Jestem przekonana ,że pisząc tą historię , autorce nie zależało na stworzeniu typowego thrillera .
Po przeczytaniu jednej trzeciej książki , już wiedziałam , gdzie prawdopodobnie muszę szukać sprawcy choć nie odkryłam wszystkiego.
Historia rozgrywa się w małym , sennym miasteczku stanu Missouri , w którym jakby jeszcze cały czas obowiązywały konwenanse z przed wojny secesyjnej.
Miałam wrażenie ,że przesuwają mi sie przed oczami dobrze wychowane południowe panienki,
dla których jedynym celem w życiu jest dobrze wyjść za mąż , rodzenie dzieci ( które potem oddaja w ręce nianiek ) i plotkowanie.
Odarte jednak z tej swojej wielkopańskiej pozy np pod wpływem alkoholu gubią swoje dobre maniery uzewnętrznia się gorzka prawda.
Gillian Flynn , jak dla mnie, stworzyła studium patologicznej rodziny , gdzie zaburzenia występowały od lat i dotyczyły kobiet .Natomiast męska część populacji ulegała ich makiawelizmowi.
Zespół Münchhausena , makiawelizm , zaburzenia osobowości i związane z tym samookaleczanie to główne syndromy odpowiadające za wszystkie występujące w książce tragedie.
Smutna historia rodziny , po przeczytaniu której , słowa : " Nie sądź nikogo po pozorach" i " Nie wszystko złoto co się świeci "nabierają dla mnie zupełnie innego wymiaru
Jedyny optymistyczny akcent to zdanie kończące książkę :
" Ostatnio zaczęłam skłaniać się ku dobroci"

Jestem przekonana ,że pisząc tą historię , autorce nie zależało na stworzeniu typowego thrillera .
Po przeczytaniu jednej trzeciej książki , już wiedziałam , gdzie prawdopodobnie muszę szukać sprawcy choć nie odkryłam wszystkiego.
Historia rozgrywa się w małym , sennym miasteczku stanu Missouri , w którym jakby jeszcze cały czas obowiązywały konwenanse z przed wojny...