Książka mnie nie porwała choć przeczytałam ją w jedno popołudnie.
Zarysowanie postaci głównej bohaterki ciut niedopracowane, według mnie nie jest tak wyrazista jaką by mogła być.
Zapewne przemawia tu przeze mnie obraz głównych bohaterek po przejściach z innych książek, które są fantastycznie nakreślone.
Tu brakuje tego CZEGOŚ.
Camille jest po prostu trochę 'przezroczysta'.
Sama historia - kto, co zrobił jest łatwa do odkrycia przez czytelnika.
Wątek chorej rodziny niezły, ale nie na tyle bym potrafiła uwierzyć, że taka rodzina faktycznie istnieje/mogłaby istnieć.

Dobra książka to według mnie taka, po przeczytaniu której czytelnik musi na chwilę przystanąć i się zadumać, w trakcie czytania której targają nim emocje.
Tu tego nie było.
Przeczytałam, wstałam z leżaka i poszłam po kolejną książkę, o tej zapominając.

Niemniej jest to pierwsza książka pani Flynn, całkiem udana, choć jak wspomniałam na wstępie - nie porywająca.

Książka mnie nie porwała choć przeczytałam ją w jedno popołudnie.
Zarysowanie postaci głównej bohaterki ciut niedopracowane, według mnie nie jest tak wyrazista jaką by mogła być.
Zapewne przemawia tu przeze mnie obraz głównych bohaterek po przejściach z innych książek, które są fantastycznie nakreślone.
Tu brakuje tego CZEGOŚ.
Camille jest po prostu trochę...