Lubię powieści obyczajowe z historycznym tłem, a ta do takich należy.
Tłem polityczno-gospodarczym obszernej powieści Chufo Llorensa jest głównie Barcelona w XI wieku.
Akcja toczy się wokół dwóch głównych wątków. Jeden to dzieje młodego chłopaka imieniem Marti Barbany, który z biednego wieśniaka stopniowo dochodzi do majątku i znacznej pozycji społecznej. Drugi wątek to historia pary hrabiowskiej, ich walka o władzę i uznanie swego małżeństwa.
Lubię też grube powieści, które na jakiś czas pochłaniają moją uwagę, ale ta ma pewne wady, które nie pozwalają mi wystawić lepszej oceny.
Wymienię tu kilka (moim zdaniem) minusów. Główny bohater (który ma swój pierwowzór historyczny) jest tak doskonały, że aż niewiarygodny.
Nie do końca poczułam klimat średniowiecznej Barcelony, wydała mi się jakaś taka nijaka, pozaczasowa. Akcja miejscami naiwna i przewidywalna. Postacie kobiet jakoś za bardzo wyzwolone, jakby przeniesione ze współczesnych czasów. To na tyle krytyki.
Poza tym muszę powiedzieć, że książkę czyta się przyjemnie. Sprawia to brak typowo historycznych wstawek, lekkie pióro pisarza, który potrafi wciągnąć czytelnika w przedstawiony w książce świat. Na plus mogę też zaliczyć autorowi, że sporo miejsca poświęcił kwestii prześladowania Żydów oraz dążeniu do władzy za wszelką cenę.
Teraz pozostaje mi przeczytać drugą część i nabrałam ogromnej ochoty na przeczytanie "Katedry w Barcelonie" Falconesa (tak dla porównania).

Lubię powieści obyczajowe z historycznym tłem, a ta do takich należy.
Tłem polityczno-gospodarczym obszernej powieści Chufo Llorensa jest głównie Barcelona w XI wieku.
Akcja toczy się wokół dwóch głównych wątków. Jeden to dzieje młodego chłopaka imieniem Marti Barbany, który z biednego wieśniaka stopniowo dochodzi do majątku i znacznej pozycji społecznej. Drugi wątek to...