Z początku książka ta naprawdę daje do myślenia i skłoniła mnie do kilku refleksji, natomiast im dalej, tym kolejni Panowie zdawali się mówić rzeczy, które dla mnie nie miały większego sensu. Na siłę czasami próbowałam je interpretować i nie kończyło się to dobrze. Wręcz męczyły mnie ich historie. Początek obiecujący, końcówka rozczarowująca.

Z początku książka ta naprawdę daje do myślenia i skłoniła mnie do kilku refleksji, natomiast im dalej, tym kolejni Panowie zdawali się mówić rzeczy, które dla mnie nie miały większego sensu. Na siłę czasami próbowałam je interpretować i nie kończyło się to dobrze. Wręcz męczyły mnie ich historie. Początek obiecujący, końcówka rozczarowująca.

Jak ktoś lubi porozkminiać przy lekturze to bardzo polecam, mi siadła.

Jak ktoś lubi porozkminiać przy lekturze to bardzo polecam, mi siadła.

Ciekawa forma, intrygująca. Nie jest to książka, którą się czyta jednym tchem - warto po każdym rozdziale przemyśleć, spojrzeć na opisaną sytuację z różnych perspektyw, można wyciągnąć interesujące wnioski, nawet morały.
Przyznam, że niektórych nie udało mi się zrozumieć, a wręcz mnie drażniły, ale całość oceniam pozytywnie.

Ciekawa forma, intrygująca. Nie jest to książka, którą się czyta jednym tchem - warto po każdym rozdziale przemyśleć, spojrzeć na opisaną sytuację z różnych perspektyw, można wyciągnąć interesujące wnioski, nawet morały.
Przyznam, że niektórych nie udało mi się zrozumieć, a wręcz mnie drażniły, ale całość oceniam pozytywnie.

Badzo nierówne części. Zdecydowanie najbardziej podobała mi się część druga, a zupełnie zdegustowała trzecia. Czwarta opowieść o Szefie - miałam wrażenie, że czytam o polskim nowym ładzie. Dużo mi to dało, przynajmniej wiem teraz skąd te wszystkie niesamowite decyzje naszych polityków. Pierwsza i piąta część, to dość przyjemne przemyślenia, ale nie utkwiły jakoś specjalnie w mojej głowie.

Badzo nierówne części. Zdecydowanie najbardziej podobała mi się część druga, a zupełnie zdegustowała trzecia. Czwarta opowieść o Szefie - miałam wrażenie, że czytam o polskim nowym ładzie. Dużo mi to dało, przynajmniej wiem teraz skąd te wszystkie niesamowite decyzje naszych polityków. Pierwsza i piąta część, to dość przyjemne przemyślenia, ale nie utkwiły jakoś specjalnie...

Książka wygrzebana ze stosu przecenionej literatury w markecie - ciekawe znalezisko wśród wydań kieszonkowych i romansideł.

Niektóre spostrzeżenia nawet trafne, charakterystyka każdej postaci tworzona na podstawie ich myśli, dosyć nietypowy sposób przedstawiania bohaterów, ale interesujący. Pozwala się na chwilę zatrzymać i zastanowić nad "filozoficznymi" problemami, chociaż zdecydowana większość z nich to nie są żadne progresywne i odkrywcze tezy.

Książka wygrzebana ze stosu przecenionej literatury w markecie - ciekawe znalezisko wśród wydań kieszonkowych i romansideł.

Niektóre spostrzeżenia nawet trafne, charakterystyka każdej postaci tworzona na podstawie ich myśli, dosyć nietypowy sposób przedstawiania bohaterów, ale interesujący. Pozwala się na chwilę zatrzymać i zastanowić nad "filozoficznymi" problemami,...

Nie mam zdania, chyba nie umiem w filozofię

Nie mam zdania, chyba nie umiem w filozofię

Każdy z panów jest inny. Również historie, które chce nam opowiedzieć są odmienne. Pierwszy z nich, pan Valery przoduje w absurdzie. Potrafi tak zagmatwać najprostszy problem, że rozwiązanie, które nam poda z pewnością wprawi nas w zdumienie. Za to pan Henri, to piewca absyntu. Wszystkie jego historie są o tym trunku (lub pojawia się jako postać drugoplanowa),a opowiadane są w knajpie, gdy pan Henri jest już dobrze nasączony absyntem. Są to z reguły powiastki filozoficzne. Dykteryjki pana Brechta niosą w sobie przesłanie. Dość często mają zaskakującą puentę. Za to pan Juarroz jest myślicielem. Potrafi się tak zadumać, że najprostsza czynność urasta do problemu wagi państwowej. A przynajmniej godzinami jest rozważana. Pan Kraus zajmuje się życie politycznym. Ukazuje je w intrygującym świetle. Ostatni z mężczyzn, pan Calvino, jest filozofem bardzo skoncentrowanym na swoich snach, odczuciach, ciele. I przez ten pryzmat odbiera otaczający go świat.
Książka zaskakująca. Historie są krótkie, najdłuższa liczy kilka stron, lecz każda z nich skłania do refleksji. Polecam.

Każdy z panów jest inny. Również historie, które chce nam opowiedzieć są odmienne. Pierwszy z nich, pan Valery przoduje w absurdzie. Potrafi tak zagmatwać najprostszy problem, że rozwiązanie, które nam poda z pewnością wprawi nas w zdumienie. Za to pan Henri, to piewca absyntu. Wszystkie jego historie są o tym trunku (lub pojawia się jako postać drugoplanowa),a opowiadane...

Kilku panów z jednej dzielnicy i ich mniej lub bardziej trafne przemyślenia...

Kilku panów z jednej dzielnicy i ich mniej lub bardziej trafne przemyślenia...

Kupiłem sobie w Tesco prezent na święta za dychę (9,99). Książkę z obrazkami. I to był udany prezent. Nieźle się ubawiłem czytając filozoficzne powiastki, zahaczające o purenonsens czy inne "od czapy", często jednak całkiem zacne myśli przekazujące typu: "...mikroskop to urządzenie wynalezione po to, aby rzeczy małe czynić wielkimi, natomiast politycy zostali wynalezieni po to, aby rzeczy wielkie czynić małymi...". Saramago wieszczy Autorowi (swemu krajanowi) Nobla, jednak śmiem twierdzić, że pomimo wielkich umiejętności pisarskich, jego przemyślenia bywają zbyt radykalne. Co nie umniejsza wartości książki.

Kupiłem sobie w Tesco prezent na święta za dychę (9,99). Książkę z obrazkami. I to był udany prezent. Nieźle się ubawiłem czytając filozoficzne powiastki, zahaczające o purenonsens czy inne "od czapy", często jednak całkiem zacne myśli przekazujące typu: "...mikroskop to urządzenie wynalezione po to, aby rzeczy małe czynić wielkimi, natomiast politycy zostali wynalezieni po...

Po prostu genialne! Miniopowiastki, anegdoty, ciekawostki i inne drobiażdżki, które padają z ust tytułowych panów z dzielnicy są prawdziwymi majstersztykami. Jeśli lubisz rozważania na tematy kompletnie irracjonalne i od czapy to G. Tavares idealnie wpisuję się w te oczekiwania. I jest to pozycja, którą można dawkować sobie przez wiele miesięcy w stopniu minimalnym (tak najlepiej),ale i połknąć w ciągu kilku godzin i wracać do niej wielokrotnie. Polecam!

Po prostu genialne! Miniopowiastki, anegdoty, ciekawostki i inne drobiażdżki, które padają z ust tytułowych panów z dzielnicy są prawdziwymi majstersztykami. Jeśli lubisz rozważania na tematy kompletnie irracjonalne i od czapy to G. Tavares idealnie wpisuję się w te oczekiwania. I jest to pozycja, którą można dawkować sobie przez wiele miesięcy w stopniu minimalnym (tak...