Z przykrością stwierdzam, że nie dałam rady. Niby zapowiadało się znacznie ciekawiej niż poprzednia część, ale później musiałam się zmuszać, moje myśli krążyły gdzieś indziej, a moje oczy zaczęły przeskakiwać niektóre akapity, aż w końcu poległam gdzieś koło 280 strony i stwierdziłam, że nie ma sensu się męczyć, skoro lektura nie sprawia mi przyjemności, czyli generalnie w moim założeniu nie spełnia swojego głównego zadania.

Drothe jest teraz Szarym Księciem, co wcale nie sprawia, że może czuć się ważny i bezpieczny. Dodatkowo przekonany przez Wilka, deganina, wyrusza wraz z Drapieżną Jess do odległego Djanu na poszukiwanie swojego byłego przyjaciela Degana. Za bohaterami cały czas depczą kłopoty, było kilka interakcji pomiędzy głównym bohaterem a Drapieżną, ale nic co by mnie zadowoliło, albo specjalnie zainteresowało.

Nie widzę w tej historii nic specjalnego, nie wciągnęłam się w świat przedstawiony przez autora, chociaż usilnie próbowałam. Wszystko się strasznie ciągnie i naprawdę wymęczyłam się. Widocznie książka nie trafia w mój gust.

Z przykrością stwierdzam, że nie dałam rady. Niby zapowiadało się znacznie ciekawiej niż poprzednia część, ale później musiałam się zmuszać, moje myśli krążyły gdzieś indziej, a moje oczy zaczęły przeskakiwać niektóre akapity, aż w końcu poległam gdzieś koło 280 strony i stwierdziłam, że nie ma sensu się męczyć, skoro lektura nie sprawia mi przyjemności, czyli generalnie w...