Po przeczytaniu „Sabriel”, pierwszej części o Starym Królestwie, wiedziałam że na pewno nie poprzestanę na tej jednej książce. Po prostu musiałam poznać dalsze losy bohaterów i znów zanurzyć się w ten cudownie magiczny świat. Gdy tylko w moje ręce trafiła „Lirael”, byłam pewna że nie pozwolę jej zbyt długo czekać. Tym razem jednak udajemy się do Lodowca Clayrów, by stamtąd znów skierować się do Starego Królestwa. Ale uważajcie, to nie będzie przyjemny spacer, tylko pełna niebezpieczeństw i pułapek podróż, z której niekoniecznie wrócicie żywi. Jesteście gotowi by zmierzyć się ze złem i potęgą Krainy Zmarłych? Jeśli tak, to ruszamy w drogę.

"Czy to idący wybiera drogę, czy droga idącego?" *str. 411

Tytułowa Lirael, należy do rodu Clayrów, jednak to co ją z nimi łączy to tylko więzy krwi. Dziewczyna nie jest podobna do żadnej z nich, a na dodatek nie posiada daru Widzenia. Do tego jest sierotą, nie zna swojego ojca, a matka dawno temu opuściła Lodowiec porzucając ją. Lirael ma dość bycia odmieńcem i któregoś dnia decyduje się na desperacki krok – postanawia ze sobą skończyć. W tym celu wybiera się na sam szczyt Lodowca, skąd ma zamiar skoczyć w przepaść i zakończyć swój nieszczęsny żywot. Jednak wszystko się zmienia gdy na szczycie spotyka inne Clayry, które przydzielają ją do pracy w bibliotece. To daje jej nadzieję i wiarę że może w końcu obudzi w sobie dar Widzenia. W bibliotece dziewczyna odnajduje swoje miejsce, ale by nie czuć się samotnie postanawia stworzyć sobie przyjaciela, którym zostaje dość niezwykły pies o przydomku Podłe Psisko. Staje się on nie tylko jej najlepszym przyjacielem, ale również towarzyszem przygód i obrońcą.
W tym samym czasie Sameth, syn królowej Sabriel i króla Touchstone'a uczy się by przejąć w przyszłości obowiązki po matce. W tym celu dostaje swoje własne dzwonki i Księgę Zmarłych, aby pogłębiać swoją wiedzę. Jednak chłopak nie godzi się ze swoim losem, boi się Śmierci i za żadne skarby nie chce zostać następnym Aborshenem.
Sameth i Lirael będą musieli zmierzyć się ze swoim przeznaczeniem, jednak to co oferuje im los będzie miało znaczący wpływ na ich dalsze życie.

Akcja książki rozpoczyna się na około czternaście lat po wydarzeniach opisywanych w poprzednim tomie. Mamy tutaj dwóch bohaterów – tytułową Lirael i księcia Sametha. Lirael jako Clayra, już od dawna powinna posiadać dar Widzenia, który dawałby jej możliwość zaglądania w przyszłość. Niestety choć ma czternaście lat, dalej nie posiada upragnionego daru, który już dawno powinien był się w niej obudzić. Nawet młodsze koleżanki go posiadają, co sprawia że Lirael czuje się inna. Również książe Sameth, zdaje sobie sprawę ze swojej inności. Jako syn Sabriel, a zarazem jej następca powinien przyjąć swój los. Jednak chłopak nie chce zostać Aborshenem. Przeraża go obcowanie ze Śmiercią i walka ze Zmarłymi. Mimo iż nie chce zawieść rodziców, wie że nigdy nie będzie mógł sprostać temu zadaniu.

„Lirael” pod wieloma względami różni się od poprzedniej części. Mimo iż akcja nie pędzi na łeb i szyję, to książkę czyta się wyjątkowo przyjemnie. Można jednak odnieść wrażenie że całość została zbyt rozciągnięta, a kilka wątków można by wykluczyć, zwłaszcza zbyt długie opisy przemyśleń bohaterów. Choć „Lirael” bardzo mnie zaciekawiła i wciągnęła do swojego świata, to przez cały czas czułam że czegoś tu brakuje. Gdy już dotarłam do końca książki, wiedziałam co to było. Emocje. Przez cały czas mi ich brakowało. Podczas czytania „Sabriel” wręcz nie mogłam usiedzieć na miejscu, bałam się o losy bohaterki i z wypiekami na twarzy śledziłam jej walkę ze Zmarłymi. W tej części tego nie ma. Owszem, bohaterowie również muszą się zmierzyć z wrogiem i podjąć ryzyko, jednak wydaje mi się że autor nie poświęcił zbyt dużo uwagi na rozwinięcie tych wątków. Bardziej skupia się na przybliżeniu nam życia Lirael i Sametha. A nie oszukujmy się, gdy sięgamy po fantastykę, chcemy żeby to była książka pełna magii, dramatycznych zwrotów akcji i niewiarygodnych zdarzeń które aż zapierają dech w piersiach. Chcemy czuć emocje wylewające się z każdej kartki, by po przeczytaniu móc stwierdzić że oto trafiliśmy na książkę która aż wbiła nas w fotel.

Nie znaczy to że Garth Nix nie sprostał temu zadaniu, bo pod wieloma względami jego książki są naprawdę niesamowite. Autor potrafi zainteresować czytelnika, wciągnąć w swój świat i poruszyć wyobraźnię, co w połączeniu z lekkim piórem sprawia że gdy już zaczniecie czytać, to przepadniecie bez reszty. Bohaterowie również przedstawieni są w barwny i ciekawy sposób, a opisy zdarzeń i sytuacji z którymi muszą się zmierzyć są dokładne i szczegółowe. Na duży plus zasługuje również to, że książka pomimo iż określana jest mianem młodzieżowej, w ogóle na taką nie wygląda, dzięki czemu nawet sztarszy czytelnik znajdzie tutaj coś dla siebie.

Pomimo kilku niedociągnięć „Lirael” to naprawdę świetna książka. I śmiało mogę powiedzieć że mi się podobała. Choć nie dostarczyła mi tylu emocji co „Sabriel”, to uważam że jest to całkiem niezła kontynuacja pierwszej części, która dodatkowo pobudziła mój apetyt na więcej. A uchylę wam rąbka tajemnicy, że „Aborshen”, zapowiada się naprawdę fenomenalnie. Mam nadzieję że się nie zawiodę, a was zachęcam do zapoznania się z całą serią o Starym Królestwie. Jeśli lubicie dobrą fantastykę, to książki Gartha Nixa są dla was stworzone!

__________________________________
http://czytanie-moja-milosc.blogspot.com/

Po przeczytaniu „Sabriel”, pierwszej części o Starym Królestwie, wiedziałam że na pewno nie poprzestanę na tej jednej książce. Po prostu musiałam poznać dalsze losy bohaterów i znów zanurzyć się w ten cudownie magiczny świat. Gdy tylko w moje ręce trafiła „Lirael”, byłam pewna że nie pozwolę jej zbyt długo czekać. Tym razem jednak udajemy się do Lodowca Clayrów, by stamtąd...