http://zaczytanablondynka.blogspot.com/2015/10/buntownik-julie-kagawa.html

Jeżeli czytaliście moją recenzję Talonu, to już pewnie wiecie, że pierwsza część serii mnie nie zachwyciła. Owszem, koncepcja na jakiej oparta jest cała historia jest ciekawa, niestety wykonanie pozostawia dużo do życzenia. Nadzieją napawał mnie fakt, że wielu osobom druga część serii podobała się zdecydowanie bardziej niż pierwsza. Jak było w moim przypadku?

Już na samym początku chcę rozwiać wszelkie wątpiwości: Buntownik podobnie jak Talon nie podbił mojego serca. Zdaję sobie sprawę z tego, że wiele osób lubi tą serię, o czym zresztą pisaliście mi w komentarzach, ale ja chyba po prostu jestem na nią za stara.

Najwięcej problemów sprawił mi styl pani Kagawa, a w szczególności składnia. Niektóre zdania brzmiały tak niedorzecznie, że aż śmiesznie i musiałam czytać je po kilka razy by zrozumieć o co tak właściwie chodzi. No i w dodatku te dialogi, które trudno mi w jakikolwiek sposób skomentować.To samo działo się w pierwszej części, i teraz zastanawiam się czy to wina tłumaczki, czy samej autorki. W każdym razie tekst przydałoby się poddać powtórnej korekcie, by wreszcie było po polsku, a nie po prawie-polsku.

Kolejna sprawa: bohaterowie o dwojakiej naturze. W pierwszej części to głównie Ember zmagała się z rozstrojeniem pomiędzy swoją ludzką wersją i swoją smoczycą. Za to w drugiej części zmagaja się z nim już cała trójka naszych narratorów, a żaby było śmiesznie Garret waha się pomiędzy swoją żołnierską naturą, a naturą normalnego człowieka, co nieźle mnie rozbawiło (a szczególnie sposób przedstawienia tego faktu).

No i może wspomnę jeszcze o samej Ember jako naszej głównej postaci. Nie, i tym razem nie udało mi się jej polubić, czy zapałać do niej jakąkolwiek sympatią. Po prostu wydała mi się strasznie lekkomyślna i głupiutka. Właściwie to jej wahania nastroju tak mnie zmęczyły. Raz zachowywała się odpowiedzialnie, ale przez zdecydowaną większość powieści była po prostu zbyt pewną siebie laską, która uważa, że może dokonać wszystkiego, i która bezmyślnie naraża się na niepotrzebne niebezpieczeństwo.

Fabuła też nie była zbyt nowatorska i odkrywcza. Większość działań bohaterów dało sie z łatwością przewidzieć, co znacznie pogorszyło moje ogólne wrażenie z czytania kolejnej książki pani Kagawa. Buntownik, mimo iż miał być naładowany akcją i napięciem był dla mnie po prostu nudny i monotonny. Nic mnie tak naprawdę nie zaskoczyło, nic nie wywołało u mnie tego efektu wow.

Czy polecam? Jeżeli już podobał Ci się TALON, to pewnie i druga książka ze smoczej serii przypadnie Ci do gustu. Jednak jeżeli szukasz nowej, ekscytującej historii, to niestety muszę Cię uprzedzić, że możesz się zawieść. Także czytasz wyłącznie na własne ryzyko.

http://zaczytanablondynka.blogspot.com/2015/10/buntownik-julie-kagawa.html

Jeżeli czytaliście moją recenzję Talonu, to już pewnie wiecie, że pierwsza część serii mnie nie zachwyciła. Owszem, koncepcja na jakiej oparta jest cała historia jest ciekawa, niestety wykonanie pozostawia dużo do życzenia. Nadzieją napawał mnie fakt, że wielu osobom druga część serii podobała się...