Emocje towarzyszące mi na początku lektury "Kobiet" nie wróżyły nic dobrego. Zastanawiałam się skąd te zachwyty nad Bukowskim, bo drażniła mnie przesadna ilość wulgaryzmów, bezpośredniość opisów i przy okazji ich monotematyczność. Na szczęście postanowiłam dokończyć lekturę - na szczęście, bo okazało się, że sama aktualnie znajduję się w gronie wyrażających te zachwyty.

Bukowski nie marnuje ani jednego zdania; każde słowo, które znalazło się w tekście, spełnia swoją rolę. Jest konkretnie i bardzo trafnie. Autor pisze o ważnych rzeczach, czasem nawet doniosłych, ale używając bardzo prostych słów, które są dosadne i bardzo sugestywne. Oczywiście można mu zarzucić, że opisy jego łóżkowych przygód nie mają większej wartości - zdaję sobie sprawę, że nie każdemu to przypadnie do gustu - ale poza nimi, wychwyciłam w "Kobietach" naprawdę sporo perełek, na które warto zwrócić uwagę. Są w książce momenty, które bawiły mnie bezgranicznie i czytałam ten sam fragment parę razy, ale są też takie, przy których robiło się niebezpiecznie smutno. Według mnie, warto się zmierzyć z tą pozycją. Poza wszystkim, takiego autora trochę nie wypada nie znać - bez względu na ocenę końcową jego tekstów.

Emocje towarzyszące mi na początku lektury "Kobiet" nie wróżyły nic dobrego. Zastanawiałam się skąd te zachwyty nad Bukowskim, bo drażniła mnie przesadna ilość wulgaryzmów, bezpośredniość opisów i przy okazji ich monotematyczność. Na szczęście postanowiłam dokończyć lekturę - na szczęście, bo okazało się, że sama aktualnie znajduję się w gronie wyrażających te zachwyty....