„Narkomanka” to dzieło doskonałe.
przynajmniej w niektórych aspektach.
takich jak: knot, grafomania, płytkość, głupota, zakłamanie i hipokryzja.
autor na 300 stronach z 500 całości, udowadnia, że pewnością jest chirurgiem, zaś na pozostałych 200, iż to jedyne co wie, z pozostałej opisywanej materii.
jego wywody dotyczące leczenia alkoholizmu, już wtedy (początek lat 70 XX wieku) nawet w Polsce, były anachroniczne i całkowicie błędne. nie mówiąc o nawet najskromniejszych wiadomościach co do innych substancji odurzających.
dla pana Stompora, największym złem na świecie jest LSD, a heroinę produkuje się z konopi indyjskich.
nie do wiary?
proszę uprzejmie. strona 425, czwarty akapit od góry, z wydania I, Warszawa 1980, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, nakład 43330 egz.! na której to autor, ustami pierwszoplanowej bohaterki wypowiada następujące słowa:
„Niedawno byłam w Rzymie. We Włoszech wykryto uprawne poletka konopi indyjskich. Wiadomo do czego służą konopie indyjskie. Produkcja heroiny odbywałaby się w jakiejś melinie pod Rzymem. Niepotrzebny byłby przemyt narkotyku. Hodowla przyniosłaby szajce handlarzy spore zyski.”
na dodatek cała powieść jest napisana zacytowanym tu językiem. językiem którym posługiwała się „Trybuna Ludu”, i to też tylko we wstępniakach. widocznie autor za swoich mistrzów literackich uważał kolegów Mieczysława Moczara, piszących teksty propagandowe.
o czym świadczyłby i imponujący nakład, jak i fakt, że nikt z redaktorów odpowiedzialnych za wydanie, o korekcie nie wspomnę, nie zakwestionował tak rażącej głupoty.
Polska, wg. Stompora, to kraj w którym są co prawda pewne niedobory wędlin, ale za to serów ci nas dostatek. zaś w każdym barze mlecznym, można zjeść tani i pożywny posiłek.
są drzwi otwierane na fotokomórkę, papierosy Caro, Coca-Cola (nawet ZIMNA! na życzenie),Fiaty, paru zdegenerowanych alkoholików, i reszta, skromnego, ale sytego, społeczeństwa.
społeczeństwa, dla którego II wojna światowa ciągle jest codziennością. i to wszystko na początku lat 70tych, 30 lat po wojnie.
co prawda bohaterowie powieści są po trzydziestce, więc nie neguje, że wojna mogła mieć znaczący wpływ na ich osobiste życie. ale nie wierzę, żeby na początku epoki Gierka, każda napotkana osoba w Łomży, nic innego nie mówiła, jak tylko to, gdzie, kiedy i na kim hitlerowcy dokonywali mordów w okolicy. zbytecznym jest chyba dodawać, że o mordach sowieckich, szanowny autor nawet nie zająknie.
znajomi bohatera mieszkającego w Warszawie, jak raz rozjechali się po świecie. ta jeszcze nie wróciła ze Szwecji, a ci właśnie wyjechali do Algierii. owi są w Paryżu, a jeszcze inni też daleko.
sam bohater, to ani przez moment nie bierze pod uwagę możliwości wyjechania do Wiednia, miejsca zamieszkania bohaterki, z którą to mają się ku sobie, tak że hej! (i tu szkoda, że autor postąpił jak w amerykańskim filmie. buzi, i odjazd kamery. gdyby się zagłębił w kwestie erotyczne, to literatura polska by się wzbogaciła niewątpliwie o ciekawe doświadczenie. opisanie seksu komunistyczną nowomową. ale widać i jego to zadanie przerosło. choć i to co jest zapiera dech w piersi).
za to ona sama siebie szybciutko przekonuje, że tylko Polska, i tylko Łomża, to jedyne wymarzone miejsce na ziemi.
to samo w sobie nie jest niczym nierealnym. mieszkanie z ukochanym, w ukochanym miejscu, jest marzeniem większości populacji. sęk w tym, że ją do tego wniosku nie marzenia skłaniają, ale szybki rajd po kilku krajach Europy Zachodniej.
Mediolan, Wenecja, Zurich, Monachium, a nie tylko tam, bo gdzie tylko wysiądzie ze swego nowego mercedesa, opadają ją agresywni i całkowicie bezkarni handlarze narkotyków, odgrażając się i strasząc za odmowę zakupu.
na tym tle dość zastanawiająca jest fascynacja autora rzeczonym mercedesem, któremu poświęca niemałą uwagę.
jest to kolejny dowód na to, że w sztuce najcenniejsza jest szczerość.
opis pracy silnika wspomnianego auta, jest najlepszy z całej książki.
i jeszcze w jednym momencie jest szczery.
a w zasadzie w jednym słowie.
kiedy to pisze, że paszport się „załatwia”.
nie pisze: wyrobić, dostać, otrzymać, etc., tylko „załatwić”.
ale nawet jemu, to znaczy się bohaterowi, nie uda się tego zrobić w jeden dzień, zwłaszcza, że jest piątek.

dzięki temu jest to niewątpliwie pozycja mogąca wzbudzić podziw.
czytając ją, wzrastał on u mnie z każdą stroną. a kiedy już myślałem, że osiągnął apogeum, doczytałem do końca, i się okazało w jakim jestem błędzie.
tak, tak. to książka, którą trzeba przeczytać do ostatniej strony, żeby zrozumieć co sobą prezentuje.
kicz w postaci doskonałej!

„Narkomanka” to dzieło doskonałe.
przynajmniej w niektórych aspektach.
takich jak: knot, grafomania, płytkość, głupota, zakłamanie i hipokryzja.
autor na 300 stronach z 500 całości, udowadnia, że pewnością jest chirurgiem, zaś na pozostałych 200, iż to jedyne co wie, z pozostałej opisywanej materii.
jego wywody dotyczące leczenia alkoholizmu, już wtedy (początek lat 70 XX...

To jedna z pierwszych przeczytanych przeze mnie książek o takiej tematyce i nie zawiodła mnie, wręcz przeciwnie, zachęciła do dalszego brnięcia w tematyke narkomanii i uzależnień. Trafiła do mnie przypadkiem, znaleziona gdzieś na strychu u koleżanki. Początowo podejrzewalam, że nie dam rady dotrzeć do końca, że pewnie to strasznie nudne, jednak mocno się pomyliłam. Do ostatniej kartki ciekawiły mnie losy bohaterów. Oprócz tego dowiedziałam się dosyć dużo o historii Polski, jednak nie było to przekazane w sposób który nudzi, co jest wielką zaleta tego dzieła. Polecam przeczytanie jej osobom, które wiedzą coś na temat używek i lubią czytać w tej tematyce, jak i również takim jak ja, gdy po to sięgnełam - zielonym w tym temacie.

To jedna z pierwszych przeczytanych przeze mnie książek o takiej tematyce i nie zawiodła mnie, wręcz przeciwnie, zachęciła do dalszego brnięcia w tematyke narkomanii i uzależnień. Trafiła do mnie przypadkiem, znaleziona gdzieś na strychu u koleżanki. Początowo podejrzewalam, że nie dam rady dotrzeć do końca, że pewnie to strasznie nudne, jednak mocno się pomyliłam. Do...

Bardzo mi się podobała,przeczytałma ją już 2 razy i za każdym razem jestem ciekawa co bedzie dalej;) Troche nudziły mnie dokładne opisy przebiegu operacji czy wyjazdów lekarza karetką do nagłych przypadków.Podobobało natomiast to jakie relacje mieli miedzy lekarzem a dziennikarką,to w jaki sposób ta dociekliwa świata osoba popadała coraz bardziej w przepaść nałogu.

Bardzo mi się podobała,przeczytałma ją już 2 razy i za każdym razem jestem ciekawa co bedzie dalej;) Troche nudziły mnie dokładne opisy przebiegu operacji czy wyjazdów lekarza karetką do nagłych przypadków.Podobobało natomiast to jakie relacje mieli miedzy lekarzem a dziennikarką,to w jaki sposób ta dociekliwa świata osoba popadała coraz bardziej w przepaść nałogu.

Jedna wielka nuda. Zero rozwinięcia akcji, cały czas to samo. Książka jest bardzo monotonna, czytałam, bo myślałam, że w dalszej części akcja rozwinie się. Jednak nic takiego nie stało się. Nie polecam..

Jedna wielka nuda. Zero rozwinięcia akcji, cały czas to samo. Książka jest bardzo monotonna, czytałam, bo myślałam, że w dalszej części akcja rozwinie się. Jednak nic takiego nie stało się. Nie polecam..

Akcja przebiegała w sumie bez większych zaskoczeń. Występujące opisy operacji i życia zawodowego głównego bohatera, sprawiały, że miejscami nudziło mnie czytanie. Moim zdaniem - bez rewelacji.

Akcja przebiegała w sumie bez większych zaskoczeń. Występujące opisy operacji i życia zawodowego głównego bohatera, sprawiały, że miejscami nudziło mnie czytanie. Moim zdaniem - bez rewelacji.

Bez akcji.

Bez akcji.

Świetnie napisana opowieść do poduchy.

Świetnie napisana opowieść do poduchy.

Nie jest to książka zła.
Przeczytałam ją głównie dlatego, że była na mojej półce.
Trochę mnie wciągnęła, ale wypuściła i nie zatrzymała w tej historii.

Na szczęście zawsze jest jakiś plus! Poznałam trochę dzielnice Warszawy :)

Nie jest to książka zła.
Przeczytałam ją głównie dlatego, że była na mojej półce.
Trochę mnie wciągnęła, ale wypuściła i nie zatrzymała w tej historii.

Na szczęście zawsze jest jakiś plus! Poznałam trochę dzielnice Warszawy :)

Naprawdę, bardzo ciekawa. Polecam.

Naprawdę, bardzo ciekawa. Polecam.

Książkę na polecenie przeczytałem dawno temu - mocno mnie zawiodła.

Książkę na polecenie przeczytałem dawno temu - mocno mnie zawiodła.