Niesamowite, jak niektóre książki są długowieczne, a zarazem wciąż aktualne. "Rozważną i romantyczną" dostałam na tegoroczne święta o dalszej rodziny, która chyba nie wiedziała zbytnio, czym mnie obdarować. Pomimo ostatniej skłonności i dziwnej fascynacji do klasyki, która to zadziwia wszystkich, którzy znają moje raczej fantastyczne gusta, sama byłam zaskoczona i zapewne odrzuciłabym tę książkę na półkę, gdyby nie okoliczności, kiedy to na długie godziny zostałam zawieszona sam na sam tylko z nią. I wciągnęła mnie całkowicie.
Historia ta śledzi losy dwóch sióstr - Eleonory i Marianny. Obydwie mają w sobie tyle uroku, że od pierwszych stron trzymałam za nie kciuki i niemal podskakiwałam, kiedy spotykało ich coś pomyślnego, i jęczałam, gdy los nie był już taki przychylny. Są to panny skrajnie różne: Marianna - romantyczna, egzaltowana i pełna życia, Eleonora - zrównoważona, roztropna i życzliwa. Obydwie mają już swoich wybranków, aczkolwiek los zgotuje im nie lada niespodziankę w tej materii. Na scenie mamy trzech kawalerów, którzy to w różnych kombinacjach towarzystwo dziewcząt będzie łączyło w pary:
Jest szarmancki, enigmatyczny i niesamowicie intrygujący pułkownik Brandon, który skrywa sekret z przeszłości. Jest też powściągliwy, ale szlachetny i honorowy Edward Ferras, brat bratowej sióstr, całkowicie uzależniony od matki i zaplątany we własne zobowiązania. A na sam koniec mamy przystojnego, porywczego i żarliwego Willioughby'ego, który to namiesza możliwie najbardziej.
Byłoby to o wiele łatwiej i pomyślniej dla dziewcząt, gdyby w drogę wchodziły jedynie ich uczucia. Niestety, w świecie rządzi również pieniądz i pozycja społeczna, zachłanność i brak umiaru, która to może kompletnie zdegradować siłę miłości z pozycji rozgrywającej.
W sylwetkach sióstr oraz ich perypetiach znalazłam - co dziwne - odbicie problemów własnych i moich znajomych, a kolejni bohaterowie wkraczający na scenę, bezustannie przywodzili mi na myśl kolejną osobę dla mnie w pewien sposób bliską, tak dobrze Jane Austen wykreowała swoje postacie.
"Rozważną i romantyczną" pochłonęłam bez reszty, a lektura nie była jedynie cudowną rozrywką, a także okazją do refleksji. Chociaż przyznam, że domyśliłam się zakończenia, po drodze czekało mnie kilka zaskoczeń (zwłaszcza na końcu, kiedy to doszło do odwrócenia się sytuacji w zdarzeniu, powiedzieć by się mogło, bez wyjścia). Spotkanie z Marianną i Eleonorą wspominać będę na pewno bardzo pozytywnie, cieszę się również, że w taki oto sposób rozpoczęłam noworoczny sezon czytelniczy.

Niesamowite, jak niektóre książki są długowieczne, a zarazem wciąż aktualne. "Rozważną i romantyczną" dostałam na tegoroczne święta o dalszej rodziny, która chyba nie wiedziała zbytnio, czym mnie obdarować. Pomimo ostatniej skłonności i dziwnej fascynacji do klasyki, która to zadziwia wszystkich, którzy znają moje raczej fantastyczne gusta, sama byłam zaskoczona i zapewne...