sami siebie.

Główny wątek może niektórych denerwować, jednak warto przeczytać tę książkę dla głównej bohaterki i za wartości, które prezentuje sobą historia. Dlatego właśnie polecam serdecznie - dla mnie jest bezbłędna.

Nie spodziewałam się, że książka Kody Keplinger wywoła u mnie tyle pozytywnych emocji i wciągnie mnie na tyle, że nie będę w stanie jej odłożyć. Co ciekawe, autorka napisała historię będąc w ostatniej klasie liceum i sama dowiedziała się o określeniu „Duff”, siedząc w szkolnej kafeterii. I może właśnie dlatego o losach nastolatków czyta się tak przyjemnie, a główna...