Prawie każdą powieść można scharakteryzować paroma słowami - kluczami. W przypadku „Brasyl” Iana McDonalda pierwszym słowem, jak łatwo się domyślić jest Brazylia a drugim fizyka kwantowa.
Początkowo powieść czyta się żmudnie, ponieważ w teksie znajduje się dużo wtrąceń z języka portugalskiego. Trzeba często zaglądać do „Słowniczka”, który znajduje się na końcu książki, gdzie zamieszczono również „Wybraną literaturę”, z której korzystał Ian McDonald pisząc „Brasyl” i „Ścieżkę dźwiękowa do Brasyl” (warto odsłuchać wymienione utwory – są dobre). Dodatki do książki wskazują na to, że autor solidnie podszedł do swojej pracy, chciał poznać kraj o którym pisze, by stworzyć w powieści odpowiedni klimat oraz zagadnienia związane z fizyką kwantową.
Większość charakterystycznych rzeczy dla Brazylii I. McDonald wkomponowuje w tekst: piłkę nożną i stadion Maracanę, capoeirę, fawele, chrześcijaństwo, największe wysypisko śmieci w Ameryce Łacińskiej (zlikwidowane w 2012 r.), telenowele, Indian, muzykę. Oczywiście w mniejszym lub większym stopniu te miejsca i zjawiska znamy. Jednak nabierają one innego wymiaru, głębi i znaczenia, gdy autor snuje wokół nich opowieść i wprowadza bohaterów.
Drugim słowem kluczem jest świat fizyki kwantowej. Poznajemy co łączy złotą żabę z Indianami i komputerami kwantowymi, skuteczną broń zwaną q-ostrzem, dowiadujemy się czego strzeże tajemniczy Zakon. Ten fantastyczny świat ma przede wszystkim duży wpływ na głównych bohaterów, zmienia, rozszerza ich świadomość,przewartościowuje życie i nadaje jemu nowy sens.

Książkę polecam miłośnikom s.f.

Prawie każdą powieść można scharakteryzować paroma słowami - kluczami. W przypadku „Brasyl” Iana McDonalda pierwszym słowem, jak łatwo się domyślić jest Brazylia a drugim fizyka kwantowa.
Początkowo powieść czyta się żmudnie, ponieważ w teksie znajduje się dużo wtrąceń z języka portugalskiego. Trzeba często zaglądać do „Słowniczka”, który znajduje się na końcu książki,...