Dobra, kłamię. Nie przeczytane. I myślę, że to wiele mówi.
Mam zwyczaj kończenia książek, które zaczynam i w moim życiu chyba są tylko jakieś 3, które zaczęłam, dotarłam za którąś stronę i nie skończyłam.
Ale w sumie to nie jest książka - to wydrukowany rak.
Jak moja przedmówczyni - nie jestem w stanie znaleźć żadnej redeeming quality.
Język? Powtórzenia, błędy gramatyczne, zaprzeczenia sobie w dwóch następujcych akapitach.
Wypowiedzi na temat? Przy którejś bohaterce jest napisane, że lesbijką nie była - po co o niej mówić? Przy którejś """technice lesbijskiego seksu""" (duuuża ilość cudzysłowów) jest fragment książki na który się ałtorka powołuje - dotyczy seksu heteroseksualnego.
Rzetelność?
...
Nie tylko ałtorka rzuca niczym niepopartą tezę, w skrócie "zbyt dużo bolca i kobieta dostaje pierdolca" (parafraza moja, ale myślę, że ałtorka by mi raźnie przyklasnęła). Nie tylko rzuca hasło, że aktorka nie jest uzdolniona "bo nie jest ładna" (serio, dwa Oscary pani ałtorka zbywa machnięciem ręki). Znajduje się tam też cytat, że "osoby spożywające krew [...] przejmują cechy ofiary [...] Wiele podejrzeń budzi transfuzja krwi, której produktem ubocznym jest poważna zmiana charakteru biorcy"
...
https://xkcd.com/285/
Rzekome "cytaty" z pana, który nie istnieje, są tylko wisienką na tym zgniłym torcie.

Jeszcze tylko dwie anegdotki, które nie są ważne, ale dają jakiś ogląd.
Mam przygotować na zajęcia krótkie hasło o najlepszej i najgorszej ksiażce jaką czytałam i mimo tematu zamierzam o tej mówić i obawiam się tylko, że nie wystarczą mi te 3,5 minuty.
Druga, to autocytat (jestem prawie jak ałtorka, tylko się przyznaję) "Masz jezioro, potem dwa kilometry mułu, komorę błotną, płaszcz ziemski, płynne jądro Ziemii i tam właśnie siedzi Elwira Watała"
<drops mic>

[słowo "ałtorka" zapożyczyłam ze slangu rozmaitych analizatorni internetowych, które protestują przeciwko nazywaniu autorami ludzi popełniających bardzo złe fanficki i opka. Tutaj jak najbardziej słusznym uważam używanie tej formy]

Dobra, kłamię. Nie przeczytane. I myślę, że to wiele mówi.
Mam zwyczaj kończenia książek, które zaczynam i w moim życiu chyba są tylko jakieś 3, które zaczęłam, dotarłam za którąś stronę i nie skończyłam.
Ale w sumie to nie jest książka - to wydrukowany rak.
Jak moja przedmówczyni - nie jestem w stanie znaleźć żadnej redeeming quality.
Język? Powtórzenia, błędy gramatyczne,...

(Naprawdę nie wierzę, że ta sama gówniana książka pod dwoma różnymi tytułami.

O słodki, machający tęczową flagą Jezu Chryste. Nawet nie wiem od czego zacząć.

Po pierwsze, aż żałuję, że nie mogę dać ujemnej gwiazdki.

Po drugie, nie dziwię się, że redakcja nie chciała się pod tym podpisać.

Po trzecie, nie jestem pewna, co przeczytałam, ale pocieszam się, że autorka nie ma pojęcia, co pisze.

Do wszystkich lesbijek, biseksualistek, kobiet queerowych: NIE CZYTAJCIE TEGO. NIE KUPUJCIE, NIE MARNUJCIE NA TO SWOICH PIENIĘDZY, CZASU, NERWÓW. Ja przeczytałam, wy nie musicie. Nie ma za co.

Zacznijmy od części "teoretycznej". Watała próbuje opisać, co to właściwie ta lesbijka. Dochodzi do tego, że to heteryczka, której znudził się seks z mężczyznami i szuka nowych wrażeń. Nie, serio, nie okłamuję was, tak tam stoi. Moje panie, nasza orientacja to fanaberia, wynikająca z nadmiaru penisa w życiu. Albo niedoboru penisa. To jest główna teza książki. I temu podporządkowany jest dobór przykładów. Nie przypadkowy. Ponieważ książka o tytule "Najsłynniejsze lesbijki świata" uparcia omija wszelkie słynne lesbijki. Autorka jest bardzo zdeterminowana, aby udzielać głosu wszystkim tylko nie lesbijkom. Więc o lesbijstwie uczą nas podrzędni pornografowie w rodzaju de Sada. W końcu wiedzą najlepiej. Mensplaining level hard.

W całej książce nie pojawia się ani razu słowo "queer" ani nie zostaje wspomniana instytucja małżeństwa bostońskiego. Watały nie interesuje bowiem historia lesbijek tylko historia męskiej pornografii z lesbijskimi motywami i nawet się z tym nie kryje. Innymi słowy, lesbijstwo to dla autorki rodzaj kobiecej fanaberii będącej męską podnietą. Nie dziwi więc, że do czytelnika zwraca się w formie męskiej. Wie, kto jest jej targetem i że jej książka to materiał masturbacyjny dla tych, co nie umieją obsługiwać porntube'a. Przytoczone cytaty z tekstów porno dotyczą seksu hetero, pomijając cytaty z "Mój świat jest kobietą", co też jest znamienne, jeśli z tego autorka czerpie wiedzę o lesbijskich związkach. Watała ma ewidentne braki w wiedzy do poziomu, gdzie nie rozumie terminu "orientacja seksualna" i pozbawiona jest przy tym elementarnej wrażliwości, bezwstydnie wręcz epatując swoją niewiedzą, wziętymi z dupy de Sada poglądami i wyobrażeniami o seksie zaczerpniętymi z zabytkowego już porno. "Najsłynniejsze lesbijki świata" to pozycja, którą można postawić obok publikacji Frondy, kościelnej propagandy o "ideologii gender" i wypocin Ziemkiewicza na Twitterze, jeśli chodzi o podejście do kobiecej queerowości. Jest dokładnie tak samo głupia, bezmyślna i szkodliwa. Moja lepsza połowa twierdzi, że Watała miała dobre intencje, ale wykonanie rozminęło się z nimi o jakieś dwa pasma górskie. Ja tych dobrych intencji nie widzę, bo intencje zmotywowałaby do researchu, gdzie autorka mogłaby dojść do tego, że zdanie "lesbijka to biseksualistka, która..." nie ma sensu.

(Tak, takie zdanie pojawia się w książce, nie wymyśliłabym tego nawet gdybym chciała).

Pomijając to, że treść powoduje mikrowylewy z powodu epatowania swoją głupotą, forma też zachęcająca nie jest. Błędy interpunkcyjne, liczne powtórzenia (dokładnie to samo zdanie pojawia się w rozdziale pierwszym ponad 7 razy),brak powiązań pomiędzy zdaniami, podmiot i orzeczenie rozmijające się parokrotnie - ta książka z redakcją się chyba nie spotkała. Połowa cytatów nie ma przypisów, przez co nie może pretendować nawet do miana popularnonaukowej. Chyba najbardziej uderzającym elementem książki jest bezkrytyczne podejście Watały do źródeł i to, jak często bierze propagandowe teksty (o Marii Antoninie chociażby) za wiarygodne materiały historyczne.

Czytanie tego było nieprzyjemnym, żenującym doświadczeniem i to na dwóch poziomach. Było obraźliwe dla mnie jako lesbijski i uwłaczające jako kobiety prowadzącej badania z zakresu teorii queer i pornografii. O porn studies Watała pewnie nie słyszała dokładnie tak samo, jak o teorii queer. Innymi słowy, jej publikacja to bezwartościowy stek bzdur.

(Naprawdę nie wierzę, że ta sama gówniana książka pod dwoma różnymi tytułami.

O słodki, machający tęczową flagą Jezu Chryste. Nawet nie wiem od czego zacząć.

Po pierwsze, aż żałuję, że nie mogę dać ujemnej gwiazdki.

Po drugie, nie dziwię się, że redakcja nie chciała się pod tym podpisać.

Po trzecie, nie jestem pewna, co przeczytałam, ale pocieszam się, że autorka nie...