„(…)zanim spotkałam ciebie, tak bardzo się bałam żyć bez kogoś, że nie mogłam żyć z kimś.”

Z Megan Hart jest tak, że jej książki są nieco dziwne, nietuzinkowe, często szokujące, ale...nie można przejść obok nich obojętnie, nie można się od nich oderwać ani zapomnieć, nawet wiele dni po przewróceniu ostatniej strony.

I tak było również w przypadku „Nieznajomego”. Czekałam na tę książkę dosyć długo, a gdy w końcu dostała się w moje ręce, wiedziałam, że nie spocznę, dopóki jej nie przeczytam, chociaż muszę szczerze przyznać, że nie zachwyciła mnie tak, jak np. „Nieczysta”.

Nie powiem, fabuła jest dosyć specyficzna i nie każdemu może przypaść do gustu (ja czasami miałam ciarki na plecach), ale mnie nie zraziła, wręcz przeciwnie - z taką scenerią jeszcze się nie spotkałam.
Główna bohaterka – Grace prowadzi rodzinny biznes – zakład pogrzebowy, a po godzinach korzysta z usług sprawdzonych chłopaków na telefon. Młoda, piękna, przedsiębiorcza - teoretycznie mogłaby ułożyć sobie życie i być w normalnym związku, a jednak z jakiegoś powodu woli niezobowiązujące spotkania z nieznajomymi.
Dziewczyna nie chce bliskości, bo boi się, że kiedyś zostanie sama. Wyznaje zasadę, że lepiej się nie angażować i nie uzależniać się od kogokolwiek, gdyż ból po stracie zapewne będzie niewyobrażalny. Dlatego woli nie ryzykować.

No ale, jak to w życiu bywa, na wiele spraw po prostu nie mamy wpływu. Noc spędzona z Samem – prawdziwym nieznajomym, którego Grace pomyliła ze swoją anonimową opłaconą randką bardzo namiesza w jej uporządkowanym świecie.
Sam to mężczyzna pełen tajemnic. Właściwie, nie wiadomo do końca, kim jest –lekkomyślnym artystą topiącym smutki w alkoholu czy materiałem na pewną, stabilną przyszłość? Sam jest w jakiś sposób zafascynowany Grace, próbuje do niej dotrzeć, rozbić jej skorupę i pomimo, że dziewczyna przez długi czas go odpycha, mężczyzna nie daje za wygraną. Czy zburzy obronne mury, którymi Grace otoczyła się z obawy przed uczuciami?

Powiem szczerze, ta książka to, jak zwykle w przypadku Megan Hart, tylko pozornie erotyk. Owszem, mamy tu wiele gorących scen, do których opisywania autorka ma wyjątkowy dar – są plastyczne, subtelne, niewymuszone, choć mnie osobiście razi dosyć wulgarne słownictwo, które nijak nie przystaje mi do całości. Ciekawe, czy w wersji oryginalnej też jest tak ostro?

Ale seks to jedynie przykrywka i powód do głębszej analizy ludzkich wyborów, decyzji, sposobu postępowania. Dlaczego młoda, piękna, niezależna kobieta musi/chce płacić za randki i seks z zupełnie anonimowymi mężczyznami, skoro mogłaby żyć w normalnym związku lub chociażby umawiać się niezobowiązująco z poznanymi w barze facetami? Nad tym zastanawia się Jack – jej chłopak na telefon. Postępowania Grace nie rozumie również Sam i prawdopodobnie, gdyby inni się o tym dowiedzieli, też nie byliby w stanie zrozumieć.
I my, jako czytelnicy, też zaczynamy to rozważać, z tym, że jesteśmy w uprzywilejowanej pozycji, bo znamy przemyślenia i uczucia bohaterki.

Jak wielki może być strach przed samotnością i opuszczeniem, że decydujesz się na samotne życie bez zaangażowania w cokolwiek i kogokolwiek? Grace nie chce odczuwać smutku, nie chce cierpieć, więc wybiera zawieszenie, pustą egzystencję, która sprowadza się do pracy i zaspokajania fizycznych potrzeb – jedzenie, picie, seks, i tak dzień po dniu. Po prostu nie czuje nic, woli zachować bezpieczny dystans do wszystkiego – swoich zmarłych klientów, rodziny, mężczyzn. To jakiś niesamowity paradoks i błędne koło, bo nie odczuwając smutku, nie może odczuwać też radości, a przynajmniej nie w pełni. Nigdy się nad tym nie zastanawiałam i jako osoba bardzo emocjonalna dziwiłam się, dlaczego ludzie wybierają samotne życie, brak zobowiązań, czemu nie chcą bliskości i zaangażowania. Czy to lenistwo, wygodnictwo, tchórzostwo, strach, życiowa filozofia? Każdy ma prawo do indywidualnej oceny, ale książka Megan Hart skłania do refleksji i za to bardzo cenię tę autorkę.

Polecam tę książkę nie tylko miłośnikom erotyki, bo to nie ona gra tutaj pierwsze skrzypce. Wszyscy, którzy lubią powieści poruszające problemy egzystencjalne i zbudowane wokół skomplikowanej psychologicznie konstrukcji bohaterów, powinni być zadowoleni.

„(…)zanim spotkałam ciebie, tak bardzo się bałam żyć bez kogoś, że nie mogłam żyć z kimś.”

Z Megan Hart jest tak, że jej książki są nieco dziwne, nietuzinkowe, często szokujące, ale...nie można przejść obok nich obojętnie, nie można się od nich oderwać ani zapomnieć, nawet wiele dni po przewróceniu ostatniej strony.

I tak było również w przypadku „Nieznajomego”. Czekałam...