Dużo i źle o tej książce nsapisano. Na tyle, że aż po nią sięgnąłem. Dla jaj, licząc na coś aż tak złego, że aż dobrego. No i "dobrze", to na pewno nie jest, ale nie jest też aż tak tragicznie, jak wynikałoby z opinii. Największym problemem "Kryształów" jest warsztat autora, a w zasadzie jego brak. Niedawno narzekałem na "Siepaczy Bogów", tam autor potrafił pisać, ale w sumie to nie za bardzo miał pomysł na to, o czym pisać. Tutaj Szyndler ma (zdaje się) jakiś pomysł na opowieść, ale pisze strasznie słabo - jest masa kwiatków w stylu "nagie torsy pokrywały lekkie zbroje", do tego okrutnie nadużywane są wielokropki i cudzysłowy, wstawiane w... "całkowicie" przypadkowych... "miejscach"... A najgorsze są grafomańskie rymy, zwane tutaj szumnie "balladami", których jest strasznie dużo, a do tego wszyscy bohaterowie się nimi zachwycają. Dodajmy, że są to czasem wielostronicowe bzdury, tworzone na zasadzie:

weź dwa całkowicie i kompletnie dowolne zdania o czymkolwiek, kalafior
a na ich końcu dorzuć dwa losowe, rymujące się słowa, bo jesteś zakapior.

Do tego irytujące zdrobnienia, imiona postaci, generowane prawdopodobnie poprzez uderzenie pięścią w klawiaturę i stereotypowe postaci (krasnolud walący na lewo i prawo "żarcikami" i kończący każde zdanie słowami "che, che..."). A mimo wszystko są tutaj lepsze momenty, a fabuła zdaje się mieć jakieś przebłyski i może zwiastować, że całość będzie w jakiś tam sposób spójna. Gdyby cała opowieść miała się składać z 3-4 książek, to bym to nawet przeczytał. Szkoda, że autor postanowił się napiąć na zatrważającą ilość 13 tomów, z czego każdy ma składać się z dwóch kilkuset stronicowych części, co wróży okrutne rozwodnienie i tak nie najwyższej jakości materiału. Moim zdaniem nie da się przez to przebrnąć, a przynajmniej ja nie czuję się na siłach.

Dużo i źle o tej książce nsapisano. Na tyle, że aż po nią sięgnąłem. Dla jaj, licząc na coś aż tak złego, że aż dobrego. No i "dobrze", to na pewno nie jest, ale nie jest też aż tak tragicznie, jak wynikałoby z opinii. Największym problemem "Kryształów" jest warsztat autora, a w zasadzie jego brak. Niedawno narzekałem na "Siepaczy Bogów", tam autor potrafił pisać, ale w...