Od momentu przeczytania pierwszej powieści Katarzyny Michalak, nie mogłam oderwać się od jej talentu. Dosłownie "połykałam" książki w całości, a każda głęboko zapadała w mą pamięć. Pierwszą porażką była "Gra o Ferrin", jednak nie zraziłam się do pozostałych. Kiedy w księgarniach pojawiła się najnowsza powieść, okraszona przepisami, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.

"Kawiarenka pod różą", bo o niej mowa, miała porwać mnie w niesamowitą historię, w coś zupełnie nowego. Do tego te cudowne przepisy na słodkości - coś pięknego. Jednak zawiodłam się. Od kilku powieść tej autorki mam wrażenie, że czytam w kółko o tym samym: samotna kobieta, wymarzony domek, kucharzenie, kwiaty, pies/kot/koń, książę z bajki, ... I każda bohaterka przeżywa w życiu coś strasznego. Ile można czytać o tym samym? Z góry wiadomo jak się skończy owa historia. Dlatego nie dokończyłam tej powieści. Może nadejdzie czas, kiedy nie będę miała czegoś lepszego i wrócę po "Kawiarenkę". Póki co mówię jej: do widzenia.

Jedyny plus to są te przepisy. Uwielbiam piec i z pewnością wykorzystam coś z przepisów Pani Kasi.

Od momentu przeczytania pierwszej powieści Katarzyny Michalak, nie mogłam oderwać się od jej talentu. Dosłownie "połykałam" książki w całości, a każda głęboko zapadała w mą pamięć. Pierwszą porażką była "Gra o Ferrin", jednak nie zraziłam się do pozostałych. Kiedy w księgarniach pojawiła się najnowsza powieść, okraszona przepisami, wiedziałam, że muszę ją przeczytać....