5. tom Buczka zaczyna się dobrze, cudownym wierszem "Obłąkany dyrygent w autobusie darmowym" - i takiego poetę lubię, ten poetycki pazur i sarkastyczne poczucie humoru, właśnie tego chcę więcej! A nie tego skrętu w stronę uwielbienia alkoholu, papierosów, obsikanych bram, narzekania na wszystko i na wszystkich. Niestety, płonne me nadzieje, bo potem jest dużo tego niezadowolenia z życia, ale na szczęście autor ma dobrą passę i dobrze mu idzie to pisanie, pasuje mi ta jego stylówa. Lubię "Będę strzelał do kobiet dzieci i starców" (boski, no boski jest ten wiersz!),"Wesołe życie jak w serialu" (smutne, ale prawdziwe takie, zdaje się i namacalne wręcz).
Podmiot liryczny nie lubi kobiet, szkoda, pewnie z wzajemnością.

5. tom Buczka zaczyna się dobrze, cudownym wierszem "Obłąkany dyrygent w autobusie darmowym" - i takiego poetę lubię, ten poetycki pazur i sarkastyczne poczucie humoru, właśnie tego chcę więcej! A nie tego skrętu w stronę uwielbienia alkoholu, papierosów, obsikanych bram, narzekania na wszystko i na wszystkich. Niestety, płonne me nadzieje, bo potem jest dużo tego...