Kontynuacja losów bohaterów z Roku na Majorce.
Życie w Warszawie zaczyna Magdę przytłaczać. Zapracowany narzeczony jej nie zauważa, a niezmordowana w narzekaniu matka znowu chciałaby zostać babcią i zobaczyć córkę w sukni ślubnej. Wybryki syna Michasia, brak satysfakcji z pracy, problemy rodzinne i świadomość zbliżającej się czterdziestki doprowadzają Magdę na skraj załamania nerwowego. Wraca więc na ukochaną Majorkę, stęskniona za wolnością, jakiej tam zaznała. Już pierwsze promienie słońca przywołują gorące wspomnienia, a za sprawą pewnego przystojnego blondyna Magda znowu poczuje się młoda i warta grzechu. Ponura Warszawa, zobojętniały narzeczony, zbuntowany nastoletni syn i problemy z nieokiełzaną rodzinką wydają się coraz bardziej odległe.

Daleko od Majorki Magda zaczyna tęsknić za tamtejszym pięknym życiem.
Oliwkowe gaje, pomarańczowe doliny, kwitnące migdały, turkusowe zatoczki, bezkresne morze i wiecznie słońce. Serotonina, dopamina, wszystkie hormony szczęścia codziennie za darmo spadające z nieba. Domy z jasnego kamienia biologicznie wrośnięte w krajobraz, magiczny świat, koronkowe kamienice, katedra z disnejowskiej bajki, miasteczka zaklęte w czasie. Ludzie, którzy nie pędzą, nie spieszą się, smakują życie powoli. Dzieci, głośne, wesołe, niezasmarkane, szczęśliwe. Magda marzyła by stać się częścią tego idealnego świata, żyć powolnym i jasnym dniem, chodzić po piasku i nie nosić w zimie szalika. Pić wino do obiadu i do kolacji. Wszystko odkładać na jutro, ale żyć dzisiaj. Nie marznąc, nie mieć kataru i zrywać w ogrodzie pomarańcze. To przecież musiało się udać!

Zima na Majorce. Temperatura może spaść do ośmiu stopni. Powyżej zera. Majorkańczycy wtedy trzęsą się z zimna, a wiecznie bladoróżowi Anglicy inne nacje daje zażywali kąpieli morskich i słonecznych. Dla nas przyzwyczajonych do zim stulecia taka majorkańska zima była łatwa- bez rękawiczek, szalików, grubych buciorów i cieknących nosów. Była jak nieudany lipiec Łebie, lato na Mazurach czy kolejna zatoka niżowa nad Polską.

Książka bardzo fajna, szybko i przyjemnie się czyta. A te krajobrazy ten urok Majorki. Coś pięknego. Aż chce się pakować bagaże i wyruszać by osobiście poznać te urokliwe miejsca, ten klimat tych ludzi.

Majorka (hiszp. i kat. Mallorca) – największa w archipelagu Balearów wyspa hiszpańska na Morzu Śródziemnym o długości około 100 km i powierzchni 3600 km². Zamieszkuje ją około 846 000 mieszkańców. Głównym miastem i stolicą wyspy jest Palma de Mallorca.
Wyspa jest zbudowana głównie z wapieni mezozoicznych. Wzdłuż północno-zachodnich wybrzeży wyspy rozciąga się skrasowiałe pasmo górskie Serra de Tramuntana, z najwyższym szczytem Puig Major, wznoszącym się na wysokość 1445 m n.p.m. Drugim co do wysokości szczytem jest Puig de Massanella - 1367 m n.p.m. Południowo-wschodnią część wyspy zajmuje wyżyna z rozwiniętą rzeźbą krasową, część centralna natomiast ma charakter nizinny. Leży w strefie klimatu śródziemnomorskiego z suchym latem i opadami w zimie sięgającymi 650 mm na rok.
W środkowej części wyspy, gdzie znajduje się urodzajna nizina, uprawia się winorośla, oliwki, truskawki, figi, cytrusy i warzywa. W górach prowadzi się wypas owiec. Na wyspie przeważa przemysł spożywczy i rzemiosło artystyczne (biżuteria, ceramika), nastawione na obsługę licznych turystów. Wyspa słynie ze swych kąpielisk i salin morskich.

Kontynuacja losów bohaterów z Roku na Majorce.
Życie w Warszawie zaczyna Magdę przytłaczać. Zapracowany narzeczony jej nie zauważa, a niezmordowana w narzekaniu matka znowu chciałaby zostać babcią i zobaczyć córkę w sukni ślubnej. Wybryki syna Michasia, brak satysfakcji z pracy, problemy rodzinne i świadomość zbliżającej się czterdziestki doprowadzają Magdę na skraj...