Kapitalna książka, którą powinien przeczytać każdy, kto próbuje zrozumieć współczesny świat., pełen nierównosci i społecznych i majątkowych. Must read!

Kapitalna książka, którą powinien przeczytać każdy, kto próbuje zrozumieć współczesny świat., pełen nierównosci i społecznych i majątkowych. Must read!

Świetna polemika z doktrynami czystej tablicy i szlachetnego dzikusa, momentami dość trudna w odbiorze, jednakże bardzo polecam dla zainteresowanych tematem.

Świetna polemika z doktrynami czystej tablicy i szlachetnego dzikusa, momentami dość trudna w odbiorze, jednakże bardzo polecam dla zainteresowanych tematem.

Pinker to klasa sama w sobie.
"Jak pisał Czechow: Człowiek stanie się lepszy, jeśli pokażemy go takim, jaki jest".

Pinker to klasa sama w sobie.
"Jak pisał Czechow: Człowiek stanie się lepszy, jeśli pokażemy go takim, jaki jest".

Daje do myślenia. Autor rozprawia się z mitami "czystej tablicy" i "szlachetnego dzikusa", które rozpowszechniły się wśród naukowców, polityków i ogólnie społeczeństwa i (zdaniem autora) szkodliwe wpływają na decyzje odnośnie całej rzeszy tematów: od wychowania dzieci, przez kierunki badań naukowych, aż do ustalania praw i kar za przestępstwa. Autor porusza nawet wątek taki jak dlaczego sztuka współczesna nie znajduje uznania u przeciętnego odbiorcy. W książce "dostaje się" przekonaniom zarówno z prawej, jak i z lewej strony (lub jak kto woli, tak konserwatystom, jak i liberałom),więc warto zachować otwarty umysł i nie porzucać lektury przed końcem, nawet jeśli jakieś stwierdzenia autora wywołują wewnętrzny opór.

Daje do myślenia. Autor rozprawia się z mitami "czystej tablicy" i "szlachetnego dzikusa", które rozpowszechniły się wśród naukowców, polityków i ogólnie społeczeństwa i (zdaniem autora) szkodliwe wpływają na decyzje odnośnie całej rzeszy tematów: od wychowania dzieci, przez kierunki badań naukowych, aż do ustalania praw i kar za przestępstwa. Autor porusza nawet wątek taki...

Autor przedstawia obecny (książka z 2002r.) stan badań naukowych i wiedzy na temat natury ludzkiej. Przedstawia też historyczne koncepcje na ten temat i sposób w jaki dziś oddziałują cały czas w rozmaitych obszarach ludzkiej działalności, od polityki, przez koncepcje naukowe po sztukę. Bezwzględnie tropi i piętnuje wypaczające myślenie doktryny czystej tablicy, szlachetnego dzikusa i ducha w maszynie.

Bardzo dobra książka, pokazująca jak właściwe rozumienie odkryć naukowych pozwala na odnajdywanie nieuzasadnionych dogmatów w naszym myśleniu i działaniu prowadząc do możliwości ich poprawiania w oparciu o zrozumienie rzeczywistej, opisywanej przez naukę, natury ludzkiej.

Autor przedstawia obecny (książka z 2002r.) stan badań naukowych i wiedzy na temat natury ludzkiej. Przedstawia też historyczne koncepcje na ten temat i sposób w jaki dziś oddziałują cały czas w rozmaitych obszarach ludzkiej działalności, od polityki, przez koncepcje naukowe po sztukę. Bezwzględnie tropi i piętnuje wypaczające myślenie doktryny czystej tablicy, szlachetnego...

R.I.P. dla szlachetnego dzikusa

R.I.P. dla szlachetnego dzikusa

Coś wspaniałego!! I nawet nie chodzi o to, że autor dyskutuje, czasem wręcz rozprawia się z miłymi dla nas, jednak nieprawdziwymi postawami, czy też obrazami nas samych, ale jest to po prostu jedna książka, która jak multiwitamina pozwala chociaż w pewnym stopniu posmakować szerokiego spektrum i rozległości współczesnej nauki. Oddaję honory: za odwagę, za logikę wywodu, przystępność, przykłady, ogrom wiedzy i pracy włożonej w dzieło. Dla yntelygentów obowiązkowa.

Coś wspaniałego!! I nawet nie chodzi o to, że autor dyskutuje, czasem wręcz rozprawia się z miłymi dla nas, jednak nieprawdziwymi postawami, czy też obrazami nas samych, ale jest to po prostu jedna książka, która jak multiwitamina pozwala chociaż w pewnym stopniu posmakować szerokiego spektrum i rozległości współczesnej nauki. Oddaję honory: za odwagę, za logikę wywodu, ...

„Tabula Rasa” to jedna z tych książek, która wymaga solidnego przyłożenia się i dawkowania wiedzy, ponieważ zakres tematów, po których porusza się autor jest wyjątkowo obszerny i intelektualnie wymagający. Jednak niech nikomu nie przeszkodzi to w sięgnięciu po książkę - „Tabula rasa" zasługuje na wszystkie pochwały, jakie otrzymała.

Steven Pinker jest znanym lingwistą i psychologiem ewolucyjnym, wobec czego możemy spodziewać się, że forma będzie wysokiej jakości, a treść dotyczyć tego, co w życiu człowieka najważniejsze: jego natury i ewolucji.

Autor bada ideę tej natury i jej moralnych, emocjonalnych i politycznych konsekwencji. Na początku autor skupia się na przedstawieniu poglądów ludzi, którzy twierdzili, że ludzkie umysły są niezapisanymi tablicami, które kształtuje wyłącznie kultura i społeczeństwo oraz wynikający z tego dogmat o tzw "szlachetnym dzikusie", według którego ludzie mieliby być z natury przyjaźni i spokojni, a których miałoby psuć jedynie społeczeństwo. Kolejnym z poglądów wziętych pod lupę jest dość powszechny dogmat o "duchu w maszynie" - duszy, esencji, "Élan vital", którą miałby mieć każdy z nas, a która byłaby wolna od determinizmu biologicznego. Następnie autor rozbija je wszystkie gradem rzeczowych argumentów z zakresu biologii ewolucyjnej, kognitywistyki, neurobiologi i genetyki.

Ludzie we wszystkich kulturach rodzą się z wieloma wrodzonymi predyspozycjami: do nauki języka i muzyki, do faworyzowania krewnych nad obcymi, do pragnienia seksu i wstydzenia się tego, nawet do umiejętności transakcji i karania oszustów. Nasz wspólny charakter wypływa z naszej wspólnej biologii: nigdy nie było żadnych ludzkich kultur wolnych od wojen, chciwości lub określonych ról płciowych. Jednak z upływam lat moralna kondycja naszego gatunku poprawia się: "Ludzie stopniowo przesuwają linię przerywaną, która otacza istoty uznawane za godne moralnego traktowania, obejmując nią coraz większy obszar. Z biegiem czasu ów krąg rozszerzał się z rodziny na wioskę, klan, plemię, naród, rasę, a ostatnio - na całą ludzkość.(...) Postęp moralny jeszcze się nie zakończył. Niektórzy próbują dzisiaj włączyć do tego kręgu małpy człekokształtne, zwierzęta stałocieplne albo zwierzęta mające ośrodkowy układ nerwowy."

Zostaliśmy uwarunkowani w ostatnich dziesięcioleciach myśleć o tych twierdzeniach jako szokujące. Pinker wyjaśnia, starannie i przekonująco, dlaczego obawy te są bezpodstawne i dlaczego powinniśmy się raczej obawiać złego wpływu tłumienia tej nowej wiedzy na temat ludzkiej natury. Przechodzi po kolei po takich tematach jak nierówności, determinizm czy nihilizm i wyjaśnia, że nawet akceptując niedoskonałą naturę ludzką możemy zbudować dobrze funkcjonujące organy sprawiedliwości i systemy ekonomiczne. "Nic nie stoi na przeszkodzie temu, by bezbożny, amoralny proces doboru naturalnego ukształtował gatunek wyposażony w wielki mózg i wysoce rozwinięty zmysł moralny"

Następnie autor rozpisuje się w serii pojedynczych rozdziałów o najbardziej gorących tematach politycznych i społecznych:

- źródłach popierania określonych opcji politycznych: lewicy („wizji utopijnej”) bądź prawicy („wizji tragicznej”). Komunistyczne utopie nie będą nigdy funkcjonować ze względu na naturalny egoizm jednostek, a prawicowy wolny rynek ze względu na różnice we wrodzonych talentach, odziedziczonych środkach oraz ograniczonym systemie poznawczym: "myślenie i podejmowanie decyzji są biologicznymi adaptacjami, a nie siłą napędową racjonalności w czystej postaci. Owe systemy umysłowe dysponują ograniczoną liczbą informacji, muszą podejmować decyzje w ograniczonym czasie i służą ostatecznie celom ewolucyjnym, takim jak wysoki status czy bezpieczeństwo.(...) Te ograniczenia podają również w wątpliwość założenie o racjonalnym egoizmie, na którym opiera się klasyczna ekonomia i świecki konserwatyzm(...)Ludzie charakteryzują się wrodzoną żądzą wysokiego statusu. Pod wpływem pierwszego impulsu wydają pieniądze na dobra, które dają im przewagę nad sąsiadami (domy, samochody, ubrania, studia na renomowanych uczelniach),a nie na coś, o czym nie wiedziałby nikt oprócz nich (na przykład na opiekę zdrowotną, bezpieczeństwo pracy czy fundusz emerytalny)".

- przyczynach przemocy. Analizuje, skąd bierze się w nas zarówno nieustanna rywalizacja, jak i chęć do współpracy, powołując się nierzadko na filozofię Hobbsa: "Tak więc w naturze człowieka znajdujemy trzy zasadnicze przyczyny waśni. Pierwsza to rywalizacja; druga to nieufność; trzecia to żądza sławy". Nie poprzestaje jednak na filozoficznych dywagacjach, lecz śledzi historię ludzkości od czasów prehistorycznych, a wyciągnięte wnioski nie są wesołe: archeologiczne odkrycia jasno wskazują, że członkowie pierwotnych społeczności „zabijali się na wojnach z częstością, która znacznie przewyższa śmiertelne żniwo naszych wojen światowych”

- różnicach między płciami. Wyjaśnia, skąd biorą się w nas tak widoczne różnice, jednak stanowczo sprzeciwia się formie dyskryminacji jakiejkolwiek z grup: "Równość nie jest empirycznym twierdzeniem o jednakowości wszystkich grup ludzi. Jest zasadą moralną, zgodnie z którą jednostek nie można oceniać ani ograniczać ich praw na podstawie średnich właściwości, do jakich należą.(...) Nikt nie powinien też przywoływać różnic między płciami, żeby uzasadniać politykę dyskryminacji albo zmuszać kobiety do robienia czegoś, czego nie chcą robić"

- wpływu wychowania na zachowanie dzieci. Wskazuje na kolosalne błędy doktryny, która zrzuca całą odpowiedzialność na rodzicielskie wychowanie, zamiast na wrodzone mechanizmy poznawcze oraz środowisko rówieśnicze.

- niepopularności sztuki awangardowej. Analizuję sztukę oraz przyczyny szerszego niepowodzenia modernizmu i postmodernizmu, których przedstawiciele byli pewni, że ludzi kształtuje środowisko kulturowe. Ich dzieła architektoniczne czy inne formy stały w sprzeczności z tym, co większość ludzi ze swej natury uważają za piękne czy godne podziwu - jak komunistyczne osiedla, obrazy zaburzające elementy kompozycji, czy szokujące wystawy - a co mogą doceniać co najwyżej tylko inni "znawcy sztuki".

Nie sposób przedstawić i opisać każdego poruszanego w książce tematu bez przesadnego rozpisywania się na dobrych kilkadziesiąt stron – co może być jej jedynym minusem, gdyż rozpiętość tematyczna i ogrom wiedzy może niekiedy przytłoczyć czytelnika. Zakończę więc tylko podsumowaniem, iż jest to pozycja niezbędna nie tylko dla poszukiwacza źródeł i implikacji natury ludzkiej, ale dla wszystkich pasjonatów nauki w ogóle. Jest to lektura nie tylko fascynująca i dobrze uargumentowana, lecz przede wszystkim ważna.

„Tabula Rasa” to jedna z tych książek, która wymaga solidnego przyłożenia się i dawkowania wiedzy, ponieważ zakres tematów, po których porusza się autor jest wyjątkowo obszerny i intelektualnie wymagający. Jednak niech nikomu nie przeszkodzi to w sięgnięciu po książkę - „Tabula rasa" zasługuje na wszystkie pochwały, jakie otrzymała.

Steven Pinker jest znanym lingwistą i...

Esencja książki popularnonaukowej. Tematem jest szeroko pojęta natura ludzka.
Autor prócz tego, że porusza ważne tematy, niesamowcie wnikliwie argumentuje określone tezy. Nawet jeśli zdarzają się mniej ciekawe momenty to jest ich niewiele w gąszczu ważnych, świetnie ujętych informacji. Jest tylko jedno "ale". Książka wymaga skupienia na treści.
Komu bym polecił? Wszystkim, którzy interesują się człowiekiem i tym, którzy głodni są wiedzy.

Esencja książki popularnonaukowej. Tematem jest szeroko pojęta natura ludzka.
Autor prócz tego, że porusza ważne tematy, niesamowcie wnikliwie argumentuje określone tezy. Nawet jeśli zdarzają się mniej ciekawe momenty to jest ich niewiele w gąszczu ważnych, świetnie ujętych informacji. Jest tylko jedno "ale". Książka wymaga skupienia na treści.
Komu bym polecił?...

Arcydzieło, które powinno być omawiane w każdej szkole. Być psychologiem, socjologiem i nie przeczytać jej - wsryd!! :)

Arcydzieło, które powinno być omawiane w każdej szkole. Być psychologiem, socjologiem i nie przeczytać jej - wsryd!! :)