Sporo wulgaryzmów w 4. tomie Buczka, w ogóle mi się to nie podoba, wręcz mi się to jawi jak bunt nastolatka, ale na szczęście są tu także wiersze bardzo dobre, takie, jak dostawaliśmy wcześniej, np. "Wichura" (lubię w poecie to, że jak nam snuje jakąś opowieść/rozważania, to pewnie większość z czytelników mogłaby powiedzieć, że tak, tak właśnie jest!),"Wymarły gatunek". Niby jest więcej fajnych kompozycji, np. "Suche oczy pierrota", ale w coraz większej ich ilości to ciągłe narzekanie na wszystko, na standardowy zestaw, wiadomo, że każdy zły, każdy się sprzedał, o matko bosko. Te lamenty otwarte i zawoalowane mnie męczą, bo nie odbieram świata w ten sposób.
Autor nie zyskał tym razem mojej sympatii, bo jego podmiot liryczny (a więc pewnie on sam) denerwuje się na kobietę, która mu zwraca uwagę, że leci na nią dym papierosowy. Oj znam to uczucie, wychodzę sobie, włos rozwiany, idę i pachnę (a perfumy to mnie kręcą trochę mniej niż książki, ale jednak wciąż, też je oceniam, ilości podobne do książek),a przede mną ktoś pali, nie dość, że niezdrowo, że śmierdzi, że nieprzyjemnie, to jeszcze będę za chwilę pachnieć smrodem, a nie perfumami i na dodatek będę musiała umyć włosy, a nie chcę tego robić częściej niż maksimum raz na tydzień (kręciołki często tak mają, uspokajam),toteż nie ma mojej zgody na coś takiego, Panie Buczek. Fatalne zachowanie, masz Pan pretensje do całego świata o wszystko, a sam nieszczęść na ten świat dokładasz. Do tego znowu ciągle ten pijacki amok i zaraz nam wyjdzie, że podmiot liryczny to żul i w zasadzie nie ma się czym zachwycać. Wydaje mi się, że żeby się alkoholem chełpić, trzeba mieć już pewien warsztat i gros czytelników za sobą, jak, dajmy na to, Bukowski. Wydaje mi się, że Buczek do Bukowskiego nawiązuje, świadomie lub nie, w "Jako poeta mógłbym jeszcze wiele", ale jego mniemanie o sobie mnie przerasta. Ciekawe gdzie byś podmiocie liryczny znalazł te wszystkie chętne ciebie kobiety, ja jakoś tego nie czuję.
Bywa tu troszkę depresyjnie, ale nie jest to uczucie przytłaczające.

Sporo wulgaryzmów w 4. tomie Buczka, w ogóle mi się to nie podoba, wręcz mi się to jawi jak bunt nastolatka, ale na szczęście są tu także wiersze bardzo dobre, takie, jak dostawaliśmy wcześniej, np. "Wichura" (lubię w poecie to, że jak nam snuje jakąś opowieść/rozważania, to pewnie większość z czytelników mogłaby powiedzieć, że tak, tak właśnie jest!),"Wymarły...