Moja opinia jest nijaka, tak jak moje odczucia wobec książki są skrajne.

Z jednej strony - pięknie prowadzona fabuła, jasna, wciągająca i zachęcająca. Czyta się łatwo i szybko. Ciekawe kreacje bohaterów, trochę przerysowane, ale dzięki temu zaczynamy od początku wyrabiać w sobie pewne uczucia wobec postaci. Kibicujemy im, czytamy z nadzieją, że dadzą radę, poradzą sobie, wszytko się uda.
Przede wszystkim: dla mnie książka była bardzo wciągającym romansem, podniecającym, z dreszczykiem emocji. W tych kategoriach dałabym 10 gwiazdek. Ale...

...pozycja jest reklamowana jako literatura młodzieżowa, nie typowe romansidło, dlatego chciałoby się wymagać od niej czegoś więcej. Nauki. Wartości. Morału. Do pewnego stopnia wydaje się, że tak właśnie będzie. I nagle wszystko zaczyna się sypać. Każda napotkana postać zdaje się prześcigać z kolejną w wyścigu o bycie idealną. Przerysowanie, przerysowanie i jeszcze raz przerysowanie. Faktów, bohaterów. Z każdą chwilą staje się coraz bardziej nienaturalnie. Aż do finału, kiedy wylewa się na nas kubełek tęczy i zaczynają skakać jednorożce - idealny szef kocha swoich pracowników jak własne dzieci i staje na głowie, żeby zapewnić im szczęście. Idealna sąsiadka skrzywdzona przez świat znajduje idealnego partnera i ojca dla swojej córki, a następnie żyją długo i szczęśliwie. Idealna główna bohaterka zostaje szczęśliwie złączona ze swoim idealnym kochankiem. Z nieba pojawiają się skruszeni ludzie fundujący leczenie. Otrzymują opiekę nad obcą dziewczynką, ale w idealnych książkach tak właśnie jest. Na zakończenie, żebyś mógł z czystym sumieniem dostać mdłości - dostajesz w twarz łopatą z napisem szczęście i dowiadujesz się o wielkim odziedziczonym domu, w którym wszyscy bohaterowie już na zawsze zamieszkują szczęśliwie razem.
Generalnie - nie, tak nie jest. W życiu tak nie jest. I prowadzenie fabuły w ten sposób nie podnosi nas na duchu, nie odrywa od złej rzeczywistości, a raczej wzbudza nasz sprzeciw i zniechęcenie.

W zupełności wystarczyłoby, gdyby bohaterka wybaczyła 'oprawcy', poszli w swoją stronę i pomału układali sobie życia. Lubię dobre zakończenia, ale delikatne i realne.

Gdyby nie ogromna ilość wylewającej się zewsząd tęczy dałabym z czystym sumieniem 10. Ale jeśli książka chce pretendować do tytułu czegoś więcej niż zwykłego romansu, to niestety, nie zasługuje na notę wyższą niż 5.

Moja opinia jest nijaka, tak jak moje odczucia wobec książki są skrajne.

Z jednej strony - pięknie prowadzona fabuła, jasna, wciągająca i zachęcająca. Czyta się łatwo i szybko. Ciekawe kreacje bohaterów, trochę przerysowane, ale dzięki temu zaczynamy od początku wyrabiać w sobie pewne uczucia wobec postaci. Kibicujemy im, czytamy z nadzieją, że dadzą radę, poradzą sobie,...