Ogólnoświatowe media raczej nie zainteresowały się specjalnie odkryciem bozonu Higgsa – temat przewijał się w nich przez dzień, dwa, po czym ucichł. Dla fizyków był to jednak krok milowy, o którym śnili po nocach i fantazjowali na jawie – jednocześnie pozwoliło to także na popchnięcie do przodu naszych starań w zdobywaniu wiedzy o Wszechświecie. Publikacji o tym konkretnym dziale fizyki powstało już naprawdę wiele (i równie sporo zostało przetłumaczonych na nasz język), zaś „Cząstka na końcu wszechświata…” to kolejna z nich.

W pewnym momencie analizowanie serii naukowych w wydawnictwie Prószyński przestaje mieć znaczenie – zarówno dla czytelnika i miłośnika tychże, jak i recenzenta. Z bardzo prostego powodu – po prostu nie da się stworzyć dokumentu o fizyce, który w mniejszym lub większym stopniu nie zahaczałby o elementy przedstawione w innej pozycji tego typu. Stąd uważne śledzenie „czarnej serii” Prószyńskiego raczej nie sprawi, że każda kolejna książka w niej opublikowana dostarczy tylko i wyłącznie nowych informacji. Nie ma co jednak przerażać się, że „Cząstka na końcu wszechświata…” to odgrzewany kotlet – bo konkretnych, ważnych rzeczy pojawia się tu całkiem sporo.

Więcej: http://szortal.com/node/6439

Ogólnoświatowe media raczej nie zainteresowały się specjalnie odkryciem bozonu Higgsa – temat przewijał się w nich przez dzień, dwa, po czym ucichł. Dla fizyków był to jednak krok milowy, o którym śnili po nocach i fantazjowali na jawie – jednocześnie pozwoliło to także na popchnięcie do przodu naszych starań w zdobywaniu wiedzy o Wszechświecie. Publikacji o tym konkretnym...