Autorka swą powieścią zapoczątkowała nowy cykl, w którym pierwsze skrzypce odgrywa Ryder Creed, treser psów poszukiwawczych. Śmiało można stwierdzić, że nowa książka pani Kavy nie zalicza się do jej czołówki znakomitych powieści. Akcja jest trochę zbyt powolna, aura tajemniczości się rozmywa, a zakończenie nie wywoła efektu zaskoczenia u potencjalnego czytelnika.

Ścieżki Maggie O,Dell i Rydera Creeda znów się krzyżują. Odkrywają razem tajemnice, które stają się zagrożeniem dla nich i ich bliskich. Zwłaszcza gdy pod opiekę Creeda trafia nastoletnia Amanda, zmuszana przez kartel do przemycania kokainy. Kiedy bandyci atakują Maggie, a potem Hannę, wspólniczkę i przyjaciółkę Creeda, Creed przygotowuje zasadzkę. Wie, że wynajęci mordercy już wkrótce po niego przyjdą.

Alex Kava zasłynęła pisząc psychologiczne, trochę mroczne oraz szybkie w czytaniu thrillery, których główną bohaterką była Maggie O’Dell, agentka FBI. Czytelnik mógł oczekiwać tego co najlepsze, czyli dobrej fabuły, zawrotnych zwrotów akcji, trochę makabry, inteligentnego przeciwnika oraz zaskakującego zakończenia. Jednakże można było zaobserwować pewien niekorzystny proces. Wraz z kolejną powieścią poziom literacki, co tu dużo ukrywać był słaby. Paradoksalnie pierwsze dłuższe powieści autorki okazały się o wiele lepsze niż jej nowsze, krótsze pozycje, a przecież wraz z nabieraniem literackiego doświadczenia powinno być lepiej. Próbując przeciwdziałać temu procesowi autorka postanowiła wydać cykl powieści z nowym bohaterem, czyli Ryderem Creedem. Owszem owa postać pojawia się we wcześniejszej powieści, czyli „Ostatecznym celu”, ale jest ona jedynie uzupełnieniem dla działań Maggie O’Dell. Natomiast w „Mrocznym tropie” jest zasadniczą postacią, a nasza agentka zostaje „zrzucona” na drugi plan. Czy autorce udało się przywołać świetność z dawnych lat? Z dużą dozą zawiedzenia muszę przyznać, że „Mroczny trop” jest kolejną słabiutką powieścią autorki. Niestety „zniżkowy” proces nadal trwa.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że nie mamy do czynienia z thrillerem, gdyż byłaby to ujma dla początkowych powieści autorki. Raczej w tym przypadku można mówić o powieści sensacyjno-obyczajowej. Ostatnie powieści pani Kavy są bardziej sensacyjne – pościgi, handel narkotykami (motyw w kilku powieściach), kartele itd., Autorka powoli zrezygnowała z makabrycznych szaleńców, których ścigała Maggie O’Dell, na rzecz zwykłych przestępców. Moim zdaniem na niekorzyść dla jej powieści. Natomiast w przypadku wątków obyczajowych, jak w każdym cyklu z danym bohaterem są one potrzebne, lecz ich nadmiar, jak to ma miejsce w „Mrocznym tropie” zmniejsza zaciekawienie, a tym samym zaskoczenie czytelnika.

Początkowo przedstawienie kilku pozornie nie związanych ze sobą zdarzeń jest rzeczą jak najbardziej potrzebną, gdyż zmusza czytelnika do postawienia pytania co będzie dalej. Autorka nie zbyt długo utrzymuje czytelnika w niepewności. Bardzo szybko oznajmia mu w jakim kierunku będzie zmierzała powieść. Dodatkowo zbyt duża ilość części obyczajowej uspakaja akcję, która w przypadku takich powieści powinna być na wyższym poziomie. Dlatego niektóre nazwijmy je „zaskakujące” zdarzenia nie wywołują w czytelniku pożądanej reakcji. Jednym słowem można stwierdzić, że powieści brakuje żywotności, oddziaływania na czytelnika. Praktycznie powieść nie wzbudza, albo w bardzo małym stopniu, emocje u czytelnika, a to jest już bardzo niekorzystny proces. Natomiast zakończenie jest mało zaskakujące i wydaje się trochę oderwane od reszty powieści. Chociażby ukazanie postaci, która odegra kluczową rolę w zrozumieniu całej sprawy tylko w jednym krótkim rozdziale jest zadziwiające, że wyszło spod pióra autorki. Można odnieść wrażenie, że autorka nagle przypomniała sobie, że należy zakończyć powieść, więc rach-ciach ucięła powieść nie martwiąc się o logiczność zakończenia.

Czy można odnaleźć plusy w tej powieści? Dla miłośników psów książka będzie cudna. Nie tylko psy zajmują główne miejsce w powieści, ale można dowiedzieć się czegoś ciekawego o ich naturze. Ostatnim plusikiem jest struktura powieści, zwłaszcza jej krótkie, kilkustronicowe rozdziały z dużą czcionką, co przyczynia się do bardzo szybkiego przeczytania powieści.

Podsumowując, Alex Kava otwierając nowy cykl dała nadzieję dla czytelników, że jej zniżkowa forma literacka powróci na dawne tory. Niestety kolejna jej powieść z rzędu okazała się jedynie słabą opowiastką, godną jedynie zapełnienia nudnego wieczoru. Czy autorka powróci do formy jaką prezentowała w swych początkowych powieściach? Miejmy nadzieję, że tak.

Autorka swą powieścią zapoczątkowała nowy cykl, w którym pierwsze skrzypce odgrywa Ryder Creed, treser psów poszukiwawczych. Śmiało można stwierdzić, że nowa książka pani Kavy nie zalicza się do jej czołówki znakomitych powieści. Akcja jest trochę zbyt powolna, aura tajemniczości się rozmywa, a zakończenie nie wywoła efektu zaskoczenia u potencjalnego czytelnika.

...