A potem przyszli po mnie

Przerażający obraz współczesnego Iranu i reżimu islamskiego, dzięki lekturze tej książki człowiek docenia miejsce i czas w którym sam żyje.

Przerażający obraz współczesnego Iranu i reżimu islamskiego, dzięki lekturze tej książki człowiek docenia miejsce i czas w którym sam żyje.

Jest to jeden z tych reportaży, o których trudno przestać myśleć.
Maziar to dziennikarz, jakich na świecie jest bardzo wielu. Pisze dla Newsweeka i relacjonuje wydarzenia z całego świata, szczególnie zaś z Iranu, z którego to pochodzi. Działa legalnie i ostrożnie, a jednak w 2009 zostaje aresztowany i spędza trzy miesiące w więzieniu jako "szpieg" słuchając absurdalnych zarzutów.
Książka ta stanowi jednak nie tylko wspomnienia z więziennej celi, jest w niej przemycona historia Iranu, jego władców, rewolucji, a także mentalność Irańczyków z początku XXI wieku. Autor nie przynudza historią, nie zamęcza pojęcia odległymi dla europejskiego czytelnika. Wszystko przedstawia w sposób ciekawy, odnosząc się do swojej rodziny, znajomych, co sprawia, iż książka ta jest genialnym reportażem, który pochłania się jednym tchem.

Jest to jeden z tych reportaży, o których trudno przestać myśleć.
Maziar to dziennikarz, jakich na świecie jest bardzo wielu. Pisze dla Newsweeka i relacjonuje wydarzenia z całego świata, szczególnie zaś z Iranu, z którego to pochodzi. Działa legalnie i ostrożnie, a jednak w 2009 zostaje aresztowany i spędza trzy miesiące w więzieniu jako "szpieg" słuchając absurdalnych...

Patrząc na tytuł ma się wrażenie, że to powieść o czasach II wojny światowej. Takie właśnie odczucie miałam gdy po dłuższym czasie sięgnęłam by ją przeczytać (zdążyłam zapomnieć, co było w opisie). Dlatego na początku czułam zaskoczenie.
"A potem przyszli po mnie" to relacja dziennikarza, który urodził się w Iranie, a w wieku dorosłym wyemigrował do Wielkiej Brytanii (o ile dobrze zrozumiałam).
Jednak to, że mieszka w innym kraju nie sprawiło, że stał się innym człowiekiem. Mimo wszystko kocha swoją ojczyznę i rodzinę, którą pozostawił, stara się być w Iranie gdy dzieją się ważne wydarzenia.
Tak jest w przypadku wyborów prezydenckich w 2009 roku. Maziar przyjechał nie tylko po to by być z rodziną, ale też by relacjonować wybory dla brytyjskiej telewizji.
On, jak i wielu Irańczyków miało nadzieję na zmianę władzy, która sprawiłaby, że ich życie by się poprawiło. Dlatego są w wielkim szoku, gdy obecnie urzędujący prezydent zostaje wybrany na kolejną kadencję. Dla Maziara rozpoczyna się trudny czas. Pod pretekstem udziału w zamieszkach zostaje aresztowany.
Zapewniając żonę, że wróci za tydzień nie miał pojęcia, że jego nieobecność przedłuży się do trzech miesięcy. W tym czasie próbowano zarzucić mu wszelkie przestępstwa, których nie popełnił, prowadzenie rewolucji czy zamachy stanu. Bito go i poniżano. Z więzienia wyszedł inny człowiek, zmienił się fizycznie i psychicznie. Najbardziej bał się o żonę, która spodziewała się dziecka. Obawiał się o jej zdrowie i bezpieczeństwo. Gdy on siedział w więzieniu Paola próbowała mu pomóc rozmawiając i próbując zainteresować najważniejszych urzędników. Nie od dziś wiadomo, że dzięki miłości można wiele.
Historia porusza, pokazuje ze szczegółami, jak działa prawo w krajach islamskich.

Patrząc na tytuł ma się wrażenie, że to powieść o czasach II wojny światowej. Takie właśnie odczucie miałam gdy po dłuższym czasie sięgnęłam by ją przeczytać (zdążyłam zapomnieć, co było w opisie). Dlatego na początku czułam zaskoczenie.
"A potem przyszli po mnie" to relacja dziennikarza, który urodził się w Iranie, a w wieku dorosłym wyemigrował do Wielkiej Brytanii (o ile...

Książka wspaniale napisana. Pokazująca nie tylko walkę interesów i polityczne machinacje, ale także prywatne życie ludzi mieszkających w Iranie.
Jest to taki więzienny pamiętnik, który przy okazji staje się historią rodziny.

Książka wspaniale napisana. Pokazująca nie tylko walkę interesów i polityczne machinacje, ale także prywatne życie ludzi mieszkających w Iranie.
Jest to taki więzienny pamiętnik, który przy okazji staje się historią rodziny.