Po przeczytaniu opisu z tyłu książki wydawało mi się, że to lektura z potencjałem. Prawie 300 stron, a działo się naprawdę niewiele. Akcja rozkłada się wyłącznie na dwa dni, które sprowadzają się do opisu pojawienia się Amelii, odmalowania ścian w domu i przyjęcia urodzinowego.
Rozdział z przepisami? Moim zdaniem temat do zebrania w osobnej książce, a w zasadzie niepotrzebny zapychacz. Rozumiem, że miało być słodko i romantycznie, ale bardziej spodziewałam się tego po faktycznej treści książki, a nie po wypisanych na kilkudziesięciu stronach przepisach. Całość tworzy wrażenie, że ni to powieść, ni to książka kucharska.

Po przeczytaniu opisu z tyłu książki wydawało mi się, że to lektura z potencjałem. Prawie 300 stron, a działo się naprawdę niewiele. Akcja rozkłada się wyłącznie na dwa dni, które sprowadzają się do opisu pojawienia się Amelii, odmalowania ścian w domu i przyjęcia urodzinowego.
Rozdział z przepisami? Moim zdaniem temat do zebrania w osobnej książce, a w zasadzie...

7 gwiazdek za treść. Historia obyczajowa ze słodkościami w tle jest idealna na niedzielne popołudnie, które niestety przez zastraszającą ilość słodkich przepisów, skórczyło się do godziny. Mimo wszystko napewno niebawem sięgnę po drugą część cyklu: "Amelia" bo nie będę mogła spokojnie żyć nie wiedząc o co chodzi z tajemniczą Melanią i T.

7 gwiazdek za treść. Historia obyczajowa ze słodkościami w tle jest idealna na niedzielne popołudnie, które niestety przez zastraszającą ilość słodkich przepisów, skórczyło się do godziny. Mimo wszystko napewno niebawem sięgnę po drugą część cyklu: "Amelia" bo nie będę mogła spokojnie żyć nie wiedząc o co chodzi z tajemniczą Melanią i T.

Pół książki to przepisy na słodycze . Żelki , krówki , bezy, torty , lizaki. Niestety na bazie margaryny, oleju , bitej śmietany z puszki i innych sztucznych niestrawnych dodatków. No taka kuchnia dla małolatów internetowych. Brr.

Pół książki to przepisy na słodycze . Żelki , krówki , bezy, torty , lizaki. Niestety na bazie margaryny, oleju , bitej śmietany z puszki i innych sztucznych niestrawnych dodatków. No taka kuchnia dla małolatów internetowych. Brr.

Kawiarenka pod Różą to książka, którą trudno w zasadzie nazwać powieścią, wszak większość stron to przepisy kulinarne. Nie mam nic przeciwko rzuceniu paru przepisów czytelnikom, aby wzbudzić w nich większy apetyt (zarówno na książkę, jak i coś pysznego do zjedzenia),jednak jeżeli chciałabym sięgać po niemal same przepisy, zdecydowałabym się na literaturę stricte kulinarną, a nie powieść obyczajową, w której więcej jedzenia niż życia bohaterów. Gdyby były one tylko dyskretnym dodatkiem, wzbogaciłyby nieco fabułę. W takim natężeniu stają się jednak irytującą dominantą, która kompletnie zniechęciła mnie do tej pozycji, jak i kolejnych części z serii.

Kawiarenka pod Różą to książka, którą trudno w zasadzie nazwać powieścią, wszak większość stron to przepisy kulinarne. Nie mam nic przeciwko rzuceniu paru przepisów czytelnikom, aby wzbudzić w nich większy apetyt (zarówno na książkę, jak i coś pysznego do zjedzenia),jednak jeżeli chciałabym sięgać po niemal same przepisy, zdecydowałabym się na literaturę stricte kulinarną,...

Jakie to było słabe. Jakie to było głupie. Jakie to było infantylne. Jak to bardziej przypomina książkę cukierniczą, niż powieść. Przecież ilość stron z przepisami jest większa, niż ilość stron z powieścią. Kiedy myślę o bohaterce to ciśnie mi się na usta "słodka idiotka". Wydarzenia nierealne, a ilość zdobnień w tekście może tą słodyczą przyprawić o cukrzycę. Nigdy więcej.

Jakie to było słabe. Jakie to było głupie. Jakie to było infantylne. Jak to bardziej przypomina książkę cukierniczą, niż powieść. Przecież ilość stron z przepisami jest większa, niż ilość stron z powieścią. Kiedy myślę o bohaterce to ciśnie mi się na usta "słodka idiotka". Wydarzenia nierealne, a ilość zdobnień w tekście może tą słodyczą przyprawić o cukrzycę. Nigdy...

Duża część książki to przepisy.

Duża część książki to przepisy.

Ta książka to nic innego jak zbiór przepisów na smakołyki, a że ja nie jestem dość dobra w pieczeniu, to mnie to zniechęciło. Gdybym chciała sięgnąć po przepisy, to bym wzięła książkę kucharską. Szczerze? Byłam rozczarowana tą pozycją, ale jakoś dobrnęłam do końca. Książka na jedno popołudnie.

Ta książka to nic innego jak zbiór przepisów na smakołyki, a że ja nie jestem dość dobra w pieczeniu, to mnie to zniechęciło. Gdybym chciała sięgnąć po przepisy, to bym wzięła książkę kucharską. Szczerze? Byłam rozczarowana tą pozycją, ale jakoś dobrnęłam do końca. Książka na jedno popołudnie.

296 stron, w tym 198 stron zajmują przepisy kulinarne. Zawiodłam się okropnie. Na niecałych 100 stronach - Amelia przyjeżdża do kamienicy w Zabajce, którą otrzymuje na rok od nieznanego mężczyzny. Dziewczyna jest po urazie głowy, nic nie pamięta z przeszłości. Poznaje kilka pań, nastawionych do niej przyjaźnie. Sprząta nowy dom, piecze ciastka, wyrabia dowód, organizuje swoje urodziny i dostaje list od nieznajomego T. o jego przyjeździe. Gdy mężczyzna się pojawia, jest zdziwiony obecnością Amelii. No i koniec! Druga część książki "Amelia" ma wszystko wyjaśnić. Niestety, nie ryzykowałam kolejnym wydatkiem na ciąg dalszy. Przeczytałam "Amelię" z biblioteki. I ...przepisów może już nie tyle, ale dość naiwna treść nie zachwyciła mnie.

296 stron, w tym 198 stron zajmują przepisy kulinarne. Zawiodłam się okropnie. Na niecałych 100 stronach - Amelia przyjeżdża do kamienicy w Zabajce, którą otrzymuje na rok od nieznanego mężczyzny. Dziewczyna jest po urazie głowy, nic nie pamięta z przeszłości. Poznaje kilka pań, nastawionych do niej przyjaźnie. Sprząta nowy dom, piecze ciastka, wyrabia dowód, organizuje...

Zgadzam się z większością opinii że jest to raczej książka kucharska. Lubię książki z wplecionymi przepisami, jednak tutaj raczej fabuła jest wpleciona w przepisy. Przepisy są zachęcające do spróbowania a zarys postaci Amelii i jej historia zachęciła do sięgnięcia po książkę "Amelia"

Zgadzam się z większością opinii że jest to raczej książka kucharska. Lubię książki z wplecionymi przepisami, jednak tutaj raczej fabuła jest wpleciona w przepisy. Przepisy są zachęcające do spróbowania a zarys postaci Amelii i jej historia zachęciła do sięgnięcia po książkę "Amelia"

Jestem bardzo ciekawa dalszej części tej rapującej historii, a tak przy okazji to ciekawe i przepisy na pewno wypróbuję :)

Jestem bardzo ciekawa dalszej części tej rapującej historii, a tak przy okazji to ciekawe i przepisy na pewno wypróbuję :)