Mam wrażenie, że Elwira Watała poszła za ciosem – skoro już trochę informacji o kobietach z otoczenia Stalina zebrała przy okazji pisania książki o Swietłanie Allilujewej, to dlaczego by nie dopisać jeszcze kilku rozdziałów o żonach ważnych prominentów, mieszkanek Domu nad Rzeką Moskwą? Zwłaszcza, że losy każdej z nich to gotowy dramat i specjalnie grać na emocjach czytelnika nie trzeba.

Tytuł tego swoistego zbioru portretów kobiet nieszczęsnych nie jest trafnie dobrany. Sugeruje, że każda z opisywanych pań miała jakieś intymne stosunki ze Stalinem. Owszem, takie też się zdarzały, ale w większości przypadków były to kobiety, które będąc żonami swoich mężów, dzieliły ich los na złe i gorsze. Pozorne szczęście, którego zaznały za czasów kariery współmałżonków, było niczym w porównaniu z piekłem przesłuchań i zesłań na katorgę po upadku tych swoistych gigantów. Niepewność jutra, rozłąka z dziećmi, przedmiotowe traktowanie, zdrady, konieczność zachowania pozorów – a wszystko tylko dlatego, że łaska dyktatora była mocno uzależniona od jego nienajlepszej kondycji psychicznej.

Elwira Watała sportretowała żony najważniejszych radzieckich prominentów. Niby każda z nich jest indywidualnym przypadkiem, a jednak poraża tragiczne podobieństwo ich losów. Z jednej strony tyle tych kobiet, z drugiej zlewają się one w jakiś jeden archetyp radzieckich męczennic, które bardzo drogo musiały zapłacić za luksusy na dworze czerwonego cara. Owszem, część z nich była bezbrzeżnie głupia i ich postępowanie było karygodne. Część była niezwykle inteligentna, wiele wierzyło w komunizm, niektóre były niezwykle zaangażowane w działalność społeczno-polityczną. Ale znakomita większość to były żony przy mężach, proste kobiety z prostymi potrzebami.

Elwira Watała ma dość specyficzny, gawędziarski styl. Nie zawsze udaje jej się zachować obiektywizm w ocenie postępowania bohaterek. Część rozdziałów zdaje się żywcem wycięta z książki o córce Stalina. Z jednej strony „Kobiety wokół Stalina” to ciekawe pokazanie nieracjonalnych działań dyktatora z perspektywy osób, które się tylko o politykę ocierały. Z drugiej – narracja autorki może irytować. Jednak myślę, że warto sięgnąć po tę pozycję.

Mam wrażenie, że Elwira Watała poszła za ciosem – skoro już trochę informacji o kobietach z otoczenia Stalina zebrała przy okazji pisania książki o Swietłanie Allilujewej, to dlaczego by nie dopisać jeszcze kilku rozdziałów o żonach ważnych prominentów, mieszkanek Domu nad Rzeką Moskwą? Zwłaszcza, że losy każdej z nich to gotowy dramat i specjalnie grać na emocjach...

Książka jest tragiczna, zero porządku i chronologii, do tego pełno powtórzeń i przekłamań, ze wstrętnymi seksistowskimi uwagami. Gdyby była powstała w latach 50 czy 60 można by jakoś zdzierżyć. Gwałty nazywa stosunkami, ratowanie życia prostytucją, gwałty w łagrach rzekomymi, choć historycy twierdzą co innego i tak dalej. Pełno w niej ocen wg jedynej słusznej moralności (wątpliwej zresztą) autorki. Zero choćby minimalnej empatii. Za to pełno bezkrytycznego oceniania i to z perspektywy nie adekwatnej do tamtych czasów. Tekst "jak suka nie da to pies nie weźmie" popełniony w tej książce, może chyba posłużyć za jej ocenę, bardzo kiepską skąd inąd. Poza tym obrzydliwa fraternizacja "drogi czytelniku" błąkający się przez całą jej zawartość. Ledwie dobrnęłam do końca. Pani może powinna podróżować na emeryturze, zamiast gwałcić nas przez oczy swymi wypocinami. Moralność pani Dulskiej w kontekście stalinizmu, w wieku XXI....

Książka jest tragiczna, zero porządku i chronologii, do tego pełno powtórzeń i przekłamań, ze wstrętnymi seksistowskimi uwagami. Gdyby była powstała w latach 50 czy 60 można by jakoś zdzierżyć. Gwałty nazywa stosunkami, ratowanie życia prostytucją, gwałty w łagrach rzekomymi, choć historycy twierdzą co innego i tak dalej. Pełno w niej ocen wg jedynej słusznej moralności...

Książka obszerna i jeśli potraktować ją jako ciąg dalszy "córki Stalina" wyczerpująco bada temat kobiet w życiu dyktatora.
Napewno ciekawa, ale widzę po wcześniejszych opiniach że nie tylko ja mam problem z ... Powtarzalnością.
Nie jest jednak winą autorki że taka była historia tych kobiet, drogi wielu z nich bigły podobnie a koniec był zwykle jeden...
Napewno nie można się tym jednak zniechęcać i warto po nią sięgnąć !

Książka obszerna i jeśli potraktować ją jako ciąg dalszy "córki Stalina" wyczerpująco bada temat kobiet w życiu dyktatora.
Napewno ciekawa, ale widzę po wcześniejszych opiniach że nie tylko ja mam problem z ... Powtarzalnością.
Nie jest jednak winą autorki że taka była historia tych kobiet, drogi wielu z nich bigły podobnie a koniec był zwykle jeden...
Napewno nie można...

Niech każdy przeczyta i oceni sam. Albo niech oceniają historycy. Mnie wciągnęła bardzo. Nie potrafię jednak stwierdzić, na ile zawarta w niej wiedza jest rzetelna. Jeśli jest... Ludzie są gorsi niż myślałam.

Niech każdy przeczyta i oceni sam. Albo niech oceniają historycy. Mnie wciągnęła bardzo. Nie potrafię jednak stwierdzić, na ile zawarta w niej wiedza jest rzetelna. Jeśli jest... Ludzie są gorsi niż myślałam.

Wiele się spodziewałam po tej książce... I co? Wielkie rozczarowanie. Fakty ciekawe, ale podane w takim chaosie, że niezbyt dobrze się czytało.
Wiele powtórzeń. W sumie, gdyby napisać ją jeszcze raz porządnie, to miałaby może koło 300 stron, a nie ponad 600.
Zresztą zastrzeżeń mam wiele...
I nienawidzę jak autor zwraca się do mnie słowami: "Drogi czytelniku" lub w 3 osobie liczby mnogiej...
Ale doczytałam.

Wiele się spodziewałam po tej książce... I co? Wielkie rozczarowanie. Fakty ciekawe, ale podane w takim chaosie, że niezbyt dobrze się czytało.
Wiele powtórzeń. W sumie, gdyby napisać ją jeszcze raz porządnie, to miałaby może koło 300 stron, a nie ponad 600.
Zresztą zastrzeżeń mam wiele...
I nienawidzę jak autor zwraca się do mnie słowami: "Drogi czytelniku" lub w 3 osobie...

Każdy człowiek żyje w zbiorowości, w której powinien żyć zgodnie z prawami społecznymi. Jednak coraz częściej zdarza się, że „człowiek człowiekowi (patrzy) wilkiem”. Zgadzam się ze słusznością opinii: „człowiek człowiekowi wilkiem”. Faktycznie, istnieje wiele zła na świecie. Jak je pokonać? Św. Paweł apostoł mówi: „nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” Tylko w ten sposób uda się nam pokonać grasującą w świecie nienawiść oraz umożliwić zapoczątkowanie w każdym z nas prawdziwej miłości. Gdy tak myślących ludzi będzie więcej, to wcześniej czy później zwycięży cywilizacja miłości.

Czytając tą interesującą książkę można się lekko przerazić jak tak można ? Można też dojść do wniosku że nie ma i nigdy nie było żadnego Boga ! Bo jak by był nigdy by nie pozwolił na coś takiego ! Jak widać władza wynaturza człowieka poprzez nadużywanie .Sadystyczne zachowania i dewiacje seksualne są na porządku dziennym !

Ogólnie wizerunki tych zwyrodnialców powinny być tylko drukowane na papierze toaletowym to jest jedyne miejsce na jakie zasługują !

Każdy człowiek żyje w zbiorowości, w której powinien żyć zgodnie z prawami społecznymi. Jednak coraz częściej zdarza się, że „człowiek człowiekowi (patrzy) wilkiem”. Zgadzam się ze słusznością opinii: „człowiek człowiekowi wilkiem”. Faktycznie, istnieje wiele zła na świecie. Jak je pokonać? Św. Paweł apostoł mówi: „nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” Tylko...

Historie kobiet, które były związane ze Stalinem - żony, kochanki, żony najbliższych towarzyszy. Temat bardzo interesujący, ale trochę zawalony przez autorkę. Dość częste powtórzenia informacji, zwracanie się do czytelnika jak do koleżanki na ploteczkach było coraz bardziej denerwujące. Ciężko się czytało, że aż nie dokończyłam.

Historie kobiet, które były związane ze Stalinem - żony, kochanki, żony najbliższych towarzyszy. Temat bardzo interesujący, ale trochę zawalony przez autorkę. Dość częste powtórzenia informacji, zwracanie się do czytelnika jak do koleżanki na ploteczkach było coraz bardziej denerwujące. Ciężko się czytało, że aż nie dokończyłam.

Książka "kobiety wokół Stalina" jest bardzo ciekawą książką o tematyce mocno wciągającej. Książka przedstawia bardzo ciemną i w rzeczywistości nieznaną stronę okresu stalinizmu. Do tej pory mało wiedziałam o żonach prominentów Stalina i o ich dalszych losach. A ta lektura daje przynajmniej minimalny wgląd w sytuacje kobiet wokół Stalina. Ma ona jednak jeden mankament, który nie pozwala się nią "cieszyć" do końca. Jest to mianowicie narracja, którą prezentuje Autorka. Niestety jej wtrącenia i mocno nie obiektywne komentarze bardzo mocno irytują. Na dodatek liczne powtórzenia i momentami wręcz powtarzanie plotek, które przyjmuje za pewnik, stwarzają pewien dyskomfort podczas czytania.

Książka "kobiety wokół Stalina" jest bardzo ciekawą książką o tematyce mocno wciągającej. Książka przedstawia bardzo ciemną i w rzeczywistości nieznaną stronę okresu stalinizmu. Do tej pory mało wiedziałam o żonach prominentów Stalina i o ich dalszych losach. A ta lektura daje przynajmniej minimalny wgląd w sytuacje kobiet wokół Stalina. Ma ona jednak jeden mankament, który...

Dam 8 za unikalne przedstawienie losów kobiet w stalinowskiej Rosji. Byłoby jeszcze lepsze i bardziej wstrząsające gdyby autorka powstrzymała się od swoich często kontrastujących z tonem książki infantylnych komentarzy. Książka dająca do myślenia, wstrząsająca i warta przeczytania.

Dam 8 za unikalne przedstawienie losów kobiet w stalinowskiej Rosji. Byłoby jeszcze lepsze i bardziej wstrząsające gdyby autorka powstrzymała się od swoich często kontrastujących z tonem książki infantylnych komentarzy. Książka dająca do myślenia, wstrząsająca i warta przeczytania.

Polecam

Polecam