"ACOTAR" można najlepiej określić jednym hasłem: Piękna i Bestia.

Fayre na łożu śmierci swojej matki obiecała, że zaopiekuje się siostrami i ojcem. Jest zima, brakuje jedzenia i upolowanie czegokolwiek to kwestia życia i śmierci. Podczas jednego polowania Fayre udaje się zabić niezwykłego wilka, którego teoretycznie nie powinno tu być. Konsekwencje tego czynu są potężne, bo wilk okazuje się kimś więcej. Ogromna bestia zjawia się w ich domu i żąda zadośćuczynienia za jego życie. Fayre może albo pójść z nim i spędzić swoje życie w jego dworze, albo umrzeć tu i teraz. Wybór jest oczywisty… Tamlin, bestia, posiadająca również bardziej ludzkie wcielenie, zabiera ją do swojego świata - zwodniczo pięknego, prawdziwie niebezpiecznego, jeśli nie jest się ostrożnym. Mimo ostrzeżeń, wbrew logice i własnym postanowieniom, z biegiem czasu Fayre zaczyna patrzeć na Tamlina jak na mężczyznę, nie jak na bestie. Wszystko, o czym mówiły przerażające legendy zdaje się mitem zaledwie podszytym odrobiną prawdy. Dziewczyna zawiera przyjaźnie, powoli pokochuje zarówno ten świat, jak i jego mieszkańców. Coś jest jednak nie tak. Nad tą piękną krainą wisi jakiś cień, który zdaje się rozprzestrzeniać. I jeśli Fayre nie znajdzie sposobu, by go powstrzymać, wszystko przepadnie.

Mimo, że również dla cyklu „Szklany tron” temat tajemniczych Fae nie jest obcy, to jednak „ACOTAR” to zupełnie inna liga. Tutaj magia wychodzi na pierwszy plan. Dziwaczne istoty, przecudna, barwna mitologia, historia świata, a nawet obrzędy(!!!). Trzeba lubić prawdziwie baśniowy klimat, by docenić tę książkę. Sarah J. Maas ma tę niebywałą zdolność do tworzenia bohaterów, których nie można nie lubić. To samo czyni z klimatem. „ACOTAR” wciąga czytelnika od pierwszej strony, a mijając połowę, ma się wrażenie, że jest się gdzieś tam, pomiędzy tymi pięknymi istotami, magicznymi krajobrazami… Ach!

Romans jest uroczy, ale zapowiadana erotyka raczej delikatna. Nie ma co liczyć na lekcje anatomii. Jest słodko, jak na baśń przystało, ale nie na tyle, by dostać mdłości.

Byłoby epicko, może nawet lepiej niż w cyklu o Królewskiej zabójczyni, gdyby Mass trzymała się trzeciej osoby narracji i nie przechodziła na pierwszą. Nie było źle, czyta się dobrze, ale bez fajerwerków. Jak dla mnie książka wiele straciła przez taką narracje, ale nie będę się nad tym rozwodzić, bo pewnie już znacie moje zdanie na ten temat.

Tak czy inaczej nie mogę się doczekać kontynuacji! Myślę, że „ACOTAR” to zaledwie przecudny początek…

----
http://vegaczyta.blogspot.com/2015/05/w-kilku-sowach-1-missing-link-bound-by.html

"ACOTAR" można najlepiej określić jednym hasłem: Piękna i Bestia.

Fayre na łożu śmierci swojej matki obiecała, że zaopiekuje się siostrami i ojcem. Jest zima, brakuje jedzenia i upolowanie czegokolwiek to kwestia życia i śmierci. Podczas jednego polowania Fayre udaje się zabić niezwykłego wilka, którego teoretycznie nie powinno tu być. Konsekwencje tego czynu są potężne,...