Wspaniała książka dla wszystkich, którzy interesują się Japonią, sztukami walki i... magią.

Bardziej "wyczuleni" czytelnicy znajdą kilka drobnych błędów. Ale to pierwsza książka autora, w dodatku napisana, gdy ten był w gimnazjum. Więc myślę, że uznanie się należy, bo książka naprawdę porywa.

Wspaniała książka dla wszystkich, którzy interesują się Japonią, sztukami walki i... magią.

Bardziej "wyczuleni" czytelnicy znajdą kilka drobnych błędów. Ale to pierwsza książka autora, w dodatku napisana, gdy ten był w gimnazjum. Więc myślę, że uznanie się należy, bo książka naprawdę porywa.

Kto z Was nie marzył, aby walczyć tak jak japońscy mistrzowie sztuk walki na filmach? Ja marzyłam. Moja wyobraźnia była tak bujna jak Ani z Zielonego Wzgórza. Potrafiłam w niej powalić napadającego ruchem powietrza. Maciej Maciejewski poszedł troszeczkę dalej. Jego wojownicy Shingan potrafią panować nad żywiołami. Co to oznacza? Zajrzyjcie do książki, której akcja początkowo jest bardzo niewinna: trójka dzieci spotyka w Polsce Japonkę, która namawia ich na udział w treningu. Każde z nich ma powody, które motywują do niezwykłych i przerażających ćwiczeń. Zdobyte umiejętności bardzo szybko się przydadzą, aby ochronić się przed chuliganami. Bohaterzy tworzą zgraną drużynę, w której relacje oparte są na życzliwości i jednocześnie rywalizacji, aby dążyć do własnego ideału opartego na wewnętrznych mocach. Większość książki to odkrywanie drzemiących w nich sił oraz kilka scen z życia w Japonii, w której Shingan intensywnie szuka Dziedzica. W poszukiwaniu przeszkadzają wrogowie, którzy grożą napaścią na miasto-państwo.
Książka napisana bardzo przystępnie, a do tego znakomicie wpisuje się w obecny młodzieżowy trend czytania książek fantastycznych.
„Wojownicy Shingan. Tom 1: Mistrzowie zła” polecam nastolatkom. Jest tam co prawda kilka scen z przelewem krwi, ale w porównaniu z tym, co ta grupa wiekowa ogląda w telewizji to mamy tu do czynienia z lekkimi zadrapaniami. Spodoba się również osobom, które lubią książki, w których akcja porywa czytelnika i nim się obejrzy kończy pierwszy tom.

Kto z Was nie marzył, aby walczyć tak jak japońscy mistrzowie sztuk walki na filmach? Ja marzyłam. Moja wyobraźnia była tak bujna jak Ani z Zielonego Wzgórza. Potrafiłam w niej powalić napadającego ruchem powietrza. Maciej Maciejewski poszedł troszeczkę dalej. Jego wojownicy Shingan potrafią panować nad żywiołami. Co to oznacza? Zajrzyjcie do książki, której akcja...

Początkowo, muszę szczerze przyznać, byłam do książki sceptyczni nastawiona. Tytuł kojarzył mi się z wieloma mordowankami i z pewnym anime (Naruto). Okładka również nie zachęcała. Może dlatego książka zaskoczyła mnie pozytywnie.

Powieść jest skierowana przede wszystkim do młodzieży, gdzie głównymi bohaterami jest troje nastolatków, wybranych dość przypadkowy sposób przez trenerkę Shingan - Nami. Nauczycielka nie ukrywa, że jej zadaniem jest nie tylko zdobycie nowych adeptów, ale również odnalezienie Dziedzica, przyszłego przywódcę Shingan.

Fabuła książki skupia się na szkoleniu młodych adeptów, którzy odkrywają swoje zdolności, powstających więzach między nimi i historii Shingan. "Mordowanki", których się spodziewałam, jest tak naprawdę niewiele, a i autor nie wdaje się w większe szczegóły. Cała akcja toczy się w miarę spokojnie, jednocześnie nie pozwalając się nudzić czytelnikowi. Z czasem przyśpiesza i tak do samego końca.

Dużym plusem dla mnie w tej książce jest opowiedziana historia Shingan, ciekawa, chociaż z drugiej strony mogła by być bardziej dopracowana, z większą ilością szczegółów. To jednak tylko moje odczucie. Drugim atutem jest odejście od stereotypowego, panującej od niedawna, schematu książki dla młodzieży, gdzie bardzo ważną rolę odgrywa wątek miłosny. Tutaj umniejszoną ją, a jej miejsce zajmuje przede wszystkim przyjaźń.

Największym minusem jest okładka, na którą prawdopodobnie autor nie miał większego wpływu. Wydawnictwo mam wrażenie lubi tego typu okładki i nie tylko w tym przypadku mamy do czynienia z kiczowatą ilustracją.

Pozycję polecam, lekka i przyjemna, chociaż skierowana głównie do młodzieży, bo starszy czytelnik może wyłapać pewne oczywistości, co nie psuje zabawy przy czytaniu. Również może się ona spodobać wielu wielbicielom mang, anime czy też samej Japonii.

Początkowo, muszę szczerze przyznać, byłam do książki sceptyczni nastawiona. Tytuł kojarzył mi się z wieloma mordowankami i z pewnym anime (Naruto). Okładka również nie zachęcała. Może dlatego książka zaskoczyła mnie pozytywnie.

Powieść jest skierowana przede wszystkim do młodzieży, gdzie głównymi bohaterami jest troje nastolatków, wybranych dość przypadkowy sposób przez...

Osobiście nie lubię książek fantasy, ta jednak trafiła przypadkiem w moje ręce i stwierdziłam, że przeczytam. Ku mojemu zdziwieniu, biorąc pod uwagę gatunek i wiek pisarza, książka ta mnie niezwykle pochłonęła. Czytałam ją do późnych godzin, żeby tylko dowiedzieć się, co będzie dalej. Gorąco polecam. Historia fascynuje, zaskakuje, bawi, wzrusza, do samego końca trzyma w napięciu, a po przeczytaniu chciałoby się jeszcze. Przeczytałam w życiu bardzo dużo książek i z ręką na sercu mogę stwierdzić, że ta należy do moich ulubionych. Z dumą trzymam ją na półce i planuję przeczytać ją po raz kolejny w niedługim czasie. Z niecierpliwością czekam również na drugi tom i liczę na to, że będzie równie dobry, co pierwszy.

Osobiście nie lubię książek fantasy, ta jednak trafiła przypadkiem w moje ręce i stwierdziłam, że przeczytam. Ku mojemu zdziwieniu, biorąc pod uwagę gatunek i wiek pisarza, książka ta mnie niezwykle pochłonęła. Czytałam ją do późnych godzin, żeby tylko dowiedzieć się, co będzie dalej. Gorąco polecam. Historia fascynuje, zaskakuje, bawi, wzrusza, do samego końca trzyma w...