Powrót do klasyki czytanej w wieku pacholęcym, tym razem w formie audiobooka dobrze interpretowanego przez Wojciecha Adamczyka. Stary mistrz nie zawodzi: czytając o przygodach Dawida śmiejemy się i smucimy na przemian. Ma Dickens wielki dar plecenia interesującej fabuły, zachwyca bogate tło społeczne powieści, a i psychologia postaci niczego sobie. Książka wciąż żywa i warta lektury.

Powróciłem do Copperfielda po wielu latach, tym razem słuchałem audiobooka w dobrej interpretacji Wojciecha Adamczyka. Teraz mniej mnie interesowały przygody Dawida, bardziej wspaniale opisane przez Dickensa stosunki społeczne i ekonomiczne w Anglii w pierwszej połowie XIX wieku.

Mamy po pierwsze ówczesny system szkolny, zimny, twardy, nieczuły: wysyłanie chłopców z klas wyższych w młodym wieku (8 lat!) do szkół z internatem, a w samej szkole atmosfera terroru i powszechne kary cielesne. Ten system produkował zimnych, twardych, bezwzględnych, ale i nieszczęśliwych ludzi. Niemniej swoje obowiązki spełniali jak trzeba, wyjeżdżali do brytyjskich kolonii i świetnie umieli trzymać za twarz pół świata. Zresztą pod tym względem w Anglii niewiele się od czasów Dickensa zmieniło, dalej mamy (drogie) szkoły prywatne do których trafia młodzież we wczesnym wieku, a które są prawdziwą szkołą twardego życia (ale kar cielesnych już tam nie ma).

Daje Dickens w książce prawdziwy przekrój społeczeństwa w XIX-wiecznej Anglii, z odstręczającymi (państwo Murdstone) lub czarującymi (Steerforth) próżniakami, którzy dobrze żyją z procentów z kapitału, z drobnymi handlowcami tonącymi w niedostatku i lądującymi w więzieniu za długi jak państwo Micawber którzy „tak przyzwyczaili się do swych kłopotów, że bez nich było im markotno.” . Wreszcie z nędzarzami, którzy gotowi są ograbić Dawida z ostatniej koszuli. I znowu w dzisiejszej Anglii rozwarstwienie klasowe jest b.wyraźne: dalej są elity i plebs, dalej lordowie, robociarze i bezrobotni, bardzo różne światy.

A sam Dawid to taki trochę prostaczek w często nieprzyjaznym świecie, idzie przez życie naiwny i wciąż poszturchiwany. Wierzy ludziom, zwierza im się ze wszystkiego, nie raz jest za to bity po głowie, ale na końcu jakoś zawsze dobrze kończy. No cóż, wiedział Dickens, że happy end to podstawa, nieprzypadkowo za życia był wielkim celebrytą.

Bardzo lubię delikatny humor Dickensa, przepojony miłością do swoich bohaterów, wystarczy czytać jak pisze o zakochaniach się Dawida. Jest tu Dickens prekursorem Czechowa, który pisanie z humorem przepojonym miłością i łagodnością doprowadził do szczytów.

Słuchałem audiobooka w niezłym tłumaczeniu Karoliny Beylin, z pewnością lepszym od archaicznych i pełnych błędów translacji Wilhelminy Zyndram-Kościałkowskiej czy Cecylii Niewiadomskiej (do kupienia jako ebooki). Niemniej przydałoby się nowe tłumaczenie tego arcydzieła, może Znak coś wyda?

Powrót do klasyki czytanej w wieku pacholęcym, tym razem w formie audiobooka dobrze interpretowanego przez Wojciecha Adamczyka. Stary mistrz nie zawodzi: czytając o przygodach Dawida śmiejemy się i smucimy na przemian. Ma Dickens wielki dar plecenia interesującej fabuły, zachwyca bogate tło społeczne powieści, a i psychologia postaci niczego sobie. Książka wciąż żywa i...