Pewnego dnia Luise znajduje w restauracji niemowlę owinięte w pieluszki, najprawdopodobniej porzucone przez matkę. Kobieta od zawsze marzyła o dziecku, dlatego od razu postanawia przygarnąć dziewczynkę.

Mijają lata, a Hope w zadziwiająco szybkim czasie pnie się po szczeblach dziennikarskiej kariery, co raz to zdobywając nowe sukcesy. Od dziecka jest energiczna i bardzo, ale to bardzo ambitna, nie pozwalając sobie nawet na drobne porażki. We wszystkich działaniach wspiera ją oczywiście mama i zarazem najlepsza przyjaciółka. Jednak choroba Luise i jej śmierć zmieniają życie młodej dziennikarki. Po raz pierwszy przyjdzie jej spędzić Wigilię w samotności. Dziewczyna jest kompletnie załamana, gdy dodatkowo okazuje się, że ktoś włamał się do jej mieszkania.

"Życie zabrało mi mamę. [...] Nie mogę pozwolić, żeby zabrało mi też moje słowa."

Niedługo później, pod drzwiami znajduje słoik ze zgromadzonymi w środku pieniędzmi. Zafascynowana tajemniczą sytuacją rozpoczyna śledztwo, dzięki któremu przyjdzie jej poznać cudownych ludzi i na nowo uwierzyć w dobro.

"Pieniądze nie uratowały mi życia [...] Ale na pewno ocaliły moją wiarę w ludzi."

"Szczęście do wzięcia" to wzruszająca książka, która zainspirowała miliony Amerykanów do niesienia pomocy bardziej potrzebującym. Tak mniej więcej mówi okładka. Jednak opis fabuły z tyłu wydaje się po prostu... zwykły. Nadzwyczaj prosty i nie zdradzający wielu szczegółów dotyczących fabuły.

Do tej krótkiej książeczki podeszłam sceptycznie. Nie spodziewałam się łez wzruszenia, a co najwyżej znośnej lektury.. Jedynie miałam nadzieję, że nie będę musiała krytykować tej książki, bo ciężko jest mówić źle o utworach, których cel wydania był dobry i szlachetny.

Cała historia zaczyna się dosyć interesująco od znalezienia dziewczynki w restauracji. Później mamy szansę poznać poznać odrobinę szczegółów z życia szkolnego Hope, jej piękną, pełną miłości i wsparcia relację z matką oraz ambitne dążenia do sukcesu zawodowego Nadzieji. Dopiero po jakimś czasie przechodzimy do najbardziej interesującej części - choroby i śmierci przybranej matki, która wprowadziła dużą zmianę w życie głównej bohaterki.

Czytając tą książkę, zastanawiałam się, kiedy nadejdzie ta chwila. Kiedy w końcu dojdzie do przełomowego wydarzenia? Cały czas mamy tutaj do czynienia z rutyną, spokojnymi opisami wydarzeń i przyjemna lekturą. Nie wiedziałam, czy to ze mną jest coś nie tak... Bo utwór nie wzruszał mnie, wydawał się zwykły i nadzwyczaj prosty. Ale do czasu. W pewnym momencie przyłapałam się na tym, że nie jestem w stanie odłożyć tej lektury. Że razem z bohaterką przeżywam każdą sytuację i każde zdarzenie. I że kończąc książkę, czuję się dziwnie wzruszona. I mam ochotę płakać, mimo, że ja przecież nie płaczę przy książkach, bo to mi się zwyczajnie nie zdarza.

"Darowane dobro zawsze powraca."

Po "Szczęściu do wzięcia" absolutnie nie spodziewałam się tak dobrej opowieści. Historii niesamowitej i równocześnie prawdziwej, chociaż krótkiej. Absolutnie pozbawionej kiczu i uwznioślenia, a jednak pięknej w swojej prostocie i emanującej dobrem. Książka pokazuje nam, że wcale nie potrzeba wiele, by pomóc drugiemu człowiekowi w potrzebie. Czasem wystarczy drobny gest wsparcia czy też krótka rozmowa, by odmienić codzienność danej osoby. Jej czysty i zrozumiały dla każdego przekaz, który niesie oraz uśmiech, który wywołuje u czytelnika, sprawia, że ta lektura jest wprost idealna na Święta Bożego Narodzenia.

Za uśmiech i chwilę refleksji przy lekturze dziękuję Wydawnictwu WAM!
Recenzja pochodzi z bloga przygody-mola-ksiazkowego.blogspot.com

Pewnego dnia Luise znajduje w restauracji niemowlę owinięte w pieluszki, najprawdopodobniej porzucone przez matkę. Kobieta od zawsze marzyła o dziecku, dlatego od razu postanawia przygarnąć dziewczynkę.

Mijają lata, a Hope w zadziwiająco szybkim czasie pnie się po szczeblach dziennikarskiej kariery, co raz to zdobywając nowe sukcesy. Od dziecka jest energiczna i bardzo,...