Książkę „Na wieki wieków amant” przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Tadeusz Pluciński to znany aktor, choć niekoniecznie odtwórca ról pierwszoplanowych. Potrafił z epizodów zrobić prawdziwe perełki. Wystarczy przywołać bohaterów komedii „Brunet wieczorową porą” czy „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz”. To także niezapomniany minister Jaszuński z „Kariery Nikodema Dyzmy”.

Książka ma formę wywiadu, który koncentruje się bardziej na życiu prywatnym aktora, niż artystycznym. Nawet jeśli padają jakieś tytuły – filmów czy spektakli teatralnych, to bardziej w kontekście osobistych opowieści o żonach, sympatiach, przyjaciołach. Wywiad zaskakuje szczerością graniczącą z niedyskrecją. Sporym atutem są też ciekawe zdjęcia opatrzone komentarzami. Na końcu – szczegółowa filmografia zajmująca kilkanaście stron.

Książkę „Na wieki wieków amant” przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Tadeusz Pluciński to znany aktor, choć niekoniecznie odtwórca ról pierwszoplanowych. Potrafił z epizodów zrobić prawdziwe perełki. Wystarczy przywołać bohaterów komedii „Brunet wieczorową porą” czy „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz”. To także niezapomniany minister Jaszuński z „Kariery Nikodema Dyzmy”....

Odważna biografia prawdziwego amanta. Napisana przystępnym, i pomimo burzliwego życia bohatera, wyważonym językiem. Nie popieram postawy , ale imponuje mi kultura osobista i inteligencja aktora.

Odważna biografia prawdziwego amanta. Napisana przystępnym, i pomimo burzliwego życia bohatera, wyważonym językiem. Nie popieram postawy , ale imponuje mi kultura osobista i inteligencja aktora.

Jednak rozczarowanie. Wywiad z popularnym aktorem sprzed lat. Czyta się bez bólu, ale im bliżej końca tym silniejsze wrażenie, że autorka rozmowy nie miała pomysłu na tę książkę. Chociaż na okładce widnieje fotos z "Hydrozagadki" i cytowane są całe dialogi z filmu, nic z tego nie wynika, w ogóle nie ma rozdziału poświęconego kinu.
We wstępie autorka pisze z czego jest znany Pluciński, np. z filmów Barei ("Poszukiwany, poszukiwana", "Co mi zrobisz jak mnie złapiesz"),ale potem w ogóle go o nie nie pyta. Żadnych anegdot z planu, wspomnienia o Barei, opinie o nieżyjących przyjaciołach - mało, a do tego ogólnikowe i banalne. Aktor zapewnia, że najważniejszy był dla niego teatr, ale nie ma też większego omówienia żadnej roli teatralnej, np. ani słowa o współpracy ze Swinarskim.
Nie ma charakterystyki żadnego z teatrów (Syrena, Współczesny, Ateneum) w których aktor spędził wiele lat ważnych lat życia zawodowego. W ogóle nie wiadomo czy miał jakieś okresy załamania kariery, które zawsze się zdarzają, gorsze lata, jak się do nich odnosi i kiedy to było.

To samo dotyczy życia prywatnego - niby mówi się o nim dużo, ale tak naprawdę to niewiele się dowiadujemy. Ponoć aktor miał dużo romansów, ale mowa jest tylko o czterech żonach i znanym związku z Kaliną Jędrusik, reszta pozostaje przemilczana.

Wywiad napisany powierzchownie i banalnie, trochę jak z kobiecego pisma. Szkoda, Tadeusz Pluciński z pewnością zasłużył na lepszą książkę o sobie.

Jednak rozczarowanie. Wywiad z popularnym aktorem sprzed lat. Czyta się bez bólu, ale im bliżej końca tym silniejsze wrażenie, że autorka rozmowy nie miała pomysłu na tę książkę. Chociaż na okładce widnieje fotos z "Hydrozagadki" i cytowane są całe dialogi z filmu, nic z tego nie wynika, w ogóle nie ma rozdziału poświęconego kinu.
We wstępie autorka pisze z czego jest...

Aktor do wybitnych nie należy, ale zawsze wnosił na ekran charme miły i dla oka, i ucha. Wywiad ciekawy, szczególnie rozdziały dot. dzieciństwa i młodości Plucińskiego. Przeszkadzała mi trochę niedyskrecja aktora, ale na szczęście to tylko ułamek całej opowieści. Niektóre anegdoty kapitalne, piękne jest wspomnienie o przyjacielu Stanisławie Jasiukiewiczu. Całość przyjemna.

Aktor do wybitnych nie należy, ale zawsze wnosił na ekran charme miły i dla oka, i ucha. Wywiad ciekawy, szczególnie rozdziały dot. dzieciństwa i młodości Plucińskiego. Przeszkadzała mi trochę niedyskrecja aktora, ale na szczęście to tylko ułamek całej opowieści. Niektóre anegdoty kapitalne, piękne jest wspomnienie o przyjacielu Stanisławie Jasiukiewiczu. Całość przyjemna.