Dziecko, które straciło rodziców? Jest.
Wszyscy w jego otoczeniu widzą w nim źródło kłopotów? Tak.
Posiada predyspozycje do zostania magiem? Tak.
Pojawia się sowa? Tak.
Nie, to nie Harry Potter, a Darian Firkin. Po stracie rodziców mieszkańcy wsi Zagajnik Errolda oddają chłopca do terminu czarodziejowi Justynowi. Darianowi ani trochę się to nie podoba i od nauki i pracy miga się jak może. Pewnego dnia Justyn wysyła go do lasu po grzyby, a w tym czasie wieś zostaje zaatakowana przez armię barbarzyńców. Chłopiec próbuje uciec przed wrogiem i zostaje uratowany przez jednego z legendarnych Sokolich Braci.

Nie mogłam uwierzyć własnemu szczęściu, gdy zobaczyłam tę książkę. Uwielbiam serię Kroniki Valdemaru i straciłam nadzieję, że Zysk i sk-a kiedykolwiek wyda kolejne książki (ostatnia wyszła bodajże w 2001 roku). Jest to kawał dobrej fantastyki.

Sporo przytoczonych w rozmowach wydarzeń oraz osób może wydać się niezrozumiała dla kogoś, kto nie miał do czynienia z historiami o Valdemarze, ale podejrzewam, że w kolejnych częściach trylogii jest to rozwinięte.
Jedyne, co mogę zarzucić tej książce, to fakt, że ma większy format niż wcześniejsze 18 tomów i nie pasuje mi do kolekcji na półce oraz brak mapy świata i linii czasu. Z pewnością ułatwiłoby to niezorientowanym w czasie i świecie czytelnikom. Pamiętam, że mnie pomagało.

Dziecko, które straciło rodziców? Jest.
Wszyscy w jego otoczeniu widzą w nim źródło kłopotów? Tak.
Posiada predyspozycje do zostania magiem? Tak.
Pojawia się sowa? Tak.
Nie, to nie Harry Potter, a Darian Firkin. Po stracie rodziców mieszkańcy wsi Zagajnik Errolda oddają chłopca do terminu czarodziejowi Justynowi. Darianowi ani trochę się to nie podoba i od nauki i pracy...