Gdybym przeczytała streszczenie tej książki lub napisała je Wam, myślę, że wszyscy stwierdzilibyśmy, że fabuła jest "bez polotu, nieciekawa". Jednak Gardner co rusz wprawia mnie w osłupienie swoją techniką pisania. Manipulując emocjami czytelnika sprawia, że każda, nawet nudna historia czytana jest z przejęciem w napięciu. Wszelkie kluczowe informacje podawane są dopiero albo na samym końcu książki, albo poprzez lawirowanie insynuacjami. Nie inaczej jest w tej książce.

Porwana rodzina bogatego właściciela imperium budowlanego, zostaje zamknięta przez porywaczy w nowoczesnym więzieniu, które nigdy nie zostało otwarte. Więzieniu, które wybudowała firma porwanego. W jakim celu? Tego długo się nie dowiadujemy. Śledztwo utknęło pomiędzy wieloma niewiadomymi, nikt nie dzwoni z żądaniem okupu, a mimo to wydaje się, że nikt porwanych nie chce skrzywdzić. Rodzina z kolei zamknięta w więzieniu wyjawia swoje tajne sekrety. Każdy ma coś do ukrycia, każdy ma żal do pozostałych. W takim gronie ciężko przetrwać kryzys.

Osobiście nie czułam się zaskoczona żadnymi sekretami, uznaję je za nawet banalne i musiałam przebrnąć przez tonę opisów załamanej zdradą, bogaczki, która sama nie wie czego chce, jednakże wszystko zostało opowiedziane w taki sposób bym żyła tą historią.

Czy mogłaby być lepsza? Znacznie, gdyby sekrety i prywatne życie policjantów składające się nieraz z wielu banałów i nieprzydatnych informacji nie było opisywane z taką szczegółowością, jednak zawsze mam tak z książkami tej pani, że zadziwia mnie fakt, z jakim przejęciem czytałam tak prostą w sumie historię.

Gdybym przeczytała streszczenie tej książki lub napisała je Wam, myślę, że wszyscy stwierdzilibyśmy, że fabuła jest "bez polotu, nieciekawa". Jednak Gardner co rusz wprawia mnie w osłupienie swoją techniką pisania. Manipulując emocjami czytelnika sprawia, że każda, nawet nudna historia czytana jest z przejęciem w napięciu. Wszelkie kluczowe informacje podawane są dopiero...