Kiedy skończyłam czytać pierwszy tom serii Igi Wiśniewskiej Żyli niedługo nieszczęśliwie czułam, że zaprzyjaźnię się z prozą autorki na dłużej. Niecierpliwie czekałam na kolejną porcję przygód Malice, czarownicy w piekła rodem, która za nic ma konwenanse i dobre wychowanie. Kocha dręczyć bezbronnych nieszczęśników, prowadzi czysto hedonistyczny styl życia i uwielbia błogie lenistwo. Do tego jest złośliwa do szpiku kości... Uwielbiam tę postać, jest mi niesamowicie bliska, choć nie pytajcie o powody...
Zatem, jeśli dotąd nie poznaliście Malice, czas to nadrobić. Zapraszam do lektury.

Malice prowadziła ustabilizowane, ale proste życie. Miała spokój, czasem realizowała dla Toma jakieś banalne zadania – mordowanie oślizgłych stworów, czy transport tajnych przedmiotów – jednym słowem nuda. Jednak nie byłoby tej historii gdyby nie kolejne zlecenie, i to nie byle jakie, bo warte całe sto tysięcy. Tym razem Malice musi wyruszyć w podróż do innego wymiaru, do krainy zwanej Elegestią i dostarczyć tajemniczą przesyłkę królowej tejże krainy. Po drodze czekają na nią niebezpieczne zasadzki i walka z ludźmi oraz magicznymi stworzeniami. Czy młoda, krnąbrna czarownica podoła zadaniu? Kogo tym razem zabije, zniszczy psychicznie i doprowadzi do zguby? Przeczytajcie.

Poprzedni tom przygód czarownicy ujął mnie niesztampowym podejściem do magii. Autorka złamała wszelkie stereotypy, nie przemycała na siłę wątku miłosnego, a celem Malice uczyniła uprzykrzanie życia innym. Wiedźma miała zdolności magiczne we krwi, a jej charakterek nadawał opowieści ciekawą barwę. Tom drugi zaskoczył mnie jednak złagodzeniem postaci głównej bohaterki. Wrodzona wredota gdzieś się zgubiła, oddając pole walecznej dziewczynie, która ma uczucia i zaczyna dbać nie tylko o siebie. Malice nadal zaskakuje bezczelnością i nie grzeszy delikatnością, ale gdzieś w głębi jej duszy można zauważyć okruchy empatii i muszę przyznać, że spodobało mi się to. Fanów krnąbrnego charakteru wiedźmy uspokajam, autorka zachowała równowagę odbierając Malice nieco egoizmu, zostawiła wszelkie możliwe wady, jedynie lekko je łagodząc.

Wielkim plusem powieści (i przy okazji twórczym krokiem naprzód) jest fakt, że autorka pokusiła się o stworzenie pełnej historii, spójnej fabularnie (w pierwszym tomie miałam do czynienia z kilkoma powiązanymi w mniejszym bądź większym stopniu opowiadaniami), co wyszło jej na dobre. Wiśniewska czerpie pełnymi garściami z najlepszych opowieści paranormalnych, ale nadaje im zupełnie nowego wymiaru. Przełamuje sztampę i zaskakuje czytelnika (irytując niemiłosiernie, bo naprawdę CZASEM mogłaby się zlitować). Czego zatem możecie się spodziewać? Smoków i magów, jako uczestników konfliktu. Elfów, trolli, krasnoludków, strzyg i innych oślizgłych członków społeczeństwa magicznego. Całości dopełniają tradycyjni rozbójnicy, o paskudnych gębach i... zupka chińska jako mistrzostwo sztuki kulinarnej, a na dokładkę dowcipne dialogi i konkretnie zarysowani bohaterowie. Czego chcieć więcej?

W powieści znalazłam kilka rzeczy,które mnie drażniły. Po pierwsze – niedopowiedzenia. Miałam wrażenie, że autorka czasem spodziewa się, że czytelnik jest jasnowidzem... Nie podam konkretów, bo dotyczą rozwiązań fabularnych, jednak brakowało mi obszerniejszych opisów pewnych zjawisk, społeczności, czy krainy, do której trafiła Malice. Poza tym przeszkadzały mi mało spektakularne opisy walki, jeśli już autorka pokusiła się o takie fragmenty, powinna je dopracować. Wiem, że potrafi, bo czytałam zbiór opowiadań o ciemnej stronie natury człowieka (polecam, link TUTAJ). Więcej nie będę się czepiać, to niuanse, a całość znakomicie się broni. Dlatego serdecznie polecam Wam tę pozycję. I żałuję jednego – szkoda, że to tylko e-book. Chciałabym mieć na półce taką okładkę...

Podsumowując: Spod flagi magii to bardzo zabawna i wciągająca opowieść o pyskatej wiedźmie, która z wyjątkowej socjopatki zmieniła się we wredną, ale nie pozbawioną uczuć jednostkę społeczną. Książka znakomicie nadaje się na chwilę relaksu, zapewnia dobry humor i sporą dawkę akcji. Autorka wciąż ma głowę pełną pomysłów i dobrych inspiracji książkowych, co dla czytelnika jest gwarancją miło spędzonego czasu. Pozycja ta przypadnie do gustu młodszym czytelnikom i wszystkim tym, którzy lubią klimaty magiczne, nie trawią natomiast miłosnych trójkątów. Polecam i czekam na więcej. Przecież ta historia nie może się TAK skończyć!

Kiedy skończyłam czytać pierwszy tom serii Igi Wiśniewskiej Żyli niedługo nieszczęśliwie czułam, że zaprzyjaźnię się z prozą autorki na dłużej. Niecierpliwie czekałam na kolejną porcję przygód Malice, czarownicy w piekła rodem, która za nic ma konwenanse i dobre wychowanie. Kocha dręczyć bezbronnych nieszczęśników, prowadzi czysto hedonistyczny styl życia i uwielbia błogie...