Ta jedna wielka katastrofa...

Ona - zwykła dziewczyna, która ma zwyczajne, pokładane życie i szuka szczęścia (tzn miłości, przecież to oczywiste)
On - kocha przygody, lubi ryzyko, tak bardzo się od niej różni

Pewnego dnia PRZYPADKIEM spotykają się i PRZYPADKIEM zakochują od pierwszego wejrzenia. Potem PRZYPADKIEM wyruszają razem w podróż do Paryża, bo przecież każdy chłopak jest gotów rzucić wszystko dla nowo poznanej dziewczyny!
Ona - uważa, że jest nieatrakcyjna, nie rzuca się w oczy, tak jak jej (piękna) kumpela
On - zauważa ją w TŁUMIE, ją tylko ją.

Historia tak nieprawdopodobna, tak niemożliwa i do tego przesłodzona do cna, że nigdy by się nie zdarzyła w zwyczajnym życiu. Już nie wspominam o tym, że główna bohaterka należy do grupy najbardziej denerwujących narratorek. Już nie wspominam, że chłopak to przereklamowany wzór 'tego tajemniczego, tego zupełnie różniącego się od niej, ale jednocześnie tak bardzo podobnego'. Wszystko w tej historii jest denerwujące począwszy od głównej bohaterki po sprzedawcę kwiatów czy szefa restauracji, którzy są dla niej tacy mili, tacy przyjaźni, tacy wspaniałomyślni! (no ludzie, nikt wam nie da posiłku za darmo tylko dlatego, że jesteście mili czy ładnie się uśmiechacie!)

Napisałabym coś jeszcze, ale... po co? Po prostu nie polecam tracić życia na tą książkę. Naprawdę.

Ta jedna wielka katastrofa...

Ona - zwykła dziewczyna, która ma zwyczajne, pokładane życie i szuka szczęścia (tzn miłości, przecież to oczywiste)
On - kocha przygody, lubi ryzyko, tak bardzo się od niej różni

Pewnego dnia PRZYPADKIEM spotykają się i PRZYPADKIEM zakochują od pierwszego wejrzenia. Potem PRZYPADKIEM wyruszają razem w podróż do Paryża, bo przecież każdy...