Czasami czytając książkę wiemy, czujemy, że już dalej nie damy rady, mamy ochotę rzucić tę książkę w ciemny kąt i nigdy więcej jej nie oglądać, a jednak nadal czytamy, z trudem, ale jednak brniemy w dalsze losy bohaterów. Dokładnie tak było ze mną i z powieścią „Bellagrand”. Powiem szczerze – męczyłam się! Ale wytrwałam i pokrótce opowiem Wam jak to było.

Przepiękna, klimatyczna okładka przyciąga wzrok. Jest zapowiedzią historii pięknej, romantycznej i niebanalnej. Być może tak jest, ale ostrzegam nie dla każdego. Bohaterka Gina jest imigrantką z Włoch. Marzy o wspaniałej przyszłości i cudownej rzeczywistości w Ameryce. Jest niezależna, mocna i silna, dąży do osiągnięcia celu. Bohater Harry jest potomkiem jednej z najbardziej wpływowych rodzin w mieście. Idealista, działacz polityczny o bardzo szerokich horyzontach. Postanowił rzucić wszystko, zrezygnować z tego, co osiągnął, aby być z Nią, z miłością i namiętnością swojego życia.

W tym momencie wielu czytających ten tekst pomyśli sobie: „Kolejna bajka o pięknej miłości”. O nie! Drogi Czytelniku. Niestety, bądź „stety” – bo sama nie wiem, który scenariusz byłby lepszy? Paullina Simons zdecydowała wybrać drogę miłości trudnej. Zamieszanej i splątanej a jednak trwającej i wiążącej dwoje ludzi. Jakby na przekór kłótniom, odejściom, trudnościom nadal trwającej. Przy każdej kolejnej próbie miałam nadzieję, że wreszcie się to skończy, a jednak nadal byłam zaskakiwana pomysłowością autorki, jej wytrwałością i niesamowitą determinacją, aby utrzymać czytelnika na skraju wytrzymałości psychicznej. Miałam wrażenie, że ktoś na przekór mnie trzyma tę książkę w moich rękach, aby mi udowodnić, że wytrwam do końca.

Kreacja bohaterów bardzo przemyślana. Wszyscy, nawet Ci, którzy pojawiają się na chwilę w życiu bohaterów są stworzeni z wielką dbałością o szczegóły. Tak bardzo zbliżamy się do nich, wchodzimy w ich role, że w niektórych sytuacjach drażnią nas ich zachowania. Czasami zazdrościłam, czasami byłam wściekła, czasami wstydziłam się za ich zachowanie. Ale przecież to o to chodzi, prawda? Emocje, ogromne emocje w każdej chwili. Mieszanka zniechęcenia, zaciekawienia i zmęczenia.

Klimat utrzymywany przez autorkę jest dla mnie wielkim zaskoczeniem. Tak jak trudna jest historia bohaterów, tak samo trudno było mi czytać tę opowieść. Nie wiem sama czy namawiać, czy odradzać. Bądźcie jednak odważni i spróbujcie. Może po prostu ja jestem już zmęczona trudem codzienności i nie chcę mierzyć się z problemami i trudnościami innych ludzi. Wolę odpocząć przy lekkim tekście, a nie męczyć się kolejnymi stronami.

Dziwną pozycją jest „Bellagrand” Paullina Simons. Nie spotkałam się jeszcze z takimi emocjami podczas czytania książki. Zazwyczaj albo czytam, albo nie. W tym przypadku dawałam kolejną i znów kolejną szansę. Czy żałuję? Nie, absolutnie nie! Sprawdźcie sami, albo może inaczej zaskoczcie siebie samych tymi dziwnymi emocjami, które są gwarantowane podczas lektury.

Iwona Migowska