Filipek, młody warszawiak imający się wszelkich zajęć lub z lubością spod kolumny Zygmunta obserwujący, co się dzieje w mieście, z zamiłowaniem zapisuje swoje spostrzeżenia na kolejnych zwitkach papieru. Zambrzycki posługuje się częstym chwytem rzekomego pamiętnika, cudownie odnalezionego, poprawionego i opatrzonego przypisami, aby dać barwny obraz Warszawy pod pruskim panowaniem w latach 1804-1806. Czego tu nie ma? Książę Józef w Pałacu pod Blachą i hrabia de Lille, czyli Ludwik XVIII na wygnaniu w otoczeniu emigrantów francuskich, Samuel Linde i grono ówczesnych uczonych, lekarzy, księgarzy i kupców, rojny Marywil, piękne ogrody na Faworach, teatr Bogusławskiego, klasztory warszawskie i tępawe władze pruskie... Bystry, pracowity i ruchliwy andrus daje autorowi znakomitą sposobność, aby popisał się kapitalną wiedzą o mieszkańcach, topografii i pejzażu dawnej Warszawy oraz wypadkach nieznaczących i ważnych. Czyni to bezpretensjonalnie, smacznie, z humorem i sympatią do ludzi, z ciekawością codziennego detalu i z jednoczesnym wyczuciem wielkiej polityki, która narasta w tle. Rozwijająca się epopeja napoleońska dociera wyzwoleńczą falą do stolicy i porywa samego bohatera. Po wesołych zapiskach aż serce ściska dopisek na końcu pamiętnika, symbol tragicznego polskiego losu, który dopełnił się wraz z klęską orłów cesarskich. Książka prosta i zarazem jak perełka.

Filipek, młody warszawiak imający się wszelkich zajęć lub z lubością spod kolumny Zygmunta obserwujący, co się dzieje w mieście, z zamiłowaniem zapisuje swoje spostrzeżenia na kolejnych zwitkach papieru. Zambrzycki posługuje się częstym chwytem rzekomego pamiętnika, cudownie odnalezionego, poprawionego i opatrzonego przypisami, aby dać barwny obraz Warszawy pod pruskim...