"Koralina" to wprawdzie króciutka ponad stu-stronicowa powieść. Wystarcza to by była niezwykle osobliwa, o niepowtarzalnym klimacie. W dwóch słowach to: coś niesamowitego. Napisana jest zwięźle, pełno w niej suspensów.

Jakże niezwykły jest świat po drugiej stronie drzwi, w wielu momentach wieje grozą. Dobrze że autor przypomina nam że to co się dzieje nie zagraża bezpośrednio życiu głównej bohaterki, paroletniej Koraliny. Niektóre opisy są niesamowite, jak ten gdy Koralina wychodzi z domu i stąpa po nicości, nie czuje temperatury, zapachu, nic nie słyszy i wszystko jest białe.

Można powiedzieć że mini-powieść jest smutną konstatacją relacji we współczesnej rodzinie a także wyniku tych relacji, cierpienia małej dziewczynki Koraliny.
Koralina powinna być szczęśliwa, ma wszystko co potrzebne do szczęścia prócz zainteresowania ze strony rodziców. Nie poświęcają oni jej uwagi, mówiąc do dziewczynki, głowy ich są skierowane w monitory, przy których pracują. Tak wygląda rzeczywistość, częściej chyba babcie, dziadkowie, wujkowie i ciocie zajmują małymi dziećmi. A one naprawdę potrzebują miłości, akceptacji i zainteresowania.

Zdecydowanie polecam.

"Koralina" to wprawdzie króciutka ponad stu-stronicowa powieść. Wystarcza to by była niezwykle osobliwa, o niepowtarzalnym klimacie. W dwóch słowach to: coś niesamowitego. Napisana jest zwięźle, pełno w niej suspensów.

Jakże niezwykły jest świat po drugiej stronie drzwi, w wielu momentach wieje grozą. Dobrze że autor przypomina nam że to co się dzieje nie zagraża...