Naukę wypływającą z tej lektury, trudno wręcz przecenić…

Pierwsza, o fundamentalnym dla mnie znaczeniu, zatytułowana była: Nauka o słów istocie.

Moralność - małe zdewaluowane „słówko”... jakieś takie świętoszkowate i drobnomieszczańskie, jak nie przymierzając „Moralność Pani Dulskiej”.
Słowo którego mój umysł, przez dziesięciolecia starał się unikać, po części rugując je poza obszar swej świadomości, po części zaś zastępując je terminem - etyka.

A tu masz, jakże ciepło mi się zrobiło w okolicach pompy ssąco-tłoczącej!
Nawet ludzie zajmujący się psychologią moralności zawodowo, nadają „słówku” pejoratywne znaczenie:

„Moralność wiąże i zaślepia. Wiąże nas w ideologiczne drużyny, które zwalczają się tak zaciekle, jak gdyby losy świata zależały od tego, czy nasza drużyna wyjdzie zwycięsko z każdej bitwy.
Czyni nas ślepymi na fakt, że w skład każdej z drużyn wchodzą dobrzy ludzie, którzy mają coś ważnego do powiedzenia.”

Czytanie „Prawego umysłu” można porównać do długodystansowego biegu:
Na początku jest entuzjazm, łał to mój pierwszy ultramaraton!
Po czym, po przeczytaniu wstępu i pierwszego rozdziału nadchodzi opamiętanie…
Tyle jeszcze wiedzy przede mną, a tu ciągle pod górkę, czy aby na pewno podołam?
Ale kiedy już wgryziesz się w tekst, gdy oswoisz się z aparatem pojęciowym, zaczynasz pędzić po grani wiedzy, z wolna dostrzegając pełną panoramę znaczeń w czarnych punktach na papierze, a w głowie, buzują endorfiny…

I nie ważne czy jesteś biały, czerwony, zielony czy tęczowy, ta książka może pokazać Ci, że ten po drugiej stronie barykady nie musi tam tkwić.
Że od barykad znacznie lepsze są stoły, przy których można po prostu pogadać o tym co dzieli i boli.

To z przekonania o racjonalności postaw moralnych wybudowane są nasze okopy, nasze „no pasaran”. Jonathan Haidt w swej pracy fenomenalnie rozwiewa tę iluzję, pokazując nam iż nasze „moralne” reakcje, są przeważnie umotywowane emocjonalnie.
Innymi słowy, im głębiej drążysz, tym trudniej jest znaleźć logiczne argumenty na poparcie „słusznego oburzenia”.

Z książki możemy również dowiedzieć się o istnieniu pewnych reguł moralnych, takich jak: troska, wolność, sprawiedliwość, lojalność, autorytet i świętość. I żeby było ciekawiej, to ilość i waga jaką przykładamy do owych reguł stanowią fundament naszego światopoglądu i przekonań politycznych.

Na zakończenie pozwolę sobie zacytować zdanie z opinii Zuby, pod którym podpisuję się wszystkimi kończynami którymi tylko potrafię to zrobić!

„Dawno nie trafiłam na pozycję tak bardzo zmuszającą do myślenia i zadawania sobie pytań.”

Serdecznie polecam

Naukę wypływającą z tej lektury, trudno wręcz przecenić…

Pierwsza, o fundamentalnym dla mnie znaczeniu, zatytułowana była: Nauka o słów istocie.

Moralność - małe zdewaluowane „słówko”... jakieś takie świętoszkowate i drobnomieszczańskie, jak nie przymierzając „Moralność Pani Dulskiej”.
Słowo którego mój umysł, przez dziesięciolecia starał się unikać, po części rugując...