Przejmująca opowieść.
Poza tym bardzo przystępnie nakreślona historia irańskiego reżimu.
Przykład, jak głos rodziców (czy innych ważnych osób, tu siostry) staje się naszym wewnętrznym głosem i w tym przypadku pomaga autorowi przetrwać tortury i zachować szacunek/empatię wobec siebie.
Niesamowity wątek snu o Sisters of mercy, gdzie linearny czas i podział na życie/śmierć, jawę/sen nie stanowią przeszkody dla miłości.

Przejmująca opowieść.
Poza tym bardzo przystępnie nakreślona historia irańskiego reżimu.
Przykład, jak głos rodziców (czy innych ważnych osób, tu siostry) staje się naszym wewnętrznym głosem i w tym przypadku pomaga autorowi przetrwać tortury i zachować szacunek/empatię wobec siebie.
Niesamowity wątek snu o Sisters of mercy, gdzie linearny czas i podział na życie/śmierć,...

Przerażający obraz współczesnego Iranu i reżimu islamskiego, dzięki lekturze tej książki człowiek docenia miejsce i czas w którym sam żyje.

Przerażający obraz współczesnego Iranu i reżimu islamskiego, dzięki lekturze tej książki człowiek docenia miejsce i czas w którym sam żyje.

Jest to jeden z tych reportaży, o których trudno przestać myśleć.
Maziar to dziennikarz, jakich na świecie jest bardzo wielu. Pisze dla Newsweeka i relacjonuje wydarzenia z całego świata, szczególnie zaś z Iranu, z którego to pochodzi. Działa legalnie i ostrożnie, a jednak w 2009 zostaje aresztowany i spędza trzy miesiące w więzieniu jako "szpieg" słuchając absurdalnych zarzutów.
Książka ta stanowi jednak nie tylko wspomnienia z więziennej celi, jest w niej przemycona historia Iranu, jego władców, rewolucji, a także mentalność Irańczyków z początku XXI wieku. Autor nie przynudza historią, nie zamęcza pojęcia odległymi dla europejskiego czytelnika. Wszystko przedstawia w sposób ciekawy, odnosząc się do swojej rodziny, znajomych, co sprawia, iż książka ta jest genialnym reportażem, który pochłania się jednym tchem.

Jest to jeden z tych reportaży, o których trudno przestać myśleć.
Maziar to dziennikarz, jakich na świecie jest bardzo wielu. Pisze dla Newsweeka i relacjonuje wydarzenia z całego świata, szczególnie zaś z Iranu, z którego to pochodzi. Działa legalnie i ostrożnie, a jednak w 2009 zostaje aresztowany i spędza trzy miesiące w więzieniu jako "szpieg" słuchając absurdalnych...

Patrząc na tytuł ma się wrażenie, że to powieść o czasach II wojny światowej. Takie właśnie odczucie miałam gdy po dłuższym czasie sięgnęłam by ją przeczytać (zdążyłam zapomnieć, co było w opisie). Dlatego na początku czułam zaskoczenie.
"A potem przyszli po mnie" to relacja dziennikarza, który urodził się w Iranie, a w wieku dorosłym wyemigrował do Wielkiej Brytanii (o ile dobrze zrozumiałam).
Jednak to, że mieszka w innym kraju nie sprawiło, że stał się innym człowiekiem. Mimo wszystko kocha swoją ojczyznę i rodzinę, którą pozostawił, stara się być w Iranie gdy dzieją się ważne wydarzenia.
Tak jest w przypadku wyborów prezydenckich w 2009 roku. Maziar przyjechał nie tylko po to by być z rodziną, ale też by relacjonować wybory dla brytyjskiej telewizji.
On, jak i wielu Irańczyków miało nadzieję na zmianę władzy, która sprawiłaby, że ich życie by się poprawiło. Dlatego są w wielkim szoku, gdy obecnie urzędujący prezydent zostaje wybrany na kolejną kadencję. Dla Maziara rozpoczyna się trudny czas. Pod pretekstem udziału w zamieszkach zostaje aresztowany.
Zapewniając żonę, że wróci za tydzień nie miał pojęcia, że jego nieobecność przedłuży się do trzech miesięcy. W tym czasie próbowano zarzucić mu wszelkie przestępstwa, których nie popełnił, prowadzenie rewolucji czy zamachy stanu. Bito go i poniżano. Z więzienia wyszedł inny człowiek, zmienił się fizycznie i psychicznie. Najbardziej bał się o żonę, która spodziewała się dziecka. Obawiał się o jej zdrowie i bezpieczeństwo. Gdy on siedział w więzieniu Paola próbowała mu pomóc rozmawiając i próbując zainteresować najważniejszych urzędników. Nie od dziś wiadomo, że dzięki miłości można wiele.
Historia porusza, pokazuje ze szczegółami, jak działa prawo w krajach islamskich.

Patrząc na tytuł ma się wrażenie, że to powieść o czasach II wojny światowej. Takie właśnie odczucie miałam gdy po dłuższym czasie sięgnęłam by ją przeczytać (zdążyłam zapomnieć, co było w opisie). Dlatego na początku czułam zaskoczenie.
"A potem przyszli po mnie" to relacja dziennikarza, który urodził się w Iranie, a w wieku dorosłym wyemigrował do Wielkiej Brytanii (o ile...

Książka wspaniale napisana. Pokazująca nie tylko walkę interesów i polityczne machinacje, ale także prywatne życie ludzi mieszkających w Iranie.
Jest to taki więzienny pamiętnik, który przy okazji staje się historią rodziny.

Książka wspaniale napisana. Pokazująca nie tylko walkę interesów i polityczne machinacje, ale także prywatne życie ludzi mieszkających w Iranie.
Jest to taki więzienny pamiętnik, który przy okazji staje się historią rodziny.