Na wstępie wspomnę iż wydawało mi się, że oceniałem już tą książkę. Ale nie mam jej (zniknęła) z mojej listy i z moich wpisów. Nie wiem czemu...
Wracając do książki. Czytałem ją z przypadku. Ale głównie dlatego, że znam tą opowieść z westernu z Kirkiem Douglasem (Zachodni szlak). Chciałem poniekąd skonfrontować książkę z filmem. Trudo mi powiedzieć, czy na korzyść czy nie. Ale chyba jednak warto poświęcić tej lekturze kilka godzin z życia.
Generalnie polecam ją miłośnikom westernowej przygody.

Na wstępie wspomnę iż wydawało mi się, że oceniałem już tą książkę. Ale nie mam jej (zniknęła) z mojej listy i z moich wpisów. Nie wiem czemu...
Wracając do książki. Czytałem ją z przypadku. Ale głównie dlatego, że znam tą opowieść z westernu z Kirkiem Douglasem (Zachodni szlak). Chciałem poniekąd skonfrontować książkę z filmem. Trudo mi powiedzieć, czy na korzyść czy nie....

Książka "wygrzebana" z list polecających książki o Dzikim Zachodzie tuż po przeczytaniu "Na południe od Brazos".
Wiadomo, że Brazos nie pobije, ale jest zdecydowanym pretendentem do drugiego miejsca pośród książek o tej tematyce.
Powieść drogi droga sercu- można by rzec.
Polecam

Książka "wygrzebana" z list polecających książki o Dzikim Zachodzie tuż po przeczytaniu "Na południe od Brazos".
Wiadomo, że Brazos nie pobije, ale jest zdecydowanym pretendentem do drugiego miejsca pośród książek o tej tematyce.
Powieść drogi droga sercu- można by rzec.
Polecam

western, podroz, zycie w pigulce

western, podroz, zycie w pigulce

Powieść uhonorowana w 1950 roku Pulitzerem, wpisuje się w nurt westernu "osadniczego": brak tu typowego westernowego konfliktu, a ważniejsze jest pokonywanie kolejnych trudów wędrówki i ewolucja postaci w jej trakcie. Tak też jest w "Drodze na Zachód", której autor przedstawia modelową historię wyprawy grupy osadników z Missouri do dopiero zasiedlanego wówczas, czyli w l. 40 XIX wieku, Oregonu. Jej przebieg to wierne odtworzenie rzeczywistych warunków życia na tzw. Szlaku Oregońskim (bagatela - 3000 km!),którym całe rodziny przemierzały kontynent amerykański. Bohaterowie Guthriego to właśnie kilka takich rodzin, zwykłych ludzi - lepszych i gorszych - którzy zdecydowali się zmienić swoje życie i wyruszyć w nieznane.

Guthrie wiarygodnie odmalowuje piętrzące się trudności, niespodziewane tragedie (nie wszyscy bowiem dotrą do celu podróży),wreszcie, dzięki polifonicznej narracji, z wyczuciem rozmaitych racji i emocji prezentuje napięcia wewnątrz zróżnicowanej i przypadkowej przecież grupy wędrowców. Wygrywa realizmem trywialnych nieraz problemów (motyw z chodzeniem na siku!) i wiarygodnym studium charakterów postawionych wobec bardziej lub mniej poważnych problemów (do tych pierwszych zaliczyć można konflikt wokół odstrzału psów, do tych drugich - sprawę zbierania krowich placków, która nieoczekiwanie ujawnia hipokryzję męskiej części ekipy). Mimo pewnej archaiczności (i w niektórych fragmentach nadmiernego patosu) pozycja warta przeczytania, zwłaszcza, że to bodaj jedyna dostępna w Polsce powieść o amerykańskiej migracji na zachód w XIX wieku.

Całość i inne moje recenzje: www.zaokladkiplotem.

Powieść uhonorowana w 1950 roku Pulitzerem, wpisuje się w nurt westernu "osadniczego": brak tu typowego westernowego konfliktu, a ważniejsze jest pokonywanie kolejnych trudów wędrówki i ewolucja postaci w jej trakcie. Tak też jest w "Drodze na Zachód", której autor przedstawia modelową historię wyprawy grupy osadników z Missouri do dopiero zasiedlanego wówczas, czyli w l....

Książkę przeczytałam po zachęcającej opinii na blogu. Jest fantastyczna. Opowiada historię taboru idącego na zachód USA - całe rodziny zmierzają przez pustynie, rzeki, góry. Ale nie jest to książka tylko i wyłącznie drogi, tutaj bardzo ważni są ludzie i ich problemy - historie. Początkowa anonimowa kompania zapada czytelnikowi w pamięć - po zamknięciu książki ma się ogromny niedosyt - tak chciałoby się wiedzieć jak potoczą się dalsze losy naszych przyjaciół. Fascynująca jest rownież rola kobiet - autor opowiada o ich rozterkach, problemach w drodze jak i o wielkiej odwadze i poświeceniu. Jest to moja pierwsza powieść o tej tematyce ale chyba zakochałam się :) Polecam wszystkim - trzeba tą książkę reaktywować bo niezrozumiałe jest dla mnie ze jest tak słabo znana. Na zachętę mogę dodać ze dostała Nagrodę Pulitzera.

Książkę przeczytałam po zachęcającej opinii na blogu. Jest fantastyczna. Opowiada historię taboru idącego na zachód USA - całe rodziny zmierzają przez pustynie, rzeki, góry. Ale nie jest to książka tylko i wyłącznie drogi, tutaj bardzo ważni są ludzie i ich problemy - historie. Początkowa anonimowa kompania zapada czytelnikowi w pamięć - po zamknięciu książki ma się ogromny...