"Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa jaką sobie ludzkość wymyśliła” -Wisława Szymborska
No właśnie - to ZABAWA. Nie obowiązek intelektualny ale zabawa, przyjemność, rozrywka. A czy rozrywkę można dzielić na ambitną i dla głupich? Czy można powiedzieć, że granie w tenisa jest ambitne albo dla głupich? A chodzenie po górach / pływanie /jazda na rowerze - czy to rozrywki dla mądrych czy głupich? Nie! I tak też jest z czytaniem. Osobiście lubię plamić honor czytaniem książek łatwych o ile tylko sprawia mi to przyjemność.

Moja czytelnicza maksyma- czytanie ma być przyjemne. W pracy naczytam się tyle fachowych tekstów, że czas poza pracą ma być przyjemny.

A skoro to ma być zabawa, to czasem - dla oderwania - czytuję coś całkowicie lekkiego, łatwego i przyjemnego. Coś jak "Kane i Abel".

Książka ma 500 stron, ale połowę czyta się na raz w jeden wieczór, a drugą połowę nazajutrz. Kartki przewracają się błyskawicznie.
Pióro lekkie; w końcu starannie wykształcony arystokrata.

Akcja gna na łeb na szyję.
Czego tam nie ma! I Syberia i wojna w Polsce i polska wieś i morderstwo i gwałt i zsyłka i życie milionerów w USA i bankructwa bogaczy i sex i banki i Titanic i oszust matrymonialny i wszystko.

Ale mimo całej tej różnorodności to wszystko trzyma się kupy i ma sens.
Może dlatego, że życie autora takie właśnie było (o ile nawet nie ciekawsze od tej fikcji...).
Bo Jeffrey Archer był angielskim baronem, przedstawicielem wpływowego rodu, politykiem, pełniącym funkcję wiceprzewodniczącego Partii Konserwatywnej, typowanym na następcę Margaret Thatcher i stanowisko premiera Wielkiej Brytanii. W swoim życiu stracił fortunę na papierach wartościowych. Potem zrobił drugą - sprzedając miliony książek. Po tym wszystkim trafił za kratki ale i więzienie w Wielkiej Brytanii też przekuł w złoto, bowiem napisał w nim kolejne rewelacyjne, świetnie sprzedające się książki. Jak człowiek o takim życiorysie pisze mi bajkę, w której dzieją się takie cuda jak w "Kane i Abel", to ja to kupuję.

Książka obiektywnie na 6 gwiazdek. Siódmą dodaję za to, że główny bohater jest Polakiem, urodzonym w Polsce. W dodatku całkiem fajnie przedstawiono Polskę. I to zarówno historycznie jak i od strony polskich potraw i innych drobiazgów (jak np. sporo polskich powiedzonek).

Już ostrzę sobie zęby na książkę napisaną przez autora w zakładzie karnym.

PS I jest mi świetnie z tym, że ten łatwy bestseller dostał ode mnie 7 *, a "Proces" Kafki tylko 3. Bo czytanie to ZABAWA...

"Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa jaką sobie ludzkość wymyśliła” -Wisława Szymborska
No właśnie - to ZABAWA. Nie obowiązek intelektualny ale zabawa, przyjemność, rozrywka. A czy rozrywkę można dzielić na ambitną i dla głupich? Czy można powiedzieć, że granie w tenisa jest ambitne albo dla głupich? A chodzenie po górach / pływanie /jazda na rowerze - czy to rozrywki...