Godna polecenia skarbnica wiedzy na temat zagrożeń duchowych w dzisiejszym świecie. Mimo niedowierzania ze strony ludzi jest to wiarygodna książka, bo opiera się na doświadczeniach egzorcystów, czyli ludzi, którzy mieli do czynienia z osobami, które były dręczone/opętane przez demony na skutek np.: trenowania sztuk walki, ćwiczeniu jogi lub korzystaniu z bioenergoterapii.
Pan Jezus powiedział: „Nie może dobre drzewo wydać złych owoców, ani złe drzewo wydać dobrych owoców. ... A więc: poznacie ich po owocach”(Mt 7, 17-20). Dlatego gdyby praktyki te (joga itd.) nie były grzechami ciężkimi, to nie byłoby skutków w postaci wspomnianych opętań. Bo dopiero grzechy ciężkie mogą spowodować opętanie człowieka, prócz rzadkich przypadków ekspiacji (odpokutowanie za grzechy innych ludzi np.: znana sprawa Anneliese Michel). Osoba żyjąca stale w stanie łaski uświęcającej, czyli w przyjaźni z Bogiem jest chroniona przed takimi sytuacjami. To człowiek dla dobra własnego i innych powinien zaakceptować prawdę, którą nieomylny Pan Bóg podaje do wierzenia np.: poprzez biblię i naukę Kościoła, a nie sugerować się własnym myśleniem, które jest błędne jeśli jest sprzeczne ze słowem Boga.

Godna polecenia skarbnica wiedzy na temat zagrożeń duchowych w dzisiejszym świecie. Mimo niedowierzania ze strony ludzi jest to wiarygodna książka, bo opiera się na doświadczeniach egzorcystów, czyli ludzi, którzy mieli do czynienia z osobami, które były dręczone/opętane przez demony na skutek np.: trenowania sztuk walki, ćwiczeniu jogi lub korzystaniu z bioenergoterapii. ...

Do opinii Pani Eliot.
Czy ta książka dąży do przesadyzmu? Z punktu widzenia zwykłej osoby, tak. Natomiast jeśli mówimy tu poważnie o sprawach duchowych, wydaje mi się, że nie. Tym bardziej, że wypowiadają się tu osoby doświadczone przez 'nawiedzenia' jak i osoby/księża nad takimi sprawami obeznanymi. Warto wspomnieć, że takie zjawiska są przytaczane w Nowym i Starym Testamencie, co więcej dokładne badanie takich zjawisk przez osoby świeckie w formie badań zaczęły się w XIX wieku. Polecam dla osób nie dowierzających zainteresować się spirytyzmem, parapsychologią itp polecę autora takiego jak: Allan Kardec, Wanda Prątnicka, Krzysztofa Borunia. Tak, więc czy można mówić o przesadzie jeśli celem naszej wędrówki jest miłość, moralność i dążenie do doskonałości, czym jest zjednoczenie z Bogiem?? Według mnie, nie!!! Cały świat otacza zło, gdzie człowiekowi ciężko jest widocznie podążać za boską doskonałością. Wszystkie nas otaczające rzeczy, jak rozrywki tego świata są przeszkodą do realizacji naszego głównego celu - Zbawienia.
Pozdrawiam

Do opinii Pani Eliot.
Czy ta książka dąży do przesadyzmu? Z punktu widzenia zwykłej osoby, tak. Natomiast jeśli mówimy tu poważnie o sprawach duchowych, wydaje mi się, że nie. Tym bardziej, że wypowiadają się tu osoby doświadczone przez 'nawiedzenia' jak i osoby/księża nad takimi sprawami obeznanymi. Warto wspomnieć, że takie zjawiska są przytaczane w Nowym i Starym...

Trochę mistyczna, trochę nierealna. Niby z jednej strony wierzę w dziwne, ponadludzkie historie, ale jakoś ciężko mi uwierzyć w księdza egzorcystę. Dziwne, prawda?
Joga, Harry Potter, muzyka techno, Facebook dziełem szatana? Jak dla mnie - przesadzone. Wymieniać można by wiele podobnych przykładów, jednakże nie chcę gorszyć i zniechęcać potencjalnego czytelnika. Książka jak dla mnie dąży do przesadyzmów, traci lekko zacofaniem i moherowym beretem. Owszem, kilka mądrych zdań można wynieść, ale te kilka zdań, to jak dla mnie za mało na dwieście parę stron...

Trochę mistyczna, trochę nierealna. Niby z jednej strony wierzę w dziwne, ponadludzkie historie, ale jakoś ciężko mi uwierzyć w księdza egzorcystę. Dziwne, prawda?
Joga, Harry Potter, muzyka techno, Facebook dziełem szatana? Jak dla mnie - przesadzone. Wymieniać można by wiele podobnych przykładów, jednakże nie chcę gorszyć i zniechęcać potencjalnego czytelnika. Książka jak...

Stali czytelnicy wiedzą pewnie, że jestem sympatykiem magazynu "Egzorcysta". Co prawda niektóre artykuły są przesadzone i dopatrują się zła na wyrost, ale generalnie pismo przedstawia naprawdę wysoki poziom. To chyba jedyna gazeta, którą czytam od deski do deski. Nawet jeśli jakiś artykuł na pierwszy rzut oka wydaje się nieciekawy to i tak zapoznaję się z nim. Nie zdarzyło się jeszcze, żebym po skończonej lekturze żałował decyzji. Nie zamierzam jednak tego wpisu poświęcać miesięcznikowi. Jeśli ktoś jest zainteresowany moją opinią to podaję linki: Pismo ludzi wolnych, Kolejne potyczki z "Egzorcystą". A dziś postaram się przedstawić książkę "Rozmowy z egzorcystami", która jest pierwszą częścią "Biblioteczki Miesięcznika Egzorcysta".

Nie czytałem od początku 'Egzorcysty" (udało mi się przeczytać jedną trzecią wydanych numerów),więc nie wiem, czy wszystkie wywiady ukazały się w magazynie. Kilka z nich rozpoznałem. Przypuszczam, że i pozostałe można odnaleźć w poprzednich numerach miesięcznika. To jest według mnie najpoważniejsza wada książki. Prenumeratorzy mogę sobie odpuścić lekturę "Rozmów z egzorcystami". Jako że, jak wspominałem, nie znam wszystkich numerów to książkę przeczytałem z dużym zainteresowaniem, co nie zmienia faktu, że nie lubię książek składających się z przedrukowanych wycinków z prasy.

W dobie bon-motów i krótkich, zwięzłych informacji prasowych cieszą wyczerpujące wywiady. Każdy z nich liczy średnio dziesięć stron. Taka objętość pozwala nie tylko pobieżnie zahaczyć o interesujący rozmówcę temat, ale i dotknąć poważniejszych kwestii. Rozmówcami są egzorcyści z Polski i ze świata. Ze szczególnym zainteresowaniem czytałem wywiad z o. Józefem Witko (jest on autorem mojego ulubionego modlitewnika "Wołaj do mnie, a odpowiem ci") oraz z ks. infułatem Janem Pęziołem (z racji tego, że kiedyś uczestniczyłem w spotkaniu z nim).

Książkę polecam nie tylko osobom, które nie miały dotąd żadnej styczności z tematyką egzorcyzmów, ale i tym, którzy przeczytali już niejedną książkę na ten temat. Sam już mam na koncie kilka pozycji ks. Gabriele Amotha, ks. Francesco Bamonte (dwaj najsłynniejsi włoscy egzorcyści) i innych autorów, a mimo to nie nudziłem się czytając "Rozmowy z egzorcystami". Pewne kwestie oczywiście dublują się, czego w oczywisty sposób nie da się uniknąć, ale kilka spraw po skończonej lekturze rozjaśniło się mi w głowie. Wreszcie poznałem rzetelne świadectwo na temat wschodnich sztuk walki (uczestnicy zawodów taekwondo, w czasie których obecni są mistrzowie z Korei, otrzymują karne punkty za przeżegnanie się!),utwierdziłem się w przekonaniu, że praktyka postu jest pomocna w życiu każdego chrześcijanina (czas zacząć ją chyba wprowadzać w życie...) oraz zrozumiałem, jakie są płaszczyzny działania Ducha Świętego. Jako że ostatnio zainteresowałem się trochę tematyką masonerii to ciekawe były dla mnie wspomnienia o tej organizacji w kontekście walki duchowej. Okazuje się, że przynależność do wolnomularstwa to jeden z poważniejszych czynników zniewolenia duchowego w Wielkiej Brytanii!

W książce znalazł się wywiad z dość kontrowersyjną osobą ks. Przemysławem Sawą. Wszyscy pewnie pamiętają jego słynną listę zagrożeń duchowych. Ręczę jednak, że w "Rozmowach z egzorcystami" znalazły się rzetelne informacje i nie ma na każdej stronie straszenia Szatanem i demonami. Jeden z egzorcystów bardzo trafnie podsumował dyskusję nad zagrożeniami dla duszy - największym zagrożeniem jest grzech i to jego powinniśmy się obawiać najbardziej.

[Opinia pochodzi z bloga: librimagistri.blogspot.com]

Stali czytelnicy wiedzą pewnie, że jestem sympatykiem magazynu "Egzorcysta". Co prawda niektóre artykuły są przesadzone i dopatrują się zła na wyrost, ale generalnie pismo przedstawia naprawdę wysoki poziom. To chyba jedyna gazeta, którą czytam od deski do deski. Nawet jeśli jakiś artykuł na pierwszy rzut oka wydaje się nieciekawy to i tak zapoznaję się z nim. Nie zdarzyło...

W dzisiejszych czasach człowiek stara się oddzielić rozum od ducha. Wydawałoby się, że wszelkie kuszenia i opętania to bajka. Jednak po przeczytaniu tej książki można zmienić zdanie. Wciągająca pozycja.

W dzisiejszych czasach człowiek stara się oddzielić rozum od ducha. Wydawałoby się, że wszelkie kuszenia i opętania to bajka. Jednak po przeczytaniu tej książki można zmienić zdanie. Wciągająca pozycja.