Trochę obawiałem się tej książki, uprzednio przeczytałem bardzo toporną i ciężkostrawną pozycję z tego samego wydawnictwa TRIO, "Skarpetkę w ręku" o Krzysztofie Kowalewskim. Tym razem wywiad-rzeka z Marianem Kociniakiem wypadł o wiele korzystniej, wręcz odnosi się wrażenie, że był on za krótki. Zabrakło też chyba takiej klamry, który spięłaby te wszystkie rozmowy. No i niektóre załączone zdjęcia archiwalne możnaby powiększyć, wyglądają jak wyjęte z legitymacji szkolnej :)
Niemniej ode mnie 6,5 / 10

Trochę obawiałem się tej książki, uprzednio przeczytałem bardzo toporną i ciężkostrawną pozycję z tego samego wydawnictwa TRIO, "Skarpetkę w ręku" o Krzysztofie Kowalewskim. Tym razem wywiad-rzeka z Marianem Kociniakiem wypadł o wiele korzystniej, wręcz odnosi się wrażenie, że był on za krótki. Zabrakło też chyba takiej klamry, który spięłaby te wszystkie rozmowy. No i...

Szczera rozmowa o życiu, nałogach, nieprzemyślanych decyzjach, niewykorzystanych szansach. Momentami na te aspekty położono większy nacisk, niż na wymienianiu kolejnych kreacji aktorskich. To ważne, że z tej serii pogawędek jawi się obraz żywego człowieka, nie zaś pomnikowego aktora. Część czytelników może dziwić pozorna oschłość Pana Mariana Kociniaka, ale należał do tych ludzi sceny, która od początku unikała wywiadów i poklasku. Niech kreacje mówią za niego. Nie wymagajmy też od aktora znanego przede wszystkim z ról komediowych, że będzie w każdym zdaniu sypał żartami. Aby dobrze zagrać w komedii trzeba mieć niezwykły dystans umieć zachować wewnętrzną powagę. Nie przedłużając: podobało mi się.

Szczera rozmowa o życiu, nałogach, nieprzemyślanych decyzjach, niewykorzystanych szansach. Momentami na te aspekty położono większy nacisk, niż na wymienianiu kolejnych kreacji aktorskich. To ważne, że z tej serii pogawędek jawi się obraz żywego człowieka, nie zaś pomnikowego aktora. Część czytelników może dziwić pozorna oschłość Pana Mariana Kociniaka, ale należał do tych...

Pan Marian Kociniak nie udzielał wywiadów przez całą, ponad 50-letnią, karierę. A gdy już się na to zdecydował, postanowił szczerze opowiedzieć o sobie i środowisku. Szczerość, fajna i rzadka sprawa, ale nie może być ona parawanem dla niesympatycznego bohatera. Zarówno w relacjach rodzinnych, zawodowych, jak i towarzyskich Pan Kociniak opisuje siebie jako osobę antypatyczną, arogancką, zarozumiałą. Sama konstrukcja książki nie ma chronologii, rozmowy nie mają początku i końca. Czasami są dłuższe, innym razem wydaje się, że bohater nie miał ochoty na pogawędkę, gdyż stanowczo ucina podejmowane przez autora tematy. Lektura przede wszystkim dla osób lubiących aktora, chociaż ja też się do nich zaliczałem przed sięgnięciem po publikację. Być może niektórych książek lepiej nie pisać?... albo nie czytać?

Pan Marian Kociniak nie udzielał wywiadów przez całą, ponad 50-letnią, karierę. A gdy już się na to zdecydował, postanowił szczerze opowiedzieć o sobie i środowisku. Szczerość, fajna i rzadka sprawa, ale nie może być ona parawanem dla niesympatycznego bohatera. Zarówno w relacjach rodzinnych, zawodowych, jak i towarzyskich Pan Kociniak opisuje siebie jako osobę...

Pierwsza moim zdaniem tak szczerze opowiedziana historia życie, bez ubarwiania. Pan Kociniak, za życia rzadko udzielał wywiadów. Mówi szczerze o swoim życiu o swoich słabościach. Przedstawia w prosty szczery sposób kolegów i koleżanki ze sceny. Polecam warto przeczytać o prawdziwym życiu kanoniera Dolasa ...

Pierwsza moim zdaniem tak szczerze opowiedziana historia życie, bez ubarwiania. Pan Kociniak, za życia rzadko udzielał wywiadów. Mówi szczerze o swoim życiu o swoich słabościach. Przedstawia w prosty szczery sposób kolegów i koleżanki ze sceny. Polecam warto przeczytać o prawdziwym życiu kanoniera Dolasa ...

Odniosłam wrażenie, że rozmawiam z osobą niesympatyczną, zadufaną w sobie. Nie wiem, czy to kwestia osoby Mariana Kociniaka czy pisarstwa Remigiusza Grzeli. Wolę myśleć, że to drugie.

Odniosłam wrażenie, że rozmawiam z osobą niesympatyczną, zadufaną w sobie. Nie wiem, czy to kwestia osoby Mariana Kociniaka czy pisarstwa Remigiusza Grzeli. Wolę myśleć, że to drugie.

Szczera , męska rozmowa bez wdzięczenia się i dorabiania teorii. Pasją życia aktora był przede wszystkim teatr,nie film. A ja i tak uwielbiam jego role filmowe.
Zestawienie recenzji, zdjęcia ,dorobek artystyczny.

Szczera , męska rozmowa bez wdzięczenia się i dorabiania teorii. Pasją życia aktora był przede wszystkim teatr,nie film. A ja i tak uwielbiam jego role filmowe.
Zestawienie recenzji, zdjęcia ,dorobek artystyczny.

Bardzo fajna. Lekko się czyta:)

Bardzo fajna. Lekko się czyta:)

Bardzo lubię tego aktora. To niezwykłe aby przez tak długi czas milczeć na swój temat. Nie promować się i nie "jarzyć" w mass mediach. Pewnie w myśl zasady "róbmy swoje", a widzowie dopiero będą wyznacznikiem popularności. Czyta się szybko przez co wrażenie że za mało o aktorze.

Bardzo lubię tego aktora. To niezwykłe aby przez tak długi czas milczeć na swój temat. Nie promować się i nie "jarzyć" w mass mediach. Pewnie w myśl zasady "róbmy swoje", a widzowie dopiero będą wyznacznikiem popularności. Czyta się szybko przez co wrażenie że za mało o aktorze.

Bardzo wciągająca i o wiele za krótka, Marian Kociniak spełniony i jako człowiek, i jako artysta. I o takich ludziach chciałoby się czytać jeszcze i jeszcze.

Bardzo wciągająca i o wiele za krótka, Marian Kociniak spełniony i jako człowiek, i jako artysta. I o takich ludziach chciałoby się czytać jeszcze i jeszcze.