Zjawisko konwersji, co zgodnie podkreślają wszyscy badacze, przekracza granice każdej, nawet najbardziej skrajnej asymilacji. I choć motywy zmiany wyznania przez stulecia były prozaiczne (np. nadzieja na poprawę własnego bytu),to od końca XIX w. stawały się coraz bardziej skomplikowane kulturowo. Równie trudne do uchwycenia były techniki zacierania własnej tożsamości, dlatego że porzucenie wiary przodków na rzecz innej religii traktowano powszechnie jak kwestię niewygodną i wstydliwą. Nienawiść środowisk żydowskich wobec już ochrzczonych Żydów konwertytów (pogardliwie nazywanych przechrztami) oraz tych, którzy ich nawracali, przez stulecia pozostawała niezmienna.
Każdy, kto podjął się analizy konwersji Żydów na chrześcijaństwo w XX w., staje natychmiast wobec wielu trudnych pytań. Wynika to z tego, że motywów konwersji należy poszukiwać na granicy dwóch światów – żydowskiego i chrześcijańskiego – które tyle samo łączy, co dzieli. Tomasz Wiśniewski w prezentowanej publikacji zadaje więcej pytań, niż udziela – najczęściej niejednoznacznych – odpowiedzi. Skomplikowanemu zjawisku konwersji przyjrzał się przez pryzmat działalności jednej z największych organizacji szerzących chrześcijaństwo wśród Żydów na ziemiach polskich – Misji Barbikańskiej w Białymstoku.